Gra Wiedźmin oferowała spore mapy, ale mają się nijak do tego, co zobaczymy w nowej produkcji CD Projekt RED - Wiedźmin 2: Zabójcy Królów. O tym, jak je tworzono i ozdabiano grafiką opowiedział nam Marek Ziemak.
Gra Wiedźmin oferowała spore mapy, ale mają się nijak do tego, co zobaczymy w nowej produkcji CD Projekt RED - Wiedźmin 2: Zabójcy Królów. O tym, jak je tworzono i ozdabiano grafiką opowiedział nam Marek Ziemak.
Jak już zapewne wiecie, gra Wiedźmin 2: Zabójcy Królów nie dzieli obszarów dostępnych w danym akcie na osobne mapy, dogrywające się, gdy dojdziemy do jakiegoś "łącznika". Cały olbrzymi teren stanowi jedność, a dogrywanie elementów odbywa się w tle (stąd w minimalnych wymaganiach figuruje procesor dwurdzeniowy). Nic nie jest wydzielone, wnętrze każdego budynku jest częścią lokacji, a nie osobnym obszarem. Łatwo się domyślić, że projektowanie tak wielkich i złożonych map, obejmujących wszystko, co możemy odwiedzić w danym akcie, stanowi spore wyzwanie. Cały proces jest piekielnie złożony i pewnie fachowy wykład zrozumieliby jedynie programiści od grafiki 3D. Można jednak nieco przybliżyć proces twórczy bez zagłębiania się w tajniki kodu.
Wszystko zaczyna się od fabuły, musimy wiedzieć jakie zdarzenia będziemy mieli w grze i przede wszystkim zdefiniować, gdzie one się rozgrywają - zaczyna Marek Ziemak. - Tym zajmuje się cały dział "story", plus dział implementacji, który ma bardzo duży wpływ na to, jakie wydarzenia będą się rozgrywać. To jest najbardziej ogólny, abstrahujący od przyziemnych problemów poziom. Definiujemy że chcemy taki a nie inny kawałek świata, konkretne królestwo. Później fabuła jest uszczegóławiana, wiemy że oprócz odwiedzenia danego miejsca, będziemy w nim robili konkretne rzeczy.
Wspomniana faza ogólna wymagała wbrew pozorom sporo pracy. Ekipa tworząca zręby opowieści musiała dostarczyć reszcie jak najwięcej informacji o najważniejszych cechach danego miejsca. Źródłem tej wiedzy były głównie utwory Andrzeja Sapkowskiego, bo przecież świat gry Wiedźmin 2: Zabójcy Królów na nich się opiera. Wiadomo, że z danego miejsca widać góry, albo musi tam przepływać rzeka. Jeśli gdzieś w tekście AS wymienił konkretne gatunki roślin występujących w danej okolicy, powinny one znaleźć się w grze. To samo dotyczyło architektury czy specyficznych obiektów - jeśli tylko opowiadania lub saga je wspominały, twórcy fabuły musieli o tym pamiętać i przekazać tę wiedzę swoim kolegom, by zostało to uwzględnione w projekcie. Jeśli akcja została umieszczona w słabiej zdefiniowanym przez Sapka miejscu, kolejne elementy wynikały już jedynie z potrzeb fabularnych.
W zasadzie "brzydko" nie jest może najlepszym określeniem, bo na tym etapie nijak to nie wyglądało. Taki szkic 3D nie zawierał jeszcze gotowych modeli i tekstur, które potem znalazły się w gotowej grze Wiedźmin 2: Zabójcy Królów. Mapa składała się z geometrycznych obiektów, które dopiero potem zostały rozbudowane i przyozdobione. Oczywiście jeśli istniały w danym momencie jakieś gotowe i dopieszczone modele lub projekty (graficy i programiści coś tam przecież w międzyczasie dłubali), to było to "wrzucane" w silnik gry. Tak więc taki wstępny szkic 3D to był miszmasz gotowych elementów i prostopadłościanów symbolizujących domy, czy kul oznaczających krzewy. Mogło być też tak, że w tym wszystkim znajdował się gotowy model Geralta, stojący obok generycznych manekinów udających inne postaci.
Na tym etapie mapa danego etapu gry Wiedźmin 2: Zabójcy Królów zaczynała powoli obrastać w detale. Górki obkładano skałkami, pojawiała się trawa, drzewa - świat nabierał życia. Gdy tworzenie fabuł się zakończyło, a większość misji została rozpisana, do pracy wkroczyli artyści, którzy starali się upiększyć wszystko i dodać jak najwięcej detali. Gdy było już wiadomo, że wszystko powinno świetnie działać, zaczęło się liczyć to, co zobaczy gracz. Czy pejzaż będzie odpowiednio malowniczy, czy światło dobrze się rozłoży, jeśli ognisko zostanie umieszczone po tej a nie innej stronie placu... Wcześniej byłaby to być może zmarnowana praca, bo zaszłaby potrzeba zmiany rozmieszczenia obiektów i wszystkie te drobiazgi musiałyby zostać usunięte. 
Bylibyśmy z pewnością w stanie zbudować o wiele większe mapy, niż znalazły się w grze Wiedźmin 2: Zabójcy Królów - zaznacza Marek Ziemak. - Uważamy, że te plansze są wystarczająco duże, większe niż to było w przypadku pierwszej części, jednocześnie są interesujące. Nie ma dłużyzn, biegania bez powodu, tylko po to, by nabić grze więcej godzin rozgrywki. To duży, otwarty świat, ale jednocześnie intensywny.
Większość z nas przerabiała dużą ilość filmów o średniowieczu, które w sprytny, skuteczny i wizualnie atrakcyjny sposób oddawały klimat tych czasów - Marek Ziemak przechodzi do tego, co było inspiracją twórców gry Wiedźmin 2: Zabójcy Królów przy zapełnianiu świata detalami. - Gdzieniegdzie wzorowaliśmy się też klimatem z Gladiatora, bo choć film dotyczy innej epoki, to świetnie oddane są w nim pewne realia świata, chociażby wygląd lasów. Filmy kostiumowe są też często dla nas atrakcyjne, bo scenografia odgrywa w nich bardzo dużą rolę. Przydawało się to przy projektowaniu strojów, by do elementów bardziej realistycznych dostać swoistą "duszyczkę".
Na koniec jeszcze jedna informacja, dosyć oczywista, ale chyba cenna, zwłaszcza dla posiadaczy konsol. To, że studio CD Projekt RED mówi o swym autorskim silniku, iż jest multiplatformowy, jest związane z pewnym drobiazgiem. Z części rozmowy dało się wydedukować, że mapy tworzone do gry Wiedźmin 2: Zabójcy Królów były już w pewnym stopniu (nie udało nam się niestety wycisnąć informacji w jakim) testowane na konsolach i działały. Ciekawe, czy były to wczesne szkice 3D, czy coś bliższego finalnego produktu?
