Na drugim z zamkniętych pokazów podczas EA Spring Showcase 2011 miałem okazję dowiedzieć dość sporo o kolejnej, zupełnie nowej produkcji ze stajni tego wydawcy – grze action-RPG Kingdoms of Amalur: Reckoning.
Na drugim z zamkniętych pokazów podczas EA Spring Showcase 2011 miałem okazję dowiedzieć dość sporo o kolejnej, zupełnie nowej produkcji ze stajni tego wydawcy – grze action-RPG Kingdoms of Amalur: Reckoning.
Mamy więc ekipę sław nie tylko, jak widać, branżowych. Mamy też pomysł na grę, która łączyć ma w sobie cechy otwartego i żyjącego świata z serii Elder Scrolls z mechaniką action-RPG i stylistyką bliską Fable. Sami przyznacie, że pomysł to całkiem smakowity. W tym momencie wciąż otwarta pozostaje jednak najważniejsza kwestia – co tak naprawdę z tych składników uda się trzem kucharzom upichcić? Co prawda nie miałem okazji osobiście pograć w Kingdoms of Amalur: Reckoning, jednak podczas prezentacji przedstawiono nam na tyle dużo szczegółów dotyczących tego tytułu, by móc pokusić się o pierwsze opinie.
Wróćmy więc na ziemię, a konkretniej do wykreowanej przez twórców Kingdoms of Amalur: Reckoning krainy. Pierwsze spojrzenie na kilka początkowych scen i trudno pozbyć się wrażenia, że mamy do czynienia z bardziej dopracowaną wersją Fable. Zarówno postacie, jak i poszczególne elementy świata są chwilami przerysowane, a tenże świat – szczególnie plenery – często powala feerią mocno nasyconych barw. Zwraca też uwagę niezwykła dbałość o szczegóły, nawet te drugoplanowe. Swoją drogą bardzo ucieszyła mnie informacja, że każde miejsce w grze ma mieć własny, indywidualny charakter; wszelakie podziemia, czy jaskinie nie będą zbudowane z zawsze tych samych sekcji i elementów.
Świat w Kingdoms of Amalur: Reckoning ma mieć – podobnie, jak w grach z serii Elder Scrolls – otwarty charakter. Innymi słowy, niemalże od początku mamy mieć możliwość dotarcia i zajrzenia w każdy jego zakątek. Na szczęście w praktyce nie będzie to takie oczywiste. Jedna z najlepszych wieści, jakie usłyszałem podczas prezentacji, to informacja o braku skalowania poziomu przeciwników. Teoretycznie możemy więc pójść gdzie chcemy, choć musimy się liczyć z tym, że w wielu miejscach zbierzemy wzorcowy oklep.
Świat Kingdoms of Amalur: Reckoning ma być nie tylko otwarty, ale również żyjący wedle własnego, zupełnie niezależnego od gracza trybu. Zamieszkujący go ludzie mają zajmować się swoimi sprawami, chodzić spać, pracować, kochać się i nienawidzić. Podobnie zwierzęta i wszelakie stwory, z których niektóre będziemy mieli szansę spotkać jedynie o określonych porach doby. Wszystko to wiąże się oczywiście z pełnym cyklem dobowym, choć nie wiadomo na razie zbyt wiele o kwestiach związanych z warunkami pogodowymi.
Czas na trzy łyki mechaniki. Po pierwsze, podczas procesu tworzenia bohatera dostaniemy do wyboru cztery rasy o oryginalnych nazwach. Na ile pokrywają się one ze znanym schematem człowiek-średniak, krasnolud-twardziel, elf-mag – nie wiem. Prezentujący bardzo szybko przeklinał się przez ten etap tworzenia postaci, widać było jednak wyraźnie, że będzie to raczej podział etniczny, a nie rasowy. Wszystkie postaci wyglądały z daleka, jak ludzie. W grze mamy też edytor wyglądu, bardzo przypominający to, co mogliśmy znaleźć w Oblivionie, czy Dragon Age.
Kingdoms of Amalur: Reckoning, to w zamyśle gra action-RPG, spora cześć prezentacji poświęcona została więc, co zrozumiałe, temu elementowi zabawy. Walka jest typowo zręcznościowa i może kojarzyć się z popularnymi slasherami, jednak nie jest to jedynie bezmyślna rąbanka. Na nasze umiejętności wpływają oczywiście w pewien sposób współczynniki i zdolności, ważne jest jednak również umiejętne, taktyczne ich rozegranie. Przeciwnicy nie są głupi, nie atakują jedynie frontalnie, często nas flankują, stosują specjalne ataki i bez pardonu wykorzystują każdy nasz błąd.
Podczas zabawy pokazano nam dość mocno rozwinięte postacie skupione na każdej z trzech ścieżek. I po raz pierwszy przyznam, że miałbym ochotę przejść jakąś grę przede wszystkim magiem. Nie jest on w Kingdoms of Amalur: Reckoning bynajmniej stojącym gdzieś z tyłu ciołkiem, który po wyczerpaniu many staje się chłopcem do bicia. Ataki magiczne, to festiwal efektów specjalnych i zniszczenia, ale nasz czarujący bohater całkiem nieźle potrafi sobie radzić także w walce wręcz, a zdolność do szybkiej teleportacji jeszcze bardziej uatrakcyjnia zabawę.
Najbardziej zawiodła mnie natomiast prezentacja walki w wykonaniu łotrzyka. Moja ulubiona klasa została w Kingdoms of Amalur: Reckoning potraktowana chyba troszkę po macoszemu. Owszem, możemy się zakraść do stojącego tyłem przeciwnika i pozbawić go żywota jednym ciosem, ale... Całość jakoś mnie nie przekonała. Żadnych ciekawych zdolności, zastawiania pułapek, granatów, czy bomb, ledwie zarysowane używanie trucizn – pozostaje mieć nadzieję, że pełne drzewko rozwoju zaoferuje nam coś więcej, niż walczącego dwoma sztyletami wojownika w lżejszej zbroi.
Przyznam szczerze, że prezentacja Kingdoms of Amalur: Reckoning nie powaliła mnie jakoś na kolana, choć z drugiej strony, nie jest wykluczone, że produkcja ta ma w sobie całkiem spory potencjał. Niewiele tu rzeczy odkrywczych, większość rozwiązań należy do grupy „już to gdzieś widziałem”, ale całość sprawia wrażenie naprawdę dobrze przemyślanej i zwartej konstrukcji. Nadzieje na udaną produkcję wzbudza we mnie zauważona już na tym etapie dbałość o szczegóły, połączona z przejrzystością i prostotą zasad. Nie jest więc wykluczone, że Kingdoms of Amalur: Reckoning stanie się w 2012 roku czarnym koniem w wyścigu o tytuł najlepszej gry akcji z elementami RPG.