Pro Evolution Soccer 2012 jest niesamowicie grywalny i znacznie lepszy od poprzedniczki. Konami w końcu miało dobrą koncepcję na zmiany i skutecznie ją zrealizowało.
Pro Evolution Soccer 2012 jest niesamowicie grywalny i znacznie lepszy od poprzedniczki. Konami w końcu miało dobrą koncepcję na zmiany i skutecznie ją zrealizowało.
Pro Evolution Soccer 2012 to przede wszystkim usprawnione, a właściwie kompletnie przebudowane algorytmy odpowiadające za sztuczną inteligencję. Momentami odniosłem wrażenie, że autorzy nie zachowali żadnej linijki kodu z poprzedniczek i napisali wszystko zupełnie od nowa. Przed premierą Seabass zapowiadał, że podczas rozgrywki poczujemy się, jak na meczu piłkarskim. Do opisu oprawy meczowej dojdziemy później, ale jeśli chodzi o SI to faktycznie – zarówno nasi komputerowi koledzy, jak ich oponenci, zachowują się bardzo, ale to bardzo realistycznie. Wcześniej, grając w trybie dla pojedynczego gracza, zmagaliśmy się z SI na dwa sposoby – po pierwsze staraliśmy się oczywiście strzelić bramkę, ale po drugie utrudniało nam to położenie innych zawodników z drużyny, którzy niechętnie brali udział w akcji, nie wychodzili na pozycje, czekając na to, co zrobi gracz. Zapomnijcie o tym.
Pro Evolution Soccer 2012 wprowadza także opcję, której próżno szukać u konkurencji – mianowicie możliwość kontrolowania dwóch zawodników jednocześnie. System noszący nazwę „off the ball” w praktyce sprawdza się wyśmienicie. Jak już wspomniałem wyżej, koniec zmagania się z SI naszych kolegów z drużyny. W tej odsłonie, wreszcie, możemy przejąć bezpośrednią kontrolę nad całym zespołem. Jak to działa w praktyce? Posłużę się takim przykładem. Mamy rzut wolny z około 35 metrów, pozycja nie nadaje się do oddania strzału, ale nic nie stoi na przeszkodzie temu, by zacentrować w pole karne. Po tym, jak naciśniemy przycisk odpowiadający za wrzutkę, za pomocą gałki analogowej możemy wyprowadzić na wolne pole jednego z napastników i spróbować skierować piłkę do siatki. Off the ball świetnie działa także w innych stałych fragmentach gry, na przykład rzutach rożnych oraz autach, jak również w sytuacjach, kiedy nie mamy do kogo zagrać piłki.
Podobnie, jak u konkurencyjnej FIFY 12, tak i w Pro Evolution Soccer 2012 postawiono na zmianę gry w obronie. Konami postawiło na pracę zespołową w defensywnie. Oznacza to ni mniej, ni więcej, że pojedynek jeden na jednego bardzo ciężko wygrać (będąc defensorem oczywiście), dlatego też bardzo często trzeba wzywać posiłki przy wykorzystaniu rzeczonego systemu off the ball. Teraz w obronę zaangażowana jest cała formacja defensywna, ale nie bójcie się, nie oznacza to, że – tak jak w piłce nożnej na wuefie – wszyscy są tam, gdzie jest piłka. Całość została dobrze zbalansowana i bronienie dostępu do własnej bramki wygląda realistycznie, a przy tym jest bardzo absorbujące. Warto w tym miejscu dodać, że stając po drugiej stronie barykady, czyli przeprowadzając atak, bardzo często (momentami nawet zbyt często) dochodzi do sytuacji jeden na jednego, a to za sprawą prostopadłych podań. Teraz znacznie łatwiej wyjść na wolne pole, nawet na wyższych poziomach trudności i otworzyć sobie drogę do bramki.
Pomimo wielu zalet, które sprawiają, że w Pro Evolution Soccer 2012 gra się z niekłamaną przyjemnością, twórcy nie ustrzegli się kilku wad, które nie powinny znaleźć się w finalnej wersji gry. Już podczas targów gamescom osoby grające narzekały na błędy w zachowaniu bramkarzy – golkiperzy bardzo często po niezbyt mocnym strzale napastnika zamiast łapać piłkę, wypuszczali ją przed siebie co sprawiało, że znajdowała się ona ponownie pod nogami zawodnika drużyny przeciwnej, który kierował ją do siatki. Przez kilka miesięcy, które minęły od imprezy w Kolonii, nikt w Konami nie zadbał o to, by wspomniany błąd został usunięty. Zastrzeżenia budzi także postawa sędziów. Złośliwie można powiedzieć, że nie zabijają ducha gry, ale tak naprawdę zbyt rzadko gwiżdżą, nie wspominając już o pokazaniu kartki. Po żółty kartonik sięgają sporadycznie, a po czerwony jeszcze rzadziej.
Grafika w Pro Evolution Soccer 2012 prezentuje się niemal identycznie, jak przed rokiem. Konami poczyniło jedynie kosmetyczne zmiany w tej kwestii. Mnie osobiście styl oprawy wizualnej w produkcji Azjatów odpowiada, nie licząc powtórek, na których możemy z bliska oglądać facjaty piłkarzy – te wyglądają jakoś agresywnie, niezbyt realistycznie. Tutaj niemal każdy zawodnik przypomina kryminalistę, a nie sportowca. Niestety, ale oczekiwałem od twórców zmian w oprawie meczowej – ta ponownie została potraktowana po macoszemu: kibice nadal pochodzą z jednej rodziny, przed spotkaniem możemy jedynie przez moment obejrzeć stadion i prezentację zawodników, a po meczu jedynie kilka powtórek z najciekawszych akcji. Panie Takatsuki, ja tutaj atmosfery z telewizora i stadionu nie znalazłem, a pan? Czułem się, jakbym siedział przed komputerem i grał w grę.
