Genius at play
Genius at play
Retrogram – Historii Cywilizacji część pierwsza
Rozłam
Dziś może nas to dziwić, ale sam Bill Stealey nazywał początkowo słynnego Railroad Tycoona... meierowskim sabotażem. Uznał bowiem, że projekt nie rokuje żadnych nadziei i jest jedynie stratą czasu oraz pieniędzy – kto bowiem będzie miał ochotę na zabawę pociągami? Przecież tak naprawdę gracze pragną kolejnych coraz doskonalszych i lepiej oddających rzeczywistość symulatorów. Ze szczególnym naciskiem na samoloty. Meier w swych późniejszych wypowiedziach nie ukrywał, że zaślepienie "Dzikiego Billa" zaczynało doprowadzać go powoli do irytacji i zniechęcenia. Prezes założył sobie bowiem, że co roku musi pojawić się choć jeden nowy symulator lotniczy firmowany przez MicroProse, zaś obowiązek stworzenia nowej gry spadał oczywiście na głównego projektanta, czyli Sida. 
Narastające przez lata między dwoma założycielami firmy napięcia i konflikty doprowadziły ostatecznie do podjęcia przez obydwu panów niezwykle ważnej decyzji – na początku lat dziewięćdziesiątych Meier przestał być wspólnikiem i etatowym pracownikiem MicroProse. Jako "gwiazda" studia nie zerwał jednak ścisłej współpracy z założoną przez siebie firmą, działając jednak jako niezależny projektant i programista. Zasady tejże współpracy były swoistym ewenementem w branży – mimo dużej swobody Meier otrzymywał pieniądze na nowe projekty jeszcze przed ich powstaniem i zachował pełne prawo do profitów ze sprzedaży tytułów opatrzonych jego nazwiskiem. Stealey wyjaśniał później, że mimo sporej różnicy zdań dotyczącej profilu MicroProse i podejścia do gier miał tak duże zaufanie do byłego wspólnika, że układ taki nie powinien budzić niczyjego zdziwienia. Jak wkrótce miało się okazać, decyzja ta wyszła na dobre obydwu panom. 
Zakończenie prac nad Railroad Tycoonem to również coraz bliższa współpraca Sida i Bruce’a Shelleya. W poprzednim tygodniu mogliście przeczytać o początkach tej znajomości, która w krótkim czasie przerodziła się w przyjaźń i rzadko spotykane zrozumienie wzajemnych intencji. Obydwaj panowie stworzyli doskonale zgrany zespół, w którym oczywiście to Meier był siłą przewodnią, jednak Shelley bardzo szybko awansował z roli asystenta do pełnoprawnego współpracownika. Dwóch zapaleńców po pewnym czasie zostało ochrzczonych przez pozostałych pracowników studia mianem Drużyny A, zaś najlepszym przykładem ich współpracy może być proces tworzenia i szlifowania naszej dzisiejszej legendy, o którym będziecie mogli za chwilę przeczytać. Najpierw jednak warto przyjrzeć się genezie tego niezwykłego tytułu.
Był sobie pomysł...
Znakomita większość fanów skłania się ku wersji Sida – po cóż zresztą miałby on kłamać, skoro z rozbrajającą szczerością zawsze opowiadał o wszelkich innych inspiracjach? Nie inaczej było w przypadku Civilization, na które, według Meiera, złożyło się jak zwykle kilka elementów podpatrzonych u innych oraz... samego siebie. Tym razem były to: znane nam już z poprzedniej opowieści SimCity, słynna planszowa gra Ryzyko (Risk) oraz... Railroad Tycoon. Nasz bohater uznał bowiem, że właśnie takie otwarte, rozbudowane, kompleksowe gry mają największą przyszłość i stanowią kwintesencję tego, co chciał osiągnąć swoją pracą. Zresztą spektakularne sukcesy zarówno Pirates!, jak i RT najlepiej świadczyły o tym, że koncepcje Sida idealnie trafiają w gust odbiorców. Narodziny Cywilizacji nie były jednak nagłym przebłyskiem geniuszu, lecz owocem wieloletniej ewolucji kilku połączonych razem pomysłów oraz naprawdę ciężkiej, mozolnej pracy. 
Czy wiecie na przykład o tym, że w pierwszych wersjach gry rozgrywka toczyła się w czasie rzeczywistym? Pomijając dodanie drzewa technologicznego i rozciągnięcie jej na kilkaset lat, niezwykle przypominała pierwsze SimCity, skupiając się w zasadzie jedynie na rozwoju kilku posiadanych miast i odpowiednich technologii, z żadnym lub też minimalnym nasyceniem elementami militarnymi. Dopiero po wielu próbach, dodaniu mnóstwa nowych elementów, wyrzuceniu jeszcze większej liczby starych, gra zaczęła z grubsza przypominać produkt, który trafił na sklepowe półki. Sid doszedł bowiem do wniosku, że – paradoksalnie – czas rzeczywisty zamiast dynamizować rozgrywkę, sprawia jedynie, że gracz wciąż musi na coś czekać. Poza tym przejście do rozgrywki w trybie turowym pozwoliło na znaczne rozbudowanie opcji zarządzania miastem, dyplomacji oraz rozciągnięcie gry na znacznie większej przestrzeni czasowej. Sam zresztą przyznał, że po tej przełomowej zmianie stał się ofiarą syndromu dodawania coraz to większej liczby nowych elementów i funkcjonalności.GramTV przedstawia:
Symbioza
Ciekawostką jest również fakt, że – jak wspomina Shelley – Meier praktycznie nigdy nie pokazywał roboczych wersji tworzonej gry nikomu poza nim, włączając w to nawet innych pracowników przydzielonych do projektu. Trwało to do chwili, kiedy mistrz uznał, że opracowana wersja jest na tyle zbliżona do ideału, że nie musi już wstydzić się prezentacji. W związku z tym samodzielnie zajmował się nie tylko projektowaniem wszystkich elementów rozgrywki, ale również programowaniem, grafiką i udźwiękowieniem, których dopracowaniem dopiero później mogli zająć się specjaliści. Ostatecznie po wielomiesięcznych próbach bardzo wczesna wersja beta gry została przedstawiona zarządowi firmy. Nie wzbudziła jednak żadnego entuzjazmu. Co więcej, Stealey po raz kolejny uznał pomysł Meiera za bardzo ryzykowny i raczej nie rokujący wielkich nadziei. Mobilizując wcześniej Sida do szybkiego ukończenia średnio udanego Covert Action, zobowiązał się jednak dać mu wolną rękę w nowym projekcie, musiał więc teraz przyjąć jego najnowsze dzieło do planów wydawniczych MicroProse. 
Efekt? Największy dotychczas komercyjny sukces firmy, który wywindował ją na najwyższe pozycje wśród dotychczasowych gigantów rynku elektronicznej rozrywki. Już trzeci raz z rzędu okazało się, że śmiałe i zrywające z dotychczasową konwencją wizje Meiera to nie tylko chwalone przez recenzentów nowinki dla nielicznych, ale przede wszystkim niesłychana grywalność, bezpośrednio przekładająca się na ilość sprzedanych egzemplarzy. Premiera Civilization otworzyła zaś nowy okres w działalności firmy, która z szanowanego, choć niewielkiego studia zaczęła szybko zmieniać się w potentata branży. 
Tak oto, choć niestety w skrócie, przedstawia się historia powstania tej niezwykłej gry. W przyszłym tygodniu – oprócz rzutu okiem na cztery pokolenia cywilizacyjnej rodziny – spróbujemy zmierzyć się z meierowską definicją pojęcia "grywalność" oraz wyniszczającym zdrowie "syndromem jeszcze jednej tury". A także odpowiedzieć na pytanie, czy jest to zjawisko całkowicie przypadkowe, czy może jednak padliśmy ofiarami wykalkulowanego i przewidzianego przez Sida efektu? Zapraszamy!
Komentarze
23
Zaloguj się
Vojtas
Gramowicz
18/05/2008 01:48
Vojtas
Gramowicz
18/05/2008 01:30
Usunięty
Usunięty
17/05/2008 23:33
Trwa Wczytywanie
