Pierwszy Resident Evil, w którym da się strzelać, celować i chodzić jednocześnie! A mimo to fani serii nie darzą tej gry sympatią. Niesłusznie, bo to przezabawna strzelanka.
Pierwszy Resident Evil, w którym da się strzelać, celować i chodzić jednocześnie! A mimo to fani serii nie darzą tej gry sympatią. Niesłusznie, bo to przezabawna strzelanka.
Wracamy do kultowego Raccoon City i cofamy się do 1998 roku, a dokładnie do momentu, gdy Leon Kennedy pojawia się w słynnym mieście. Akcja gry będzie toczyła się równolegle do wydarzeń pokazanych w Resident Evil 2 i 3, ale to alternatywna rzeczywistość. Nie jest to opowieść należąca do kanonu, co pozwala autorom zaszaleć do tego stopnia, że gracze będą mogli nawet... zabić Leona. Pomysł jest prosty – wracamy na stare śmieci, ale tym razem wcielimy się w złych gości, czyli żołnierzy organizacji Umbrella stojącej za całym zamieszaniem związanym z zombiakami i wirusami zamieniającymi ludzi w wygłodniałe zgniłki.
Już na wstępie okazuje się, że członkowie USS nie będą mieli łatwego zadania, bo do miasta dociera wojsko, więc trzeba walczyć z zombiakami oraz żołnierzami. To nie jest tak, że skoro Umbrella stworzyła zombie, to ma nad nimi kontrolę, czy jej ludzie są przez umarlaków lepiej traktowani. Zgniłki rzucają się na każdego człowieka i nie oszczędzają nawet agentów organizacji, co oznacza, że do akcji mogą wkroczyć tylko najlepsi z najlepszych. W prezentowanej na E3 wersji Raccoon City dał się we znaki wysoki poziom trudności. Zombiaki atakowały bohaterów wielką zgrają i nawet mając do dyspozycji broń palną i sporo amunicji, ciężko było przetrwać. Najlepszy jest oczywiście strzał w głowę, ale jest mało czasu na celowanie. Nie wolno stać w miejscu, trzeba cały czas pozostawać w ruchu i strzelać... po nogach. Zombiaki wciąż są niebezpieczne, gdy ostrzelić im ręce, ale kiedy stracą nogi, nie czołgają się już w stronę bohaterów, tylko umierają – tym razem na dobre.
Zombie nigdy się nie wycofują, a gdy tylko bohater zostanie mocniej zraniony i na ekranie pojawi się czerwona obwódka oznajmiająca ciężki stan zdrowia postaci, natychmiast cała chmara rzuca się na niego. Dlaczego? To proste – przyciąga je zapach świeżej krwi. Ekstremalnie ciężko wtedy uciec, ale od czego są towarzysze broni? Zawsze mogą potraktować zombie granatami, strzelać do nich albo podejść i poćwiczyć na nich fachowe ciosy i kopniaki oraz zabójcze finishery – wbijanie noży w ciało i łamanie kości umarlaków jest tu na porządku dziennym. Ranny czym prędzej powinien zjeść zielone zioło – to jedno z licznych nawiązań do starych Residentów. Nie było w nich za to sprayu, który usuwał wirusa z organizmu pogryzionego. To właśnie przez to, że można zostać zarażonym, poziom trudności jest tak wysoki. Jeśli pod ręką nie ma wspomnianego sprayu, trzeba mieć mnóstwo zielonych ziół, bo energia życiowa postaci wyczerpuje się w mgnieniu oka. Wirus trawi ciało bohatera bardzo szybko, co sprawia, że w panice biega się szukając leków, zamiast skupiać się na walce z zombiakami. Do premiery gry pozostało jeszcze trochę czasu, więc byłoby miło, gdyby jednak lepiej zbalansowano ten element, choć z drugiej strony stare Residenty nigdy nie były bardzo łatwe, więc taki powrót do korzeni mógłby ucieszyć fanów serii.
