Tydzień z Warhammer 40, 000: Dawn of War II - dzień siódmy

Dawn of War II przed obliczem Imperatora - recenzja

Naprzód, w imię Imperatora! Grę otwiera dynamiczne intro, które pokazuje starcie między Kosmicznymi Marines a Eldarami. Z czystym sumieniem można powiedzieć, że THQ powróciło do korzeni, jakimi był filmik rozpoczynający pierwszą część Dawn of War. Moim zdaniem, do tej pory był najlepszy z całej serii. Doskonale wyreżyserowany i dopracowany w najmniejszych szczegółach, intro po prostu wciska w fotel. Opancerzenie i siła ognia oraz taktyka ludzi zostają przeciwstawione śmiertelnej gracji, szybkości, "obcej" technologii oraz psionicznym mocom Eldarów - tajemniczej rasy, która dawno temu rządziła swym imperium wśród gwiazd. Brutalne, krwawe starcie oraz jego zakończenie doskonale oddają motto uniwersum Warhammera 40.000: "W ponurym mroku odległej przyszłości istnieje tylko wojna".

Grę zaczynamy od nadania imienia bohaterowi, którego poczynaniami przyjdzie nam kierować w czasie kampanii. Aryjskiej urody i gabarytów mógłby pozazdrościć mu w młodości sam gubernator Kalifornii. Ów młody dowódca zostaje oddelegowany do walk w Podsektorze Aurelii, w którym znajdują się planety rekrutacyjne Krwawych Kruków, tak ważne dla przetrwania jego Zakonu. Zagrożone są one przez coraz zuchwalsze ataki Orków. Bardzo szybko na arenie walk pojawiają się także tajemniczy Eldarzy, lecz te oba niebezpieczeństwa bledną, gdy w Podsektorze wykryta zostaje obecność inwazyjnej floty Tyranidów. Zadaniem prowadzącego bohatera gracza będzie równoczesna obrona trzech planet: pustynnego Calderis, pokrytego dżunglą Typhon Primaris i industrialnego Meridianu. Na szczęście bohater nie jest sam. Wspierać go będą wyspecjalizowane oddziały, dowodzone przez doświadczonych weteranów, mające dostęp do różnorodnego uzbrojenia i ekwipunku, którego dobór w dużej mierze decydować będzie o zwycięstwie.

"Oczyścić, wypalić, zabić!"

"Zwycięzcy nie potrzebują wytłumaczenia, przegrani nie mają na nie szans" Kiedy wybrana zostanie konkretna misja, zostajemy zapoznani z jej celami. Dodatkowo w zależności od specjalnych budowli, nad którymi możemy zdobywać kontrolę w czasie gry, otrzymamy mniej lub bardziej kompletne informacje wywiadowcze na temat wrogów oraz ich silnych i słabych stron. Pozwoli to nam na lepsze dobranie oddziałów oraz ich wyposażenia.

Okiem i uchem Gra oparta jest na silniku Essence Engine 2.0, którego pierwsza wersja użyta była do obsługi innej gry firmy Relic - Kompanii Braci oraz dwóch jej dodatków: Kompania Braci: Na linii frontu oraz mającego ukazać się w marcu: Kompania Braci: Chwała Bohaterom.

Także od strony audio gra wgniata w fotel. Doskonale dobrane głosy postaci - w szczególności Kosmicznych Marines - pozwalają wysunąć przypuszczenia, że ulepszenia Wybrańców Imperatora obejmują również struny głosowe, by ich głosy brzmiały odpowiednio "cool".

Niestety... Ponieważ o zaletach tej części Dawn of War powiedziano już sporo, czas przejść do omówienia jej wad i niedociągnięć, a tych jest kilka. Jako wadę mogą niektórzy postrzegać fakt, że kampania poświęcona jest Krwawym Krukom i opowieści o obronie ich rekrutacyjnych planet. Czyni to z Kosmicznych Marines głównych bohaterów tej historii, jednocześnie nie dając miłośnikom innych frakcji możliwości do pełniejszego rozwinięcia skrzydeł.

Misje w głównej kampanii, rozgrywane na średnim poziomie trudności są dość łatwe. Rzadko trzeba zastanawiać się nad inną taktyką – wypracowanie metody współdziałania konkretnych oddziałów i konsekwentne jej stosowanie jest kluczem do zwycięstwa, praktycznie niezależnym od rodzaju misji. Na pewno duży wpływ ma na to fakt, że gra się bohaterami, którzy z założenia nie giną. Zrozumieć można wymogi fabularne, ale kłóci się to nieco z klimatem ponurego świata czterdziestego pierwszego millenium. Brakuje także niemal zupełnie scenariuszy, które opowiadają o obronie w obliczu nieuchronnej klęski, gdy trzeba ratować co się da lub ginąć z honorem. Wprowadzenie takiego klimatu znacznie ubarwiłoby fabułę.

Jak wspomniano, od strony grafiki i estetyki gry, nie można jej wiele zarzucić. Drobnym mankamentem jest efekt, gdy wyrzucone wybuchem ciało lata przez kilkanaście sekund w powietrzu jak kierowane kursorem oszalałej myszki, by drgając zablokować się pomiędzy elementami krajobrazu, na szczęście litościwie niknąc jakiś czas potem. Efekt ten jest jednak bardzo rzadki, choć może zastanawiać czemu go nie wyeliminowano – w starszej Kompanii Braci nie było raczej takich błędów.

Prace nad ulepszaniem, poprawianiem i usuwaniem błędów trwały do ostatniej chwili. Aktualizacje były zmorą osób pracujących na wersji Beta i to zapewne może być przyczyną, że opisy misji w polskim poradniku bardzo odbiegają od tego, jak wygląda wersja finalna. Prace nad poradnikiem zwykle zajmują autorom sporo czasu – przejście kampanii, opisanie misji, zadań, scenariuszy, przeciwników, redakcja, wreszcie oddanie go do druku. Bardzo ważne jest korygowanie na bieżąco wszelkich zmian w linii scenariusza i wyzwaniach, jakie stawia gra przed swymi użytkownikami. W przypadku Dawn of War II zabrakło chyba elementu współpracy i dobrego przepływu informacji między THQ, a CDP, skoro polski poradnik nie uwzględnia zmian z ostatnich aktualizacji wprowadzonych przed premierą.

Podsumowując Gra odchodzi od niektórych elementów będących klasyką gatunku RTS, jakimi jest duża różnorodność jednostek i rozbudowa bazy. Zamiast tego, kładzie w dużo większym stopniu nacisk na taktykę, odpowiednim doborze ekwipunku i specjalizacji oddziałów oraz ich współpracy. Także część strategiczna, rozgrywana na trzech zróżnicowanych planetach jest bardzo ciekawa i dynamiczna. Nie ma już miejsca na spasowanie w swojej turze w oczekiwaniu na dopływ planetarnej rekwizycji. Trzeba przez cały czas utrzymywać inicjatywę i uderzać sprawnie i szybko, jednocześnie rozsądnie używając swych ludzi na polu walki. Dynamika jest także podstawową cechą definiującą rozgrywkę wieloosobową, co zostało już omówione w poprzednim artykule. Główne problemy i mankamenty związane są z techniczną częścią gry – jej instalacją i aktualizacjami. Kontrowersje może budzić także zrezygnowanie z niektórych elementów "rasowego" RTS, za to niezaprzeczalnym plusem jest możliwość lepszej konfiguracji jednostek. Jednak niewątpliwie każdy miłośnik strategii czasu rzeczywistego i uniwersum Warhammera 40.000 powinien zapoznać się z tą pozycją, gdyż na pewno jest tego warta.