Choć sezon NBA dopiero ruszył, kibice byli już świadkami pierwszych niespodzianek. Na szczęście w przypadku NBA 2K13 zaskoczenia nie ma - gra trzyma poziom, do którego nas przyzwyczaiła.
Choć sezon NBA dopiero ruszył, kibice byli już świadkami pierwszych niespodzianek. Na szczęście w przypadku NBA 2K13 zaskoczenia nie ma - gra trzyma poziom, do którego nas przyzwyczaiła.
Zacząć wypada od tego, co dzieje się na parkiecie – a dzieje się sporo. Główna w tym zasługa stojącej na bardzo wysokim poziomie sztucznej inteligencji. Sterowani przez komputer koszykarze świetnie się uzupełniają, potrafią przekazać krycie, w dogodnej sytuacji podwajają przeciwnika przy piłce, a w ataku albo szukają partnera ustawionego na wolnej pozycji, albo – gdy tylko dostrzegą taką sposobność – sami przedzierają się pod kosz. W NBA 2K13 widzimy wszelkie zagrania znane z parkietów National Basketball Association: zwody, rzuty kelnerskie, podkoszowe przepychanki, rzuty z odejścia, alley oopy... To wszystko oczywiście było już w poprzednich odsłonach serii, nad którą opiekę sprawuje ekipa Visual Concepts, ale w tegorocznym wydaniu to wszystko jeszcze lepiej ze sobą współgra.
Aby jednak w pełni móc cieszyć się z tych wszystkich dobrodziejstw i własnemu oku zapewnić show godzien NBA, trzeba nad padem (sterować klawiaturą nawet nie próbujcie) posiedzieć sporo czasu. Przypomina mi się złota formuła Blizzarda: "Easy to learn, hard to master", zgodnie z którą łatwo jest nauczyć się podstaw gry, a trudniej opanować ją do perfekcji. W przypadku NBA 2K13 tylko ten drugi człon się zgadza, co daje nam nową maksymę: "Uneasy to learn, even harder to master". Jedną kwestię muszę tu bezwzględnie podkreślić: daleki jestem od krytykowania jakiejkolwiek gry za wysoki poziom trudności i w tym przypadku wcale o ów poziom trudności nie chodzi. Mały (podkreślam: mały) kamyczek wrzucam jedynie do ogródka skomplikowanego sterowania. Zabrakło mi nieco tej prostoty, która z czystą głową pozwala mi od razu przystąpić do w miarę efektownej rozgrywki. Pamiętajmy, że gry sportowe mają przede wszystkim bawić i odprężać. W przypadku produkcji 2K Sports najpierw trzeba przejść jednak fazę cierpliwej i pokornej nauki.
Czas przejść do drugiej, chyba równie ważnej co sam gameplay, kwestii, czyli trybów zabawy. Oprócz standardu w postaci sezonów, play-offów, pojedynczego meczu czy multiplayera NBA 2K13 oferuje kilka interesujących nowości. Wart uwagi jest zwłaszcza tryb MyCareer, znany w poprzednich edycjach jako MyPlayer. Moduł ten został drastycznie rozbudowany i wzbogacony o multum nowości. Po stworzeniu własnego zawodnika i rozegraniu meczu kandydatów, w zależności od naszej dyspozycji zostajemy wybrani w drafcie z określonym numerem. Selekcję „rookie” poprzedzają rozmowy z zainteresowanymi nami szefami drużyn NBA. Pytają o nasze nastawienie, filozofię i plany. W zależności od udzielanych odpowiedzi możemy utwierdzić ich w przekonaniu, że warto na nas postawić, lub odwieść ich od pomysłu zaoferowania nam kontraktu.
Wybór w drafcie to dopiero początek wieloetapowej przygody z NBA. Z czasem zyskujemy doświadczenie, które pozwala nam obierać charakterystyczne tylko dla siebie zagrania, patrzymy jak na naszym koncie przybywa zer, zdobywamy coraz liczniejsze rzesze fanów. Możemy też, podobnie jak chociażby nasz jedyny rodak w NBA, Marcin Gortat, jeździć na campy, organizowane przez legendy ligi. Nabyte w ich trakcie umiejętności pootwierają nam nowe drzwi na parkiecie. Możliwości rozwoju swojego zawodnika w MyCareer jest całe mnóstwo - czuć, że wszystko tu jest w istocie skupione wokół nas i mamy niebagatelny wpływ na to, jak potoczy się nasza kariera.
Visual Concepts co roku jeszcze mocniej stawia na styl przedstawiania meczów w formie transmisji telewizyjnych. Nie inaczej jest w NBA 2K13, które emanuje różnego rodzaju rozwiązaniami z TV: są efektowne powtórki, komentarze znanej reporterki Doris Burke, okazjonalne grafiki, analizy w przerwie czy nawet licznik siły wsadu. W przerwach na parkiet wybiegają maskotki drużyn i cheerleaderki. Z głośników pobrzmiewają charakterystyczne melodyjki mające zachęcić publikę do dopingu, a komentatorzy ze swadą relacjonują przebieg wydarzeń. Szkoda tylko, że po raz kolejny 2K Sports mikrofon oddało w ręce Kevina Harlana. Chciałoby się zamiast niego usłyszeć Mike'a Breena i jego słynne już "Bang!".
Przerwa międzysezonowa w NBA była dla mnie podwójnie frustrująca - raz, że nie było meczów i emocji z nimi związanych (to akurat oczywiste), a dwa, że darzeni przeze mnie sympatią koszykarze przechodzili głównie do klubów, za którymi, łagodnie mówiąc, nie przepadam. Z tym większą radością przyjąłem więc do wiadomości, że NBA 2K13 raz jeszcze stanęło na wysokości zadania - i tak właśnie produkcję Visual Concepts oceniam. Nie jest dziełem najwybitniejszym, jakie można sobie wyobrazić. Nie jest też powiewem świeżości na miarę huraganu Sandy, ale nie przeszkadza mi to wystawić jej wysokiej noty. Gracze otrzymają kilkadziesiąt, jeśli nie kilkaset, godzin znakomitej zabawy w trybach dla jednego gracza i multiplayerze, a miłośnicy NBA będą się dodatkowo cieszyć z rozmaitych smaczków, jak choćby przedmeczowych animacji charkaterystycznych dla danych zawodników (Jeremy Lin i jego słynne przywitanie meldują się na pokładzie). 2K Sports może sobie z czystym sumieniem powiedzieć: spłaciliśmy dług, jaki mieliśmy u naszych fanów.
