Retrogram – Daikatana znaczy porażka, tragiczna historia w dwóch odsłonach – część 1

Odsłona pierwsza – ambicja kontra technologia

Mimo wszystkich wątpliwości branża obserwowała poczynania Romero z niekłamanym zainteresowaniem, a skład jego zespołu budził zrozumiałe nadzieje. Tym bardziej, iż plany ekipy były rzeczywiście ambitne, co potwierdzały między innymi krążące po branży plotki związane ze zwolnieniem Johna z id Software. Już wcześniej nie ukrywał on w wywiadach, że mimo niewątpliwego sukcesu produkcji tego studia jest już znudzony pracami nad „wciąż tą samą grą”. Odbiło się to oczywiście na jego wydajności, co najlepiej podsumował po latach Kevin Cloud z id Software: „Zwolniliśmy go, ponieważ przestał pracować”.

Koncepcja

Doppleganger Portera. Ostateczny termin wydania wszystkich opracowywanych gier ustalono na końcówkę 1998 roku, przy czym najbardziej ambitne były plany Johna. Jego Daikatana miała bowiem ujrzeć światło dzienne już za siedem miesięcy, czyli pod koniec 1997 roku. Równolegle rozpoczęła się wielka kampania promująca zarówno nowe studio, jak i jego przyszłe gry. Romero pozował do zdjęć między innym w swoim wartym dziewięć tysięcy dolarów, zabytkowym XIX-wiecznym fotelu, pokazując światu, że tworzenie gier komputerowych niekoniecznie musi oznaczać nocne sesje w kiepsko oświetlonym garażu. Niespodziewany kontratak

Trzeba przyznać, że w momencie ogłoszenia zabójczo krótkiego jak na tak ambitny projekt deadline’u wielu ludzi z branży zaczęło z niedowierzaniem kręcić głowami. John Carmack wyraził swoje wątpliwości dość jednoznacznie, gdy zapytany przez dziennikarza magazynu TIME o realizację założeń Romero, odpowiedział: „Żadnych szans”. Podobnego zdania była zresztą większość deweloperów i duża część branżowych dziennikarzy. Na pewno jednak nie John, który dwoił się i troił, udzielając kolejnych wywiadów i na wszelkie sposoby starając się rozreklamować swoją najnowszą produkcję. Był pewien, że uda się zmieścić się w wyznaczonym terminie.

I miał ku temu pewne podstawy. Grę postanowił bowiem oprzeć na doskonale sobie znanym silniku pierwszego Quake’a. Wykupuje więc licencje na engine i ostro rusza do pracy. Zbliżają się bowiem targi E3 w Atlancie, na których zobowiązał się przedstawić demo gry. Tak też się stało i na stoisku Eidosu, który miał być wydawcą tytułu, na wyeksponowanym miejscu pojawiła się prezentacja nowego dzieła Ion Storm. W demie pokazano jeden ze średniowiecznych poziomów, z zimowym krajobrazem, budynkami pokrytymi bielą i padającym śniegiem.

Prawa rynku

Gra nie wywołała jednak wielkiego poruszenia, gwiazdą wieczoru stał się bowiem Quake II, z oszałamiającą grafiką 3D i kolorowymi światłami. Prezentacja najnowszego dzieła dawnych kolegów Johna z id Software dosłownie przeraziła twórcę. Wiedział on, że studio pracuje nad nowym tytułem, nie spodziewał się jednak aż takich postępów i zaawansowanych technologii. Cóż z tego, że jego projekt był w założeniach bardziej ambitny, skoro i tak oczy wszystkich skierowane były na błyskającą kolorowymi światłami, niezwykle dynamiczną rozgrywkę spod znaku id Software.

Z targów Romero wrócił po prostu zdruzgotany, stwierdziwszy, że na tym etapie nie ma najmniejszych szans z konkurencyjną grą. Chciał zakasować swoje dawne sukcesy, wydając grę bardziej różnorodną i skomplikowaną od swych wcześniejszych produkcji, jednak pokonany został przez technologię. Powoli zaczął sobie również zdawać sprawę z faktu, iż nieubłaganie zbliżający się deadline jest coraz mniej realny. Choć w wywiadach starał się wciąż bronić swego projektu, twierdząc, że prezentacja na targach to zaledwie 2% całej gry i jej możliwości, w jego głowie pojawił się kolejny, szaleńczy niemalże pomysł...

cdn.