Wszystko zaczęło się na długo przed pojawieniem się na Ziemi pierwszych ludzi. Planetę zamieszkiwała wówczas potężna rasa, zwana Prekursorami, Pierwszą Cywilizacją bądź Tymi, Którzy Byli Przed Nami. Były to długowieczne istoty, posługujące się zaawansowanymi technologicznie urządzeniami. To właśnie oni stworzyli ludzi i wykorzystywali ich jako niewolników, utrzymując nad nimi kontrolę za pomocą Jabłek Edenu. Wkrótce pojawili się ludzie odporni na działanie Jabłek, gdyż w ich żyłach płynęła także krew Prekursorów. Zbuntowali się przeciw swym panom i zaczęli toczyć z nimi wojnę, ale to nie ona doprowadziła do zagłady Pierwszej Cywilizacji.
Ci, Którzy Byli Przed Nami przewidzieli, że Słońce wyrzuci potężną flarę, a wówczas na Ziemi dojdzie do katastrofy. Chcieli ochronić planetę i zaczęli gorączkowo szukać sposobów na zapewnienie jej bezpieczeństwa. Ich próby jednak spełzły na niczym. Ludziom udało się przetrwać, gdyż byli liczni. Ostatni przedstawiciele Pierwszej Cywilizacji postanowili, że nie dopuszczą do podobnej tragedii w przyszłości i zbudowali świątynię, dzięki której - wiele stuleci później - świat miał zostać ocalony. W końcu i oni umarli, niszcząc lub ukrywając większość dorobku swej rasy. Pozostały po nich tylko tajemnicze budowle i potężne artefakty.
Assassin's Creed
Pozostałości po Pierwszej Cywilizacji znalazły się w centrum zainteresowań firmy Abstergo. Opracowała ona technologię Animusa, pozwalającą na odczytywanie wspomnień przodków. Abstergo porwało i uwięziło Desmonda Milesa, potomka wielu ciekawych osobistości, by badać jego pamięć genetyczną. Desmond, zwany także Obiektem 17, został umieszczony w Animusie, by odtwarzać wspomnienia Altaira Ibn-La'Ahada, pod nadzorem doktora Warrena Vidica i jego asystentki, Lucy Stillman.
Altair był asasynem żyjącym w czasach krucjat. Na rozkaz swego mistrza, Al Mualima, wyruszył z Masjafu wraz z Malikiem i jego bratem Kadarem do Świątyni Salomona, by odzyskać Arkę Przymierza. Okazało się, że na miejscu jest już Templariusz, Robert de Sable, który również przybył po Arkę. Altair, nie bacząc na ostrzeżenia towarzyszy, rzucił się na Roberta, lecz został pokonany i wrócił do swego mistrza z niczym. Wkrótce potem do Masjafu wrócił także Malik, ranny, lecz z artefaktem i wieściami, że podąża za nim armia Roberta.
Gdy armia Roberta podeszła pod mury twierdzy, Altair uruchomił pułapkę i zrzucił na przeciwników drewniane kłody, w ten sposób rozgramiając wroga. Asasyni odnieśli zwycięstwo, lecz Al Mualim nie zrezygnował z kary dla swego ucznia. Aby odkupić winy, Altair - zdegradowany do rangi nowicjusza - wyruszył do Damaszku, Akki i Jerozolimy, by zgładzić dziewięciu Templariuszy wyznaczonych przez mistrza. Choć był świadkiem okrucieństw, jakich dopuszczali się owi Templariusze, słowa, jakie wypowiadali tuż przed śmiercią, zasiały w jego umyśle wątpliwości, czy aby na pewno postępuje słusznie. Ostatnim jego celem był Robert de Sable. Miał go zabić w Jerozolimie podczas ceremonii pogrzebowej jednej z poprzednich ofiar, lecz okazało się, że za Roberta podstawiono przebraną kobietę - Marię Thorpe. Altair darował jej życie i wyruszył pod Arsuf, by zgładzić swego wroga. Robert przed śmiercią wyjawił, że Al Mualim jest zdrajcą i po prostu chciał zachować artefakt dla siebie.
Altair wrócił do Masjafu i stoczył walkę z mistrzem. Wygrał ją, choć Al Mualim używał artefaktu, którym, jak się okazało, było Jabłko Edenu. Jabłko na końcu wyświetliło mapę świata, na której zaznaczono lokalizacje innych artefaktów. Tej właśnie mapy poszukiwało Abstergo.
Po zakończeniu odczytywania wspomnień Desmond zobaczył na ścianach i podłodze laboratorium tajemnicze znaki. Okazało się, że dzięki tzw. efektowi krwawienia, wywołanemu przebywaniem w Animusie, nauczył się wykorzystywać orli wzrok, który ułatwiał jego przodkom - asasynom - rozpoznawanie wrogów i dostrzeganie rzeczy niewidzialnych dla zwykłych ludzi. Znaki namalował własną krwią Obiekt 16, który zwariował od zbyt długiego przebywania w Animusie. Była w nich zaszyfrowana wiadomość, dotycząca nadchodzącego końca świata, który miał nastąpić 21 grudnia 2012.
Assassin's Creed II
Doktor Warren Vidic osiągnął cel i postanowił pozbyć się Obiektu 17. Lucy, która zdążyła zaprzyjaźnić się z Desmondem, pomogła mu jednak w ucieczce i razem z nim wydostała się z siedziby Abstergo. Oboje uciekli do kryjówki Asasynów, gdzie czekali na nich Rebecca Crane - przyjaciółka Lucy, która skonstruowała własnego Animusa - oraz Shaun Hastings, historyk. Lucy przekonała Desmonda, by nadal odczytywał wspomnienia swych przodków i w ten sposób przyswajał sobie ich umiejętności.
Desmond, ponownie zasiadłszy w Animusie, przeniósł się do renesansowych Włoch, by odtwarzać wspomnienia Ezio Auditore da Firenze. Ezio, młody i beztroski szlachcic, spędzał dnie na uganianiu się za kobietami lub wdawaniu się w bójki. Wkrótce jego życie zmieniło się diametralnie, gdy jego ojciec i bracia zostali aresztowani za zdradę i powieszeni. Ezio zabił w zemście Uberto Alberti, który był jedną z osób odpowiedzialnych za tę tragedię, po czym zabrał matkę i siostrę do Monteriggioni, gdzie schronienia udzielił im wuj Mario. W Monteriggioni Ezio nauczył się walczyć. Mario opowiedział mu również o odwiecznej wojnie między Asasynami a Templariuszami oraz o roli, jaką odgrywała w niej jego rodzina. Ezio postanowił zostać Asasynem i kontynuować dzieło ojca.
Ezio tropił spiskowców i eliminował ich po kolei, zbierał również strony Kodeksu napisanego przez wielkiego poprzednika, Altaira. Jego sojusznikami byli złodzieje, kurtyzany i najemnicy, którzy nauczyli go różnych sztuczek. Niemałą rolę w historii odegrał również genialny wynalazca, Leonardo da Vinci.
Ezio, wykorzystując podstęp, przechwycił Jabłko Edenu, które miało trafić do rąk jego największego wroga - Rodrigo Borgii. Po długiej i wyczerpującej walce, w której pomogli mu inni Asasyni, Rodrigo uciekł. Wkrótce Ezio został oficjalnie przyjęty do Bractwa.
Badanie Fragmentu Edenu nie zdało się na zbyt wiele. Asasyni postanowili ukryć je w Forli, gdzie rządziła Caterina Sforza. Miasto zostało jednak zaatakowane przez braci Orsi, którzy przybyli po artefakt i mapę stron Kodeksu. Ezio został ranny, a Jabłko trafiło w ręce mnicha bez palca, Girolamo Savonaroli. Gdy Ezio doszedł do siebie, wyruszył, by je odzyskać. Zabił zwolenników Savonaroli, którzy próbowali przeciągnąć na swoją stronę zwykłych mieszkańców i odzyskał artefakt. Tłum zdecydował, by spalić mnicha na stosie, jednak Asasyn miłosiernie ukrócił jego cierpienia, po czym wygłosił przemówienie o tym, że ludzie nie powinni nikogo naśladować, lecz sami kierować swym życiem.
Ezio, zgromadziwszy po latach poszukiwań wszystkie strony Kodeksu, odkrył położenie tajemniczej Krypty znajdującej się gdzieś w Rzymie. W Bazylice Św. Piotra po raz kolejny stanął do walki z papieżem Rodrigo Borgią, który posiadał inny Fragment Edenu - Pastorał. Ezio zwyciężył (lecz nie zabił Rodrigo) i po połączeniu Jabłka z Pastorałem otworzył wejście do Krypty. Zobaczył tam hologram istoty należącej do Tych, Którzy Byli Przed Nami - Minerwy - która przemówiła, kierując swe słowa do Desmonda. Nakazała mu szukać Świątyni Pierwszej Cywilizacji i ocalić świat przed nadchodzącą katastrofą.
Desmond musiał przerwać odtwarzanie wspomnień, gdyż bazę zaatakowali Templariusze z Abstergo. Dzięki umiejętnościom przyswojonym w Animusie odparł atak. Asasyni uciekli i udali się do Monteriggioni, by kontynuować poszukiwania.
Assassin's Creed Brotherhood
Gdy ekipa rozłożyła sprzęt pod willą w Monteriggioni, Desmond ponownie zasiadł w Animusie, by odtwarzać wspomnienia Ezio.
Ezio wydostał się z krypty, zabrawszy ze sobą Jabłko. Nie mógł zdecydować, czy je wyrzucić, Mario wziął więc artefakt na przechowanie. Obaj wrócili do Monteriggioni. Ezio nie cieszył się długo spokojem, gdyż miasto zostało zaatakowane przez armię syna Rodrigo, Cesare Borgii. Mario zginął, Caterina Sforza została pojmana, a Jabłko wpadło ponownie w ręce Templariuszy.
Ezio bezzwłocznie wyruszył do Rzymu, by uratować Caterinę i odzyskać artefakt. Asasyni zdecydowali, że Cesare i Rodrigo muszą zginąć. Aby poszerzyć wpływy swego Bractwa, Ezio zaczął wyzwalać kolejne dzielnice miasta spod władzy Borgiów i stopniowo osłabiać armię Cesare, eliminując ważnych Templariuszy. Gdy dowiedział się, gdzie przetrzymywana jest Caterina, przeniknął do Zamku Świętego Anioła i uwolnił ją.
Po wielu perypetiach został świadkiem awantury między rodziną Borgiów. Rodrigo usiłował otruć syna jabłkiem, lecz Cesare, ostrzeżony przez siostrę, Lukrecję, wepchnął ojcu zatruty owoc do gardła, po czym zmusił dziewczynę do wyjawienia, gdzie został ukryty Fragment Edenu. Ezio dowiedział się od poniżonej Lukrecji, gdzie znajdował się artefakt. Udało mu się wyprzedzić Cesare i odzyskać skarb.
Cesare, mając jedynie niedobitki swej armii, nie zdołał się długo bronić i został aresztowany. Zbiegł jednak do Hiszpanii. Ezio ruszył za nim w pościg. Zabił Cesare, zrzucając go z murów oblężonej Viany.
Ezio zdecydował w końcu, co zrobić z Jabłkiem Edenu. Ukrył je starannie pod Koloseum.
Ekipa Desmonda, dowiedziawszy się, gdzie Ezio ukrył artefakt, udała się pod Koloseum. Desmond wysłuchał przemówienia Junony, kolejnej przedstawicielki Tych, Którzy Byli Przed Nami, jednak mówiła ona zagadkami. Gdy Desmond dotknął Jabłka, stracił panowanie nad swoim ciałem i został zmuszony przez Junonę do zabicia Lucy, która - jak się później okazało - przez cały czas pracowała na zlecenie Abstergo.
Assassin's Creed Revelations
Desmond przeżył tak duży szok, że zapadł w śpiączkę. Pozostali Asasyni umieścili go ponownie w Animusie. Bohater znalazł się w dziwnym miejscu, w którym spotkał Claya Kaczmarka - Obiekt 16. Clay wyjaśnił, że jedynym sposobem na powrót do rzeczywistości jest zsynchronizowanie pozostałych wspomnień Ezio i Altaira, Desmond, chcąc nie chcąc, powrócił do przeżywania kolejnych etapów życia swych wielkich przodków.
Ezio postanowił poszukać mądrości, jaką zostawił Altair w Bibliotece w Masjafie. Okazało się, że Templariusze również próbowali się tam dostać, pragnąć dowiedzieć się, gdzie znajduje się Wielka Świątynia. Tropy zaprowadziły Ezio do Konstantynopola, gdzie ukryto klucze do Biblioteki. Ezio poznał tam lokalnego przywódcę Asasynów, Yusufa Tazima, swą przyszłą żonę - piękną i inteligentną Sofię Sartor, słynnego Piri Reisa oraz księcia Sulejmana. Dowiedziawszy się o planowanym zamachu na księcia, przeniknął w przebraniu grajka na przyjęcie i uratował młodzieńca z rąk zabójców, czym zaskarbił sobie jego przyjaźń.
Sofia pomagała Ezio w odszyfrowywaniu tajemniczej mapy, na której zaznaczono położenie rzadkich ksiąg. Ezio zdobywał księgi, dzięki którym dowiadywał się, gdzie znajdują się klucze do Biblioteki w Masjafie. Okazało się, że Altair zapisał na kluczach, wyglądem przypominających dyski, swe ostatnie wspomnienia. W ten sposób Ezio dowiedział się, co działo się po śmierci Al Mualima.
Altair został nowym mistrzem Asasynów. Spalił ciało Al Mualima, wbrew zasadom swej społeczności. Jego wróg, Abbas, podburzał tłum przeciwko Altairowi i w zamieszaniu ukradł Jabłko, lecz nie umiał opanować jego mocy. Artefakt wrócił do rąk Altaira, który poświęcił wiele lat na jego badanie, szukając zawartej w nim mądrości.
Altair ożenił się z Marią Thorpe, z którą miał dwóch synów - Darima i Sefa. Chcąc zażegnać zagrożenie ze strony Mongołów, opuścił Masjaf i przez długi czas podróżował. Gdy wrócił, okazało się, że jego dawny wróg, Abbas, stanął na czele bractwa, a Sef nie żyje. Abbas oświadczył, że to on rozkazał zgładzić Sefa i zażądał Jabłka. Altair zamierzał zabić jednego z ludzi Abbasa za pomocą artefaktu, lecz Maria powstrzymała męża. Niestety, swą dobroć przypłaciła życiem. Altair został zmuszony do ucieczki wraz z drugim synem, Darimem. Po latach wrócił, by odebrać władzę Abbasowi, który doprowadził bractwo do ruiny. Część Asasynów stanęła po stronie Altaira. Gdy Mongołowie zaatakowali Masjaf w 1257 roku, Altair powierzył klucze do Biblioteki braciom Niccolo i Maffeo Polo, nakazując im ukryć je w bezpiecznym miejscu.
Ezio zabijał Templariuszy stojących mu na drodze do każdego klucza. Ostatni z artefaktów znajdował się w Kapadocji. Ezio wyruszył do podziemnego miasta, zostawiwszy Sofię pod opieką Yusufa. Gdy wrócił do Konstantynopola, okazało się, że Yusuf nie żyje, a Sofia wpadła w łapy księcia Ahmeda, wuja Sulejmana i jednocześnie przywódcę Templariuszy. Ahmed zażądał, by Asasyn oddał mu klucze w zamian za kobietę. Ezio, nie mając wyjścia, wręczył mu dyski, uratował ukochaną, po czym ruszył w pogoń za księciem. Obaj spadli z urwiska. Wkrótce na miejsce zajścia nadjechał Selim, brat Ahmeda, świeżo mianowany sułtanem. Strącił Ahmeda do przepaści, zaś Ezio skazał na wygnanie.
Ezio pojechał z Sofią do Biblioteki w Masjafie. Za drzwiami znalazł jedynie szkielet Altaira, dzierżący w dłoni ostatni dysk. Znalazł też Jabłko Edenu, lecz postanowił zostawić je tam, gdzie było. Przez moment widział również swego dalekiego potomka, Desmonda.
Desmond otrzymał nowy przekaz od Pierwszej Cywilizacji. Nieznany mężczyzna opowiedział o katastrofie z przeszłości i o Wielkiej Świątyni. Desmond obudził się wreszcie ze śpiączki, wiedząc, co powinien zrobić.
Assassin's Creed III
Desmond znalazł się z pozostałymi Asasynami w Wielkiej Świątyni w pobliżu Nowego Jorku, lecz nie mógł jej otworzyć. Powrócił zatem do Animusa, szukając artefaktu, dzięki któremu mógłby dostać się za barierę. Tymczasem pozostali Asasyni - Shaun, Rebecca i ojciec Desmonda, William, szukali źródeł zasilania.
Desmond początkowo odtwarzał wspomnienia Haythama Kenwaya, Templariusza, który na polecenie Reginalda Bircha wyruszył w 1754 roku do Ameryki szukać Wielkiej Świątyni. Jedynym tropem, jaki posiadał, był amulet z dziwnymi znakami. Okazało się, że Indianie z plemienia Mohawków wiedzą coś o tym amulecie. Pomagając uwolnić schwytanych tubylców, Haytham zaskarbił sobie ich wdzięczność. Do wejścia do Wielkiej Świątyni zaprowadziła go jedna z Indianek, Ziio. Haytham nie mógł jednak otworzyć przejścia bez Jabłka.
Ziio miała z Haythamem syna, Ratohnhake:tona, lecz wychowywała go samotnie w swojej wiosce. Gdy chłopiec miał pięć lat, po raz pierwszy zetknął się z Charlesem Lee i innymi Templariuszami. Będąc pewnym, że to oni podpalili jego wioskę i doprowadzili do śmierci jego matki, poprzysiągł im zemstę.
Wiedziony tajemniczymi wizjami, nastoletni już Ratohnhake:ton wyruszył na poszukiwania symbolu Asasynów. W ten sposób zawędrował do domostwa Achillesa Davenporta. Poprosił go o nauki, lecz Achilles długo pozostawał nieugięty, nim się zgodził. Starzec nazwał chłopca Connorem i przekazał mu swoją wiedzę.
Connor próbował za wszelką cenę zapewnić swojej wiosce bezpieczeństwo i pomagał Jerzemu Waszyngtonowi osiągać zwycięstwa w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych, zabijając kolejnych Templariuszy - m.in. Williama Johnsona, Johna Pitcairna, Thomasa Hickeya, Charlesa Lee oraz swego ojca, który był Wielkim Mistrzem Templariuszy. Connor brał udział w wielu ważnych zdarzeniach, takich jak masakra bostońska, herbatka bostońska, bitwy pod Lexington i Concord, był również świadkiem podpisania Deklaracji Niepodległości.
Po wyeliminowaniu wszystkich wrogów, Connor wrócił do domostwa Davenporta. Gdy starzec umarł, został pochowany obok swej żony i syna na wzgórzu. Connor zakopał w grobie również artefakt odebrany Templariuszom, którego potrzebował Desmond, by otworzyć świątynię.
Desmond musiał często opuszczać Animusa, by wraz z resztą ekipy odzyskać źródła zasilania. Czasu było niewiele, toteż po jedno źródło do Egiptu udał się William. Został jednak schwytany przez Abstergo. Desmond wdarł się do siedziby firmy i uratował ojca, zabijając Warrena Vidica i ochroniarzy za pomocą Jabłka Edenu. Zabił też Daniela Crossa, który mimo choroby umysłowej przysłużył się w znacznej mierze sprawie Templariuszy.
Mając komplet źródeł zasilania oraz artefakt, Desmond mógł usunąć barierę w Wielkiej Świątyni. Gdy pracował, objawiała mu się Junona, przedstawicielka Pierwszej Cywilizacji, która opowiedziała mu o rozpaczliwych próbach uratowania Ziemi przed katastrofą w przeszłości. Za barierą zobaczył Minerwę, która ostrzegła go, że jeśli teraz ocali Ziemię przed słoneczną flarą, wypuści Junonę, która w jakiś sposób zdołała przetrwać, a to będzie oznaczało dla ludzkości jeszcze większą katastrofę. Desmond jednak zdecydował, że ocali planetę, nawet jeśli będzie musiał poświęcić swoje życie.
Assassin's Creed IV: Black Flag
Abstergo zdołało odzyskać ciało Desmonda, a dzięki rozwojowi technologii Animusa stało się możliwe odtwarzanie wspomnień przodków, mając jedynie próbkę materiału genetycznego ich potomka. Jako anonimowy pracownik Abstergo zajmowaliśmy się badaniem życia Edwarda Kenwaya, ojca Haythama. Oficjalnie, wspomnienia te miały posłużyć do stworzenia najlepszej gry o piratach. Po wejściu do Animusa przenieśliśmy się na Karaiby, w czasy Złotej Ery Piractwa, by wraz z Edwardem Kenwayem rabować statki i walczyć o wolność niewielkiej, pirackiej republiki w Nassau.
Edward wyruszył na Karaiby, chcąc w krótkim czasie dorobić się fortuny, zostawiając w Wielkiej Brytanii swą piękną żonę, Caroline. Pewnego dnia rozbił się na przylądku Cape Bonavista wraz z Asasynem imieniem Duncan Walpole. Zabiwszy go w pojedynku, odebrał mu list i dziwny przedmiot. Postanowił podszyć się pod pierwotnego właściciela i oddać adresatom przesyłkę w zamian za nagrodę. Nie interesowało go, że w ten sposób zdradzi Templariuszom sekrety Asasynów. Później pomagał swym zleceniodawcom w schwytaniu człowieka zwanego Mędrcem. Dowiedział się o istnieniu Obserwatorium i postanowił je odnaleźć, by zdobyć ogromne bogactwa.
Gdy Mędrzec uciekł i wyszło na jaw, że Edward jedynie podszywał się pod Duncana, bohater został uwięziony i wysłany na jednym ze statków należących do hiszpańskiej floty skarbów do Seville. Z pomocą innego więźnia, zbiegłego niewolnika imieniem Adewale, uwolnił się, zwerbował załogę ratując schwytanych piratów i zdobył statek. Odtąd żeglowali razem po morzach.
Edward poznał wielu słynnych piratów, m.in. Edwarda Thatcha (Czarnobrodego), Charlesa Vane'a, Jacka Rackhama, Benjamina Hornigolda, Annę Bonny i Mary Read. Dzięki Mary trafił do Tulum, gdzie poznał przywódcę Asasynów i miał okazję wykorzystać swój zmysł, by odkryć sekrety świątyni, w której znalazł wyrzeźbioną w kamieniu głowę Mędrca.
Edward w końcu odnalazł Mędrca - Bartholomewa Robertsa - i z jego pomocą trafił do słynnego Obserwatorium. Było to miejsce zbudowane przez Pierwszą Cywilizację, umożliwiające obserwowanie tego, co w danej chwili widzi wybrany człowiek - pod warunkiem, że użytkownik posiadał próbkę krwi tej osoby zamkniętą w sześcianie. Właśnie dlatego miejsce to było tak cenne dla Templariuszy - pozwalałoby im rządzić z ukrycia.
Podczas próby wydostania się z Obserwatorium, Edward został ranny. Roberts oddał go w ręce Brytyjczyków. Templariusze próbowali wydobyć z Edwarda informacje o położeniu Obserwatorium, lecz niczego nie wskórali. Przywódca Asasynów w końcu uwolnił nieszczęśnika z więzienia. Edward wydostał z celi Anne Bonny i Mary Read, jednak Mary, która urodziła dziecko w fatalnych warunkach więziennych, wkrótce zmarła. Adewale oddał Edwardowi Kawkę, mając dość służenia człowiekowi opętanemu żądzą bogactwa, i zdecydował dołączyć do Asasynów, którzy walczą w słusznej sprawie. Edward miał zatem fortunę, lecz stracił wszystkich bliskich. Wówczas zrozumiał, że w życiu istnieją ważniejsze rzeczy niż pieniądze.
Bohater w końcu naprawił swój błąd. Przystał do Asasynów i pomógł im w rozwiązaniu części problemów z Templariuszami. Wkrótce spotkał się ze swą nastoletnią córką, Jennifer, i wrócił do Londynu, gdzie poznał drugą żonę, z którą miał syna - Haythama.
Anonimowy pracownik Abstergo zakończył odczytywanie wspomnień Edwarda, dostarczając Abstergo znakomite materiały. Dowiedział się również, że Mędrcy rodzą się co jakiś czas, obdarzeni ogromną wiedzą o Pierwszej Cywilizacji. Pracownik spotkał jednego z nich w firmie. Mędrzec próbował uczynić z niego "naczynie" dla Junony, która w jakiś sposób zaistniała jako cyfrowy byt na serwerach Abstergo, jednak jego zadanie zakończyło się niepowodzeniem.
Assassin's Creed IV: Freedom Cry
DLC Freedom Cry przedstawia dalsze losy Adewale, który dołączył do Asasynów i został kapitanem własnego statku. Podczas walki na morzu z Templariuszami, Adewale odebrał jednemu z nich tajemniczą przesyłkę. Chcąc uciec przed francuskimi okrętami, wpłynął w sztorm, lecz rozbił się w pobliżu Port-au-Prince. Okazało się, że paczka była adresowana do Bastienne Josephe, która współpracowała z Templariuszami, by gromadzić fundusze na ratowanie niewolników.
Adewale nie mógł zaakceptować tragicznej sytuacji ludzi zmuszanych do pracy i zaczął pomagać Maronom. Zdobył również nowy okręt - Experto Crede. Po wielu perypetiach bohater przekazał tajemnicze pudełko Bastienne i obiecał, że poprosi Asasynów, by zaangażowali się w pomoc dla niewolników.
Assassin's Creed III: Liberation
Assassin's Creed III: Liberation było pierwszym rozrywkowym produktem przygotowanym przez firmę Abstergo, przeznaczonym dla masowego odbiorcy. Główną bohaterką jest Asasynka, Aveline de Grandpre. Akcja toczy się w latach 1765 - 1777, czyli pod koniec wojny między Francuzami a Indianami. W grze możemy zwiedzić takie lokacje, jak Nowy Orlean, luizjańskie bagna, Meksyk i Nowy Jork.
W grze pojawiają się wzmianki o Françoisie Mackandalu, mentorze Asasynów, który nauczył czytać i pisać trzech niewolników pracujących na plantacji na Saint-Domingue: Agate (mentora Aveline), Jeanne (jej matkę) i Baptiste (który później podszył się pod swego mistrza). Zaprosił ich do Bractwa, ale Jeanne obawiała się jego brutalnych metod i odmówiła. W ręce Mackandala trafił manuskrypt Voynicha oraz Puzdro Prekursorów, które otrzymał od Bastienne Josephe.
Istotną rolę w Liberation odgrywa wątek Templariuszy, którzy wykorzystywali niewolników, szukając artefaktów Pierwszej Cywilizacji. Abstergo zmodyfikowało nieco wspomnienia, przedstawiając Templariuszy w lepszym świetle.
Finałowa scena przedstawia moment, w którym Aveline oddaje znalezione przez siebie artefakty swej macosze, a zarazem Wielkiej Mistrzyni Templariuszy, Madeleine de L'Isle i dołącza do Zakonu. Jednakże dzięki działaniom organizacji Erudito możemy zobaczyć prawdziwą wersję wydarzeń i przekonać się, że Aveline nigdy nie zdradziła Asasynów.
Assassin's Creed Unity
W Assassin's Creed Unity głównym bohaterem we współczesności jest sam gracz. Początek przenosi nas do średniowiecza. Stajemy się świadkami ukrycia kolejnego potężnego artefaktu stworzonego przez Pierwszą Cywilizację - Miecza Edenu - i spalenia na stosie Wielkiego Mistrza Templariuszy, Jakuba de Molay. Wkrótce kontakt z nami nawiązuje tajemnicza kobieta, która zaprasza nas do współpracy. W ten sposób trafiamy do Paryża w czasy rewolucji francuskiej, by śledzić losy Arno Doriana.
Arno poznajemy jako ośmioletniego chłopca, który przybył wraz z ojcem do pałacu w Wersalu. Czekając, aż rodzic załatwi swoje sprawy, Arno nawiązał znajomość z dziewczynką imieniem Elise. Gdy dzieci bawiły się ze sobą, ojciec Arno został zamordowany. Sierotę przygarnął ojciec Elise, François de la Serre. Mimo, że był on Mistrzem Templariuszy, wychował chłopca, nie wpajając mu wyznawanych przez siebie wartości. Elise i Arno dorastali razem i zakochali się w sobie. Któregoś dnia Arno stał się świadkiem śmierci swego przybranego ojca, został oskarżony o morderstwo i wtrącony do więzienia.
Arno poznał w celi Asasyna zwanego Pierre Bellec, który nauczył go walczyć. Udało im się uciec podczas szturmu na Bastylię. Arno dołączył do bractwa Asasynów i zaczął dla niego pracować, wykonując różne zlecenia. Jego głównym celem pozostało jednak odnalezienie mordercy. Elise również szukała mordercy swego ojca, lecz była dużo bardziej zdeterminowana. Arno zabijał kolejnych spiskowców, kierując się wizjami, jakie objawiały mu się tuż przed śmiercią każdego z jego wrogów.
Templariusze, pod wodzą nowego Wielkiego Mistrza, przygotowali zasadzkę na Elise. Arno, odkrywszy ich plany, ruszył jej na ratunek. Nie mając innego wyjścia, dziewczyna zwróciła się z prośbą o pomoc do Asasynów i zaproponowała sojusz, by wspólnie wyeliminować zagrożenie ze strony ekstremistów. Mimo, że pozostali członkowie rady byli podejrzliwi, przywódca Asasynów, Mirabeau, postanowił rozważyć ten pomysł, chcąc, by między obiema frakcjami wreszcie zapanował pokój.
Arno i Elise zdołali w końcu odkryć, kto zabił Françoisa de la Serre. Okazało się, że jest to François-Thomas Germain, niegdyś wyrzucony z Zakonu za radykalne poglądy. Zanim jednak zdążyli skontaktować się z przywódcą Asasynów, Mirabeau został zamordowany. O zbrodnię oskarżono Elise. Po krótkim śledztwie okazało się, że mordercą jest Pierre Bellec, który pragnął, by Bractwo było silne i oddane swojej sprawie, tak jak dawniej. Arno pokonał Pierre'a w walce.
Dowiedziawszy się, że Germain będzie obecny na egzekucji króla Ludwika XVI, Arno i Elise wyruszyli niezwłocznie na miejsce zdarzenia. Germain wyjaśnił wówczas, że zabił poprzedniego Mistrza, chcąc oczyścić szeregi Templariuszy z korupcji. Był to jednak dopiero początek. Germain pociągał za sznurki rewolucji francuskiej, chcąc pozbyć się arystokracji i przygotowując w ten sposób Zakon Templariuszy do przejęcia kontroli nad Francją. Uciekł, chroniony przez swych strażników.
Arno i Elise wytropili ponownie Germaina w Twierdzy Temple, gdzie doszło do finałowego starcia. Germain (który notabene był Mędrcem) posługiwał się Mieczem Edenu, dającym mu olbrzymią moc. Elise zginęła, nie chcąc pozwolić uciec człowiekowi, którego tak długo ścigała. Zanim Arno zabił Germaina, zobaczył w wizji jego wspomnienia związane z Pierwszą Cywilizacją i dowiedział się, że rewolucja francuska miała sprawić, by zmęczeni anarchią ludzie z radością powitali nową władzę, która zaprowadzi porządek i będzie sprawować nad nimi kontrolę. Ciało Germaina spoczęło w krypcie wśród setek innych w paryskich katakumbach.
Umiejscowienie Assassin's Creed Rogue w chronologii
Wszystkie odsłony serii Assassin's Creed spaja fabuła we współczesności, zatem zastanawiając się nad kolejnością sięgnięcia po poszczególne części, warto kierować się właśnie tym kryterium. W Rogue ponownie zasiadamy w Animusie jako pracownik Abstergo. Akcja w czasach współczesnych toczy się po wydarzeniach z Assassin's Creed IV: Black Flag, toteż warto sięgnąć po Rogue, zapoznawszy się najpierw z poprzednimi częściami serii.
We wspomnieniach trafiamy do Ameryki w okresie wojny siedmioletniej. Chronologicznie, są to czasy po wydarzeniach przedstawionych w Assassin's Creed IV: Black Flag, ale przed Assassin's Creed III i Assassin's Creed Unity. Rogue oferuje nie tylko rozwinięcie niektórych wątków zapoczątkowanych w innych częściach serii, ale też wyjaśnia wiele istotnych kwestii.
W Assassin's Creed Rogue odtwarzamy wspomnienia Shaya Patricka Cormaca, Asasyna, który nie akceptował metod działania Bractwa i przeszedł na stronę Templariuszy. W grze pojawiają się rozmaici bohaterowie znani z innych części, możemy zatem zobaczyć, jak radził sobie Adewale - kwatermistrz Edwarda Kenwaya - jako kapitan Experto Crede, dlaczego Achilles Davenport, przywódca Asasynów w Ameryce Północnej, zaszył się w swym domostwie i nie chciał szkolić Connora, i co łączyło Shaya z Haythamem Kenwayem. Pojawiają się także nawiązania do innych bohaterów, takich jak Al Mualim czy Daniel Cross, w plikach umieszczonych w komputerach Abstergo, do których uzyskujemy dostęp jako pracownicy firmy. Oczywiście, w Assassin's Creed Rogue nie mogło również zabraknąć wątku Pierwszej Cywilizacji, który jest bardzo istotny dla serii - nowych, potężnych artefaktów i nowych informacji o Junonie.
Dla fanów, uważnie śledzących wydarzenia w serii Assassin's Creed, Rogue jest zatem istotną pod względem fabularnym częścią. Dzięki grze możemy również spojrzeć na to uniwersum z innej perspektywy i przekonać się, że zarówno po stronie Asasynów, jak i Templariuszy, są ludzie dobrzy i szlachetni oraz tacy, którzy nie zawahają się przed niczym, by osiągnąć swój cel.
Weekend z Assassin's Creed Rogue jest wspólną akcją firm Ubisoft i gram.pl