Stróże prawa rywalizujący z kierowcami biorącymi udział w nielegalnych wyścigach, to - delikatnie rzecz ujmując - pomysł niezbyt oryginalny. A jednak w Need for Speed: Rivals udało się zaprezentować go w ciekawy, a co najważniejsze przyjemny dla gracza, sposób.
Żeby nie było jednak zbyt pięknie trzeba przyznać, że początek zabawy jest co najwyżej średni. Filmik wprowadzający do rozgrywki zrobiony został naprawdę słabo, a teksty które w nim padają reprezentują poziom seriali telewizyjnych polskiej produkcji - są najzwyczajniej w świecie słabe i infantylne. Gdyby tego było mało, gra ładuje się naprawdę długo (dołączenie do zabawy to minimum dwa loadingi), a twórcy upchali na początku zabawy zdecydowanie więcej samouczków niż potrzeba, niepotrzebnie przedłużając moment rozpoczęcia właściwej części zabawy i frustrując. No ale gdy już się z tym uporamy możemy opowiedzieć się po jednej z dwóch stron konfliktu, a wtedy świat gry staje przed nami otworem.
Co w nim znajdziemy? Wirtualny plac zabaw dla małych i dużych, w którego samym centrum znajduje się znany nam już doskonale autolog - w tym roku doczekał się on sprytnego pomocnika w postaci systemu AllDrive, dzięki któremu pozbyto się sztywnego podziału na rozgrywkę jedno oraz wieloosobową i jest to zdecydowanie największy plus nowego NFS-a. Od samego włączenia gra wyszukuje dla nas rozgrywkę do której dołączamy i praktycznie bez przerwy przebywamy w towarzystwie innych graczy. Rywalizacja z nimi toczy się bezustannie, w końcu produkcja stawia nas po dwóch stronach barykady - naprawdę ciężko odmówić sobie rzucenia się w pościg za mijającym nas akurat "rajdowcem". Co więcej, by stanąć z nimi w szranki nie trzeba czekać w żadnym lobby. Dołączamy do trwających wyścigów po prostu poprzez ruszenie w pogoń za mknącą po ulicach Redview Country rozpędzoną ferajną i staramy się ich dogonić za wszelką cenę. Ciągłe przebywanie w trybie online ma swoje zalety, ale przez to nie ma w grze pauzy - lepiej nie stawać więc na poboczu, ponieważ z całą pewnością znajdzie się jakiś gliniarz, który skorzysta z takiej okazji (oczywiście nie ma to uzasadnienia w momencie, gdy sami reprezentujemy siły policji). Nie można w spokoju przyjrzeć się także mapie bez zatrzymania samochodu, ponieważ ten przez cały czas będzie poruszał się do przodu. Trzeba jednak dodać, że tu z pomocą przychodzi EasyDrive, który dostępny jest w całości z poziomu d-pada i umożliwia nam m.in. sterowanie gpsem w celu wytyczenia drogi w interesujące nas miejsce. Zbyt częste oglądanie mapy nie jest więc konieczne. 
Rozgrywkę posuwamy do przodu poprzez realizowanie zadań wyznaczonych przez speedlisty. Ich wykonywanie podnosi nasz poziom kariery policjanta lub "rajdowca", a dzięki temu otrzymujemy dostęp do coraz lepszych samochodów oraz nowych części do modyfikacji auta. Zlecane nam zadania są przeróżne - od nabijania wyznaczonej ilości punktów (otrzymujemy je za większość akcji w grze), przez zatrzymywanie ścigających się, używanie technologii pościgowej, branie udziału w konkretnych rodzajach wyścigów, osiąganie wyznaczonych prędkości itp. Co jednak ważne, nie tylko zadania różnią od siebie zabawę w policjanta ze ściganiem się z innymi kierowcami. Obydwie kariery, pomiędzy którymi notabene przełączać możemy się w praktycznie dowolnej chwili, oferują nam inny styl zabawy. Gdy bierzemy udział w nielegalnych wyścigach musimy bardzo uważać na swoje poczynania, ponieważ zatrzymanie przez policjantów skutkuje wykasowaniem wszystkich nabitych w tej sesji punktów. Zapisują się one na naszym koncie dopiero, gdy odwiedzimy garaż. Jest jednak jeden ciekawy myk - czym dłużej jeździmy, tym policja ściga nas z większą zaciętością i tym więcej punktów otrzymujemy za poszczególne akcje. Generuje to dodatkową adrenalinę, która dodaje rozgrywce małego kopa - odłożyć już teraz 100k punktów czy pojeździć dłużej i szybko nabić drugie tyle? Z drugiej strony osobiście bardziej opowiedziałem się po stronie policjantów - wydaje mi się, że zabawa jako stróż prawa jest ciekawsza i bardziej urozmaicona. Gliniarze mają także dostęp do ciekawszej technologii.
A jaką rolę w grze odgrywają te wspomniane punkty? Są niesamowicie przydatne, ponieważ wydajemy je na zakup nowych aut, ich modyfikację oraz kupno technologii służących do walki z rywalami. Wybór jest dość standardowy: jest IEM, kolczatka, zagłuszacz radaru, barykada policyjna czy dodatkowe nitro. Łatwiej punkty zarabia się wcielając się w rolę kierowcy, ale to zrozumiałe - punkty są potrzebne, bo normalne autka możemy poddawać lekkim modyfikacjom. Ulepszamy poszczególne cechy wozu (przyspieszenie, prędkość, wytrzymałość, siła i sterowność), mamy także pewne możliwości wpływania na jego wygląd - ograniczające się do wyboru koloru, grafiki na aucie oraz napisu na tablicy rejestracyjnej. Żeby policjantom nie było przykro - w ich zestawie każdy samochód występuje w trzech wersjach i to my decydujemy, który z nich dostaniemy. Do wyboru jest zwykła wersja radiowozu, wzmocniona - przygotowana do pościgów - oraz auto przeznaczone dla tajniaków (nie ma policyjnych "ulepszaczy" wyglądu ani biało-czarnego lakieru). 
A ma to całkiem nawet sensu, ponieważ gra dysponuje całkiem sensownym modelem sterowania, który posiada wyraźne różnice w prowadzeniu poszczególnych aut, szczególnie po względem pokonywania zakrętów oraz posiadanej przez pojazd masy. Dla gry takiej jak Rivals to świetny wybór - model jazdy nie jest trudny, ale to także nie Burnout ani nie Ridge Racer, pojazdy nie driftują na zawołanie i nie z każdej sytuacji można wyjść bez szwanku. Przeszkadzała mi trochę automatyczna skrzynia biegów, która nie zawsze radziła sobie w odpowiedni sposób z doborem przełożeń, upierając się czasem przy zbyt wysokim biegu, ale to w zasadzie drobnostka. Wystarczyło lekkie przyhamowanie, by nastąpiła redukcja i wtedy auto mknęło do przodu ze zdecydowanie większym wigorem.
Od strony technicznej Rivals prezentuje wysoki poziom. Najsłabiej, ale nadal nieźle, prezentuje się wersja przeznaczona na konsole minionej już generacji. Najpoważniejszym z zaobserwowanych przeze mnie błędów było zbyt późne doczytywanie przeciwników - czasem zdarzało się tak, że podczas pościgu powinienem kogoś spokojnie widzieć, ale pojazd musiał przekroczyć wyznaczoną w grze odległość i zamiast auta obserwowałem już tylko tabliczkę z ksywą. To dziwne wrażenie ścigać ducha, ale nad produkcję czuwało w końcu Ghost Games. Tak jak wspomniałem wcześniej, gra uwielbia długie i w miarę częste wczytywania, szczególnie przy uruchamianiu. Ponadto w sytuacji, gdy gospodarz rozgrywki ją opuszcza jesteśmy przenoszeni na inny serwer - gdzieś podczas tej przeprowadzki Rivals potrafi zgubić część lub całość danych z aktualnego stanu zabawy. Zdarzyło mi się utracenie całego postępu na aktualnej speedliście, innym razem gra zapisała progres w zadaniach, ale wyzerowała zegar, co pozwoliło mi osiągnąć świetny wynik czasowy. 
Reasumując, Need for Speed: Rivals to kawał świetnej, zręcznościowej ścigałki najwyższej próby. Gracze są ostatnio mocno wyczuleni na to co dzieje się z marką, ale twórcy po raz kolejny przygotowali rozgrywkę w znanym nam już z Hot Pursuit czy zeszłorocznego Most Wanted stylu, choć lepszą, rozwijającą fragmenty związane z rozgrywką sieciową. Cały czas możemy więc kręcić najlepsze czasy czy wyniki i porównywać się ze znajomymi oraz wyzywać ich do pojedynków, ale teraz ponadto inni gracze płynnie pojawiają się w naszej zabawie i towarzyszą nam bez konieczności wchodzenia do lobbby czy żmudnego wyszukiwania rozgrywek. To cieszy i wydaje się być dobrym kierunkiem rozwoju. Ponadto gra oddaje w nasze ręce świetne auta, przyjemny model sterowania, piękną okolice i masę dobrej zabawy. Komu podobały się poprzednie gry od Criterionu ten śmiało może się w Rivals zaopatrzyć. Reszta będzie musiała poczekać na część przyszłoroczną i wyczekiwać zapowiadanych zmian. Tak czy siak wydaje się, że pewna era w Need for Speed dobiega końca, ale twórcy na "la grande finale" przygotowali naprawdę dobrą produkcję, która świetnie podsumowuje minione trzy lata.
