League of Legends Season 3 - recenzja

No dobra, może to "najpopularniejsza" nie jest takie do końca prawdziwe, bo są gry bardziej znane, takie jak Angry Birds czy Farmville na przykład. Ale jeśli chodzi o coś, co nie jest przeglądarkowe i nie jest na telefonach, to League of Legends jest praktycznie bezkonkurencyjne. I nie bez powodu. Sukces tej gry nie wziął się z agresywnego marketingu i pompowania dziesiątków milionów dolarów w reklamę, bo Riot Games woli zarobione pieniądze - a zarabia ich całkiem sporo dzięki tej darmowej grze - wydawać na organizowanie turniejów i promowanie esportowej strony League of Legends. I w tym momencie jest to także chyba najpopularniejszy na świecie sport growy, z widownią liczącą sobie dziesiątki milionów fanów. To się nie wzięło znikąd - ta gra po prostu jest genialna.

Dziwny pomysł na grę, tak? Jasne, że dziwny. Kto to widział taką rywalizację, w której gracze nie zabijają się z miejsca, gdy tylko się zobaczą? Ani w strzelankach, ani w strategiach, ani w żadnych innych grach sieciowych to tak nie działa - w nich agresja jest jedynym słusznym działaniem. A w League of Legends na pierwszym miejscu stoi myślenie, taktyka, strategia. Jasne, wygląda to całkiem inaczej - przecież kierujemy bohaterem i walczymy, korzystamy z umiejętności i tak dalej, nie? Tak, ale wystarczy chwilę pograć, by zacząć się orientować, że w ogóle o to nie chodzi. Że trzeba wiedzieć, kiedy grać pasywnie, kiedy defensywnie, kiedy wroga nie zaczepiać, lub wręcz przed nim uciekać. Nawet tak oczywista, zdawałoby się, sprawa, jak zabijanie stworków z przeciwnej strony, okazuje się być kwestią szalenie skomplikowaną i odsłaniającą kolejne swoje tajniki po wielu, wielu godzinach gry.

To jest właśnie potęga League of Legends i powód, dla którego grają w to dziesiątki milionów ludzi na całym świecie - głębia. Dobrze grać w strzelankę typu Call of Duty czy Battlefield można się nauczyć w kilkanaście godzin, a potem już tylko szlifuje się umiejętności, bo większego zrozumienia gra nie wymaga. Sieciowe strategie, zwłaszcza czasu rzeczywistego, to już wyższy poziom zaawansowania - tutaj opcji jest o wiele więcej, można być nowicjuszem po spędzeniu stu godzin w trybie sieciowym. I podobnie jest League of Legends, tyle że tutaj jest jeszcze więcej zmiennych, więcej tajników, więcej koncepcji, które trzeba zrozumieć. I o wiele więcej umiejętności, które należy w sobie wykształcić, a następnie doskonalić. W tej grze jest już ponad sto różnych bohaterów. Każdym gra się inaczej, każdy ma inne umiejętności - a taktyka zależna jest także od przeciwnika, którego spotka się na "linii" i tego, jak wygląda kompozycja obu drużyn oraz jak przebiegają starcia grupowe w dalszej fazie rozgrywki.

Nie wiem na jakiej zasadzie to działa, ale League of Legends nie można się zmęczyć. Można mieć dość przegrywania, bo zdarzają się różne fatalne serie, można być wyczerpanym tak zwyczajnie, fizycznie, ale gra jako taka nie nudzi. Może dlatego, że mimo ciągle tej samej mapy, każda rozgrywka jest zupełnie inna? Nawet grając na tej samej pozycji, nawet tą samą postacią, nawet przeciwko temu samemu bohaterowi po drugiej stronie, będzie inaczej. Ba, nawet gdy jakimś cudem będzie to ten sam gość, którego spotkaliśmy w poprzednim meczu - będzie inaczej. Trzeba znowu myśleć, kombinować, planować i elastycznie zmieniać plany w stosunku do sytuacji. Znów onieśmielające, tak? Tak, ale należy pamiętać o tym, że każdy bohater ma tak naprawdę tylko cztery podstawowe umiejętności - to nie fizyka cząstek subatomowych, każdy sobie poradzi. Tyle, że te umiejętności są takie, jak te w piłce nożnej - przyjmowanie, podawanie, strzelanie i ruch z piłką lub bez niej. Też tylko kilka, nie? Ale ileż można z nimi zrobić. League of Legends jest właśnie jak piłka nożna - ma niesamowitą rozpiętość. Mogą w to grać dzieciaki na podwórku, może też grać Leo Messi. Dwa przeciwne bieguny umiejętności, ale gra ta sama.

............

I to była część dla tych, którzy jeszcze w League of Legends nie grali. A teraz dla całej reszty krótka recenzja tak zwanego trzeciego sezonu, czyli dość daleko idących, można by nawet powiedzieć, że drastycznych zmian, które zaszły ostatnio w grze w ramach rozpoczęcia nowej rundy rozgrywek esportowych i ogólnie kolejnego kroku w ulepszaniu i wzbogacaniu gry. Jak jest? Zdecydowanie lepiej.

Zmiana najbardziej krytykowana to przeróbki dżungli i... ta histeryczna reakcja, którą można zaobserwować w wielu miejscach jest mocno przesadzona. Wiele się nie zmieniło, zwłaszcza w porównaniu z tym, co nastąpiło między pierwszym i drugim sezonem. Jest trudniej, są bohaterowie, którzy wcześniej dobrze sobie radzili, a teraz "wypadli z łask", ale mniej więcej taka sama liczba postaci "powróciła" do dżungli, więc wychodzi na to samo. Tak naprawdę jedyne co się zmieni, to dobór dżunglerów w rozgrywkach ligowych na światowym poziomie - ulubiona postać przeciętnego gracza nadal może łazić po lesie, cóż z tego, że z efektywnością mniejszą lub większą o kilka procent.

Świetne natomiast jest to, co trzeci sezon zrobił z przedmiotami. Dodano masę nowych zabawek i nagle okazało się, że nie tylko dżunglerzy mają o wiele większy wybór, ale też ci którzy grają na wsparciu, a nawet solujący na górnej linii i ad carry z dołu. W przypadku tych ostatnich nic się nie zmieniało od całych wieków, a tu nagle mają tyle opcji, że pewnie zemdleją od ich namiaru. Najbardziej podobają mi się nowe przedmioty dla wsparcia - sam często ląduję na supporcie i jestem przeszczęśliwy, że wreszcie mam jakiś wybór oraz możliwość zbudowania się na coś, co ma nieco większy wpływ na kształt gry niż dotychczas, dzięki tym nowym przedmiotom dającym także moc umiejętności. Nowe zabawki wymagają dopracowania i pewnie jeszcze przez całe miesiące i Riot i gracze będą rewidowali swoje opinie na temat ich przydatności, ale ich pojawienie się wpłynęło pozytywnie na grę i dzięki nim jest ona lepsza. Zwłaszcza dla solo topa z Black Cleaverem, hihi.