Mamy genetycznie modyfikowaną żywność i zwierzęta, dlaczego więc nie mielibyśmy grać w genetycznie zmodyfikowane Gears of War: Judgment? O ile jednak nie jestem pewien czy jedzenie pomidora z cechami skorpiona wyjdzie mi na dobre, to nie mam wątpliwości, że Gearsy z elementami DNA Bulletstorma są tym, na co od dawna czekałem.
Kiedy w 2011 roku światło dzienne ujrzało zwieńczające trylogię Gears of War 3 miałem szczerą nadzieję, że będzie to ostatnia część serii. Chociaż bawiłem się przy niej przednio i uważam ją za najlepszą ze wszystkich trzech odsłon, to czułem, że historia wojny ludzi i Szarańczy drepcze w miejscu, a Cliffy Bleszinski zbyt mocno wziął sobie do serca powiedzenie, że lepsze jest wrogiem dobrego. Dlatego też pierwsze wieści na temat planów wydania Gears of War: Judgment przyjąłem, delikatnie mówiąc, raczej obojętnie. Wrażenia nie zrobiła na mnie nawet informacja, że w prace nad nim mocno zaangażowane jest rodzime People Can Fly, bo doszedłem do wniosku, że Epic szybko utemperuje reformatorskie zapędy Adriana Chmielarza i reszty ekipy. Teraz nie przypominam sobie, żeby mój instynkt gracza zawiódł mnie tak bardzo jak w tamtym momencie. Okazało się, że polska ekipa nie tylko wprowadziła mnóstwo subtelnych, choć bardzo potrzebnych zmian, ale wyznaczyła też nowy kierunek rozwoju serii, który powinien być punktem wyjścia w kolejnych odsłonach.
Jako, że Gears of War 3 definitywnie zakończyło historię walki ludzkości z podziemnym najeźdźcą, w kolejnej części nie było innego wyjścia jak tylko opowiedzieć o wydarzeniach poprzedzających trylogię. Akcję cofnięto aż o 15 lat, dzięki czemu po raz pierwszy mamy okazję zobaczyć na własne oczy pierwsze tygodnie po Dniu Wyjścia, czyli inwazji Szarańczy na powierzchnię planety Sera. Epic i PCF poszli za ciosem i zmianie scenerii towarzyszą przetasowania w obsadzie. Głównymi bohaterami są tym razem nie Marcus i Dom, ale Baird i Cole, oczywiście odpowiednio odmłodzeni. Jak pewnie pamiętacie obydwaj mieli niezwykły talent pakowania się w największe kłopoty i właśnie ten ich dar stał się punktem wyjścia dla fabuły Gears of War: Judgment.
Akcja gry rozpoczyna się od sądu wojennego nad naszymi ulubionymi zadymiarzami. Na ławie oskarżonych zasiadają też Sofia Hendrick oraz Garron Paduk. Pierwsza była kadetką elitarnej Akademii Onyks, drugi to były żołnierz Unii Niezależnych Republik, w czasie Wojen Pendulum prowadząca krwawe boje z wojskami Koalicji. Cała ta zbieranina pod dowództwem Bairda stanowiła oddział Kilo, który przez pułkownika Ezrę Loomisa oskarżony został o zdradę i wykradzenie tajnej technologii armii COG.
Podczas gdy żołnierze kolejno składają zeznania, my za sprawą retrospekcji przeżywamy wydarzenia, o których słyszymy. Takie nowatorskie w przypadku Gearsów podejście do fabuły otworzyło przed twórcami szereg nowych możliwości. Dzięki niemu bowiem dostajemy szansę wcielenia się w każdego członka oddziału i zapoznania się sytuacją jaka panowała w Halvo Bay z różnych perspektyw. W czasie rozgrywki często towarzyszy nam głos aktualnego narratora, padają pułkownika, dochodzi nawet do kłótni między zeznającymi, a my przysłuchujemy się temu pozostając w przeszłości i wykonując kolejne zadania. Z początku może się to wydawać dość dziwne, ale stanowi miłą odmianę od macho-dialogów podczas przerywników filmowych, które do tej pory były w Gearsach głównym sposobem opowiadania historii.
Co więcej, sami również mamy pewien wpływ na zeznania bohaterów. Jak to bywa w przypadku biurokratycznych procedur, oficjalnie spisana wersja wydarzeń różni się miejscami od rzeczywistej i tylko od nas zależy czy zechcemy odkryć to, co w czasie śledztwa zostało z akt wymazane. Przemierzając lokacje znajdziemy specjalne znaki COG, po podejściu do których możemy aktywować Odtajnione Misje. Są one zazwyczaj trudniejsze z punktu widzenia mechaniki rozgrywki i nieco mroczniejsze w klimacie. To przede wszystkim swego rodzaju wyzwania, często obostrzone dodatkowymi warunkami: dostęp tylko do wybranych typów broni, silniejsi wrogowie czy ograniczenia czasowe.
Przykład? Według oficjalnej relacji w drodze do Akademii Baird i spółka nie natrafili na żaden opór, tymczasem ukryte zadanie zmusza nas do pokonania elitarnego oddziału ekspedycyjnego Szarańczy. Cóż, widocznie służby wywiadowcze Koalicji dały plamę, którą potem starały się ukryć. Odtajnionych Misji jest w sumie kilkadziesiąt a ich zaliczanie (lub nie) powoduje, że historia kształtuje się trochę inaczej. Nie ma oczywiście mowy o nieliniowej fabule, bo wszystko i tak zmierza w tym samym kierunku, ale warto kampanię zaliczyć przynajmniej dwukrotnie - w wersji oficjalnej i trudniejszej, ale prawdziwej.
Jest to swojego rodzaju epilog, w którym akcja przenosi się do wydarzeń znanych z trylogii, a my dowiadujemy się czym Cole i Baird zajmowali się, kiedy pod koniec Gears of War 3 oddzielili się od Marcusa. Można to odebrać jako mały prztyczek w nos dla twórców poprzednich Gearsów, bo PCF pokazało tu jak wyglądałby finał historii, gdyby to Polacy mieli szansę się za niego zabrać. Efekt jest świetny, bo kampania ta jest mroczniejsza, brutalniejsza i jeszcze bardziej intensywna niż oryginał. A do tego wydłuża czas rozgrywki w trybie fabularnym Judgment do przyzwoitych 10 godzin.
Inne zmiany także wpływają na zwiększenie dynamiki rozgryki. Mała rewolucja dotknęła obłożenie przycisków - teraz wreszcie rzut granatem wykonamy LB, a do przełączania się pomiędzy broniami posłuży przycisk Y. A skoro przy nich jesteśmy to mamy także kilka nowych zabawek. Pojawił się szybkostrzelny karabinek snajperski Markza i bardzo pomysłową kusza Potykacz, która służy do wystrzeliwania min z detektorem ruchu, jednak gwiazdą Judgment pozostaje Booshka. Jest to granatnik, którego pociski rykoszetują w dość nieprzewidywalny sposób, ale z tego powodu korzystanie z niego daje mnóstwo frajdy. Te i inne pukawki wypróbujemy na starych i nowych przedstawicielach Szarańczy. Tutaj na pierwszy plan wysuwa się Furiarz. Pozornie łatwy do rozwalenia, po kilku pestkach wpada w szał, który czyni go szybkim szybkim, silnym i piekielnie wytrzymałym rywalem.
Sporo nowego czeka nas również w potyczkach sieciowych, chociaż testowanie ich przed oficjalną premierą okazało się dość kłopotliwe ze względu na pustawe jeszcze serwery. Przy okazji miałem jednak okazję przekonać się, że boty w Gears of War: Judgment całkiem nieźle współpracują, choć mają zapędy samobójcze i nadzwyczaj ochoczo pakują się pod lufę w każdym z dostępnych trybów. Wśród tych znajdziemy klasyczny drużynowy deathmatch jak również, po raz pierwszy, jego solowy odpowiednik. Kolejne to Przetrwanie, czyli zmodyfikowana Horda. Wciąż mamy do czynienia z kolejnymi falami przeciwników i koniecznością obrony wyznaczonych punktów, jednak tym razem podstawową rolę odgrywa tutaj podział na klasy postaci. Żołnierz to cenne źródło dodatkowej amunicji, medyczka wykuruje nas specjalnymi grantami, a inżynier naprawi zasieki i pola siłowe oraz zatka najbardziej zapalne punkty automatycznymi wieżyczkami. Jest też zwiadowca wyposażony w snajperkę i granaty pokazujące pozycje pobliskich wrogów. Tutaj poleganie na kumplach z drużyny ma gigantyczne znaczenie, a bez odpowiednich proporcji poszczególnych klas trudno o wygraną. W zasadzie każda z nich jest na swój sposób kluczowa, co daje nam zawsze poczucie bycia potrzebnym, a nie jedynie mięsem armatnim
Pola walki są dość rozległe, gdyż idea opiera się na kilku punktach oporu. Po stracie kolejnego z nich przenosimy się w głąb mapy i tak aż do "ostatniego bastionu". Na otarcie potu z dłoni i ewentualne naprawy umocnień nie mamy zbyt wiele czasu, więc ocalenie kluczowego dla misji generatora nie jest wcale łatwe. Na takich samych zasadach opiera się również Natarcie, z tym, że w tym przypadku gracze wcielają się na zmianę w broniących COG-ów i nacierającą Szarańczę. Siły wydają się być dobrze zbalansowane, więc zwycięstwo zależy głównie od umiejętności koordynacji działań. Ostatecznym testem nowych trybów będzie jednak oficjalna premiera gry.
Jeżeli mielibyśmy urządzić sąd nad Judgment, to moim najpoważniejszym zarzutem wobec niego byłoby, że... nie powstał wcześniej. Pokłosie spełniło swoje zadanie i teraz ciągle zastanawiam się jak mogłaby wyglądać "trójka" wzbogacona o wszystkie nowinki od People Can Fly. O tym, że byłaby to gra jeszcze lepsza, nie mam w tej chwili najmniejszych wątpliwości. Najnowsze Gearsy wnoszą do nieco zastałej formuły nowe życie i nie mogę się doczekać co też Epic szykuje dla nas w przyszłości. Jednak cokolwiek to by nie było, mam nadzieję, że zaangażowane w to zostanie PCF.
