Runic Games doskonale wie, jak przygotować grywalnego i wciągającego hack'n'slasha, co udowodniło już przy okazji pierwszej części Torchlighta. Wszystko wskazuje na to, że Torchlight II będzie od niego jeszcze lepszy.
Runic Games doskonale wie, jak przygotować grywalnego i wciągającego hack'n'slasha, co udowodniło już przy okazji pierwszej części Torchlighta. Wszystko wskazuje na to, że Torchlight II będzie od niego jeszcze lepszy.
Udostępniona wersja beta Torchlighta II zawierała pierwszy akt kampanii, który można było przejść w pojedynkę lub też wspólnie z innymi graczami. Tym, czego z pewnością brakowało w oryginalnej wersji Torchlighta, był multiplayer. Byliśmy zdani wyłącznie na siebie i w wymagających pojedynkach, na wyższych poziomach trudności, nie mieliśmy szans na uzyskanie pomocy ze strony innych użytkowników. Wariant rozgrywki sieciowej, wraz z systemem matchmakingu, pojawi się w drugiej odsłonie cyklu. Do zabawy może przystąpić maksymalnie sześć osób. Jeśli chcemy, sami zakładamy grę, którą można zabezpieczyć hasłem, i określamy level postaci, jakie mogą się do nas połączyć oraz oczywiście poziom trudności. Możemy także podłączyć się do istniejącej już rozgrywki, korzystając z szybko działającej wyszukiwarki.
Skoro już o tym mowa, to wypada napisać co nieco o poziomie trudności w Torchlight II. W becie można było sprawdzić wszystkie cztery i trzeba przyznać, że na domyślnym, czyli normalnym, próżno szukać wyzwań. Nawet ostatni boss z pierwszego aktu poległ bez większych problemów – na weteranie lub elicie robi się znacznie ciekawiej i trzeba się nagimnastykować, by pokonać wrogów, którzy bardzo często pojawiają się w ogromnych ilościach. Co ważne, gra zawiera opcję przeznaczoną także dla masochistów, po wybraniu której śmierć naszej postaci będzie permanentna. Oby było jakieś osiągnięcie za przejście gry w tym trybie „zabawy”.
Po pierwszym uruchomieniu Torchlight II, kiedy już obejrzymy świetnie wykonane animowane intro (widoczne poniżej), dostrzeżemy, że twórcy od samego początku starają się nas przekonać, iż rozbudowali i udoskonali poszczególne elementy gry. Pierwsze, co rzuca się w oczy, to liczba dostępnych klas postaci. Tym razem są aż cztery: Embermage, czyli coś dla fanów walki na dystans, Outlander adresowany do osób, które zamiast miecza wolą pistolet, Engineer – mistrz walki wręcz i technologii (np. zaklinania broni i zbroi) oraz niezwykle silny i szybki Beserker. Jeśli zaś chodzi o ekran tworzenia postaci, to tutaj możemy wybrać zarówno płeć, jak i karnację skóry oraz kolor włosów i wygląd twarzy. Do wyboru mamy także znacznie więcej zwierząt – w pierwszej części były zaledwie trzy, teraz ich jest około dziesięciu, a wśród nich orzeł, fretka, kot czy pies.
Interfejs w Torchlight II nie jest rewolucyjny i widać po nim z daleka, z jakim gatunkiem gry mamy do czynienia, ale został on odpowiednio przebudowany, dzięki czemu, zwłaszcza okna postaci, ekwipunku i umiejętności, są bardziej przejrzyste niż w pierwszej części, a sprzedawanie i kupowanie nie zabiera już tyle czasu. Zwłaszcza również dlatego, że jeśli okaże się, iż pod koniec dungeona zabraknie nam eliksirów regenerujących życie, będziemy mogli wysłać zwierzaka, by kupił je za nas w mieście. Może on także przynieść m.in. mikstury many, jak również pozbyć się zbędnych rzeczy, które zalegają nam w inwentarzu. Wystarczy wydać mu polecenie i odczekać dwie minuty (licznik znajduje się na ekranie).
Tym, co sprawia, że ciężko oderwać się od Torchlight II jest świetna mechanika rozgrywki. Już pierwsza odsłona pokazała, że zręcznościowa sieczka ma w sobie niezwykłą siłę przyciągania, a w dwójce twórcy dokonali zmian, które sprawiły, że gra się jeszcze przyjemniej. Czuć siłę każdego uderzenia, czuć siłę każdego czaru i czuć, że każdą klasą gra się nieco inaczej. Ponadto ogromnym atutem tej produkcji są losowo generowane lochy, dzięki którym możemy grać w nieskończoność. Chęć wypróbowania nowych zdolności, sprawdzenia każdego z dostępnych bohaterów, nawet w becie, zapewnia mnóstwo zabawy. Przejście pierwszego aktu na normalnym poziomie trudności zajęło mi około pięciu godzin. W tym czasie jedną postacią wykonałem wszystkie zadania, zarówno główne jak i poboczne, odwiedzając wszystkie zakamarki zarówno na powierzchni, jak i w lochach, a także osiągnąłem maksymalny poziom doświadczenia dostępny w becie, czyli 21 (podobno w pełnej ma być ich aż 100).
Dla wielu plusem Torchlighta II nie będzie tylko jego zawartość, ale także cena i wymagania sprzętowe. Gra ukaże się prawdopodobnie w czerwcu, w cenie 69,99 złotych, a na średnich ustawieniach ruszy nawet na biurowym laptopie. Na maksymalnych detalach uruchomimy ją z kolei na kilkuletnim komputerze. Co ważne, niskie wymagania sprzętowe nie idą w parze, tak jak zazwyczaj, ze słabą grafiką. Ta, którą mamy okazję oglądać w Torchlight II, jest całkiem przyzwoita i – podobnie jak w jedynce – komiksowa i kolorowa, ale w poszczególnych lokacjach nie brakuje szczegółów – wręcz przeciwnie, wszędzie widzimy mnóstwo detali. Lokacje również są zróżnicowane: odwiedzamy zarówno leśne miejscówki, jak i pokryte śniegiem tereny, zarówno w dzień, jak i w nocy. Warto także zwrócić uwagę na muzykę – w wersji beta często słychać było te same utwory, ale trzeba przyznać, że świetnie budowały one atmosferę i, co ważne, nie nużyły.
Torchlight II nie wprowadzi rewolucji w żadnym aspekcie rozgrywki – twórcy ewidentnie skupiają się na tym, by usprawnić to, co nie zagrało w pierwszej odsłonie, a także na trybie wieloosobowym, który w becie działał bez zarzutu. Posunięcie jak najbardziej słuszne, bo po co zmieniać coś, co nie wymaga zmian, prawda? Krótko podsumowując – Torchlight II wydaje się być pozycją obowiązkową dla fanów hack'n'slashy, także tych, którzy zagrywają się w Diablo III, bo pomimo iż obie produkcje reprezentują ten sam gatunek, różnią się dość mocno. Beta mocno zachęciła mnie do sprawdzenia w akcji pełnej wersji, na którą czekam z niecierpliwością, a Wy?