Boom na survivale osiąga aktualnie swoje apogeum. Niedokończone DayZ osiągnęło sprzedaż przekraczającą trzy miliony egzemplarzy, premiera H1Z1 odbiła się echem w całej growej branży, a praktycznie co kilkanaście dni dochodzą nas słuchy o zapowiedzi lub premierze kolejnych produkcji oscylujących wokół survivalowej tematyki.
Skąd tak olbrzymia popularność survivali? Wydaje się, że wpływ ma na to fakt, iż gry korzystające z elementów survivalu łączą w sobie cechy wielu innych gatunków. Przede wszystkim oferują graczom otwarty świat, w którym mogą oni porabiać to, na co akurat mają ochotę - a przecież była to jeden ze składowych czynników sukcesu Grand Theft Auto. Ponadto większość z tego typu produkcji ukierunkowana jest na interakcję z innymi graczami, a tytuły stawiające na zabawę wieloosobową wiodą prym od dobrych kilku lat i to niezależnie od tego, czy połączymy je ze strzelankami czy RPG. Nie brakuje w nich także walki - gry akcji od zawsze stanowią jeden z najpopularniejszych gatunków. I tak oto łącząc te elementy w jedną całość otrzymujemy zabawę, która jest interesująca dla olbrzymiej ilości graczy, niezależnie od tego czy lubią walczyć, grać ze znajomymi czy też najbardziej cenią sobie "piaskownicowy" tryb zabawy. Sieciowe survivale zaoferują im dokładnie to co lubią, wraz z domieszką innych elementów. 
W sumie, trudno mu się dziwić. Po co biegać jak głupi po całej mapie i szukać zapasów czy broni, jak można "zlecić" to zadanie innym, a samemu posiłkować się z wykonanej przez nich pracy i korzystać z tego co znaleźli. Problem polega jednak na tym, że zmienia to nastawienie graczy do interakcji z innymi osobnikami, a bezpieczniejsze od ryzykowania czy kolejna osoba zaczai się na posiadany przez nas plecak z dobrodziejstwami jest otwieranie ognia do zauważonych graczy zanim oni dowiedzą się o naszej obecności, by w ten sposób zadbać o swoje bezpieczeństwo. Co jednak robi się wtedy z zabawy? Zmienia się ona w deathmatch, co pokazują przykłady Nether czy Infestation. Elementy survivalu zeszły w nich na dalszy plan, większość osób rozpoczęła zabawę w wojnę. Interesuje ich zebranie karabinów, umocnienie swojej pozycji, a następnie atakowanie napotkanych osób. Czy naprawdę o to chodzi w survivalu, by przeprowadzać w nim bitwy rodem z Battlefielda? 
Ale to tylko jeden z wielu problemów, z którymi aktualnie muszą sobie radzić survivale. Następny z nich to oszuści korzystający z nielegalnych programów. Niektórych gier dotyczy to mocniej (Infestation), niektórych mniej (DayZ), ale wolne od tego nie jest nawet H1Z1, które zadebiutowało mniej niż dwa tygodnie temu. Co więcej często oszuści to te same osoby, które w krzakach polują na przechodzące osoby, aby zabrać im posiadane przez nich przedmioty. Łączy się z tym jeszcze inna kwestia, mianowicie sprawa mikrotransakcji. 
No i właśnie, ostatni z kontrowersyjnych elementów survivali to śmierć. Czasem permanentna, czasem tylko "czasowa", ale zawsze oznaczająca utratę posiadanego ekwipunku. Oczywiście są gracze, którzy lubią hardcorowe wyzwania, można tu wskazać chociażby na fanów Dark Souls czy Lords of the Fallen. W tych produkcjach trup ścieli się gęsto, a zginąć bardzo łatwo. Ale po pierwsze ginie się w nich zawsze z własnej winy, po drugie rozgrywka ma cel nadrzędny, istnieje w niej progres - zdobywamy lepszy ekwipunek, uczymy się nowych umiejętności, popychamy wydarzenia w grze do przodu. W sieciowych survivalach często brakuje tego elementu. Pojawiamy się na mapie, zbieramy ekwipunek, po kilku godzinach giniemy (już pal licho czy przez oszusta czy zwykłego gracza), tracimy cały posiadany sprzęt, a zabawę rozpoczynamy od nowa. Brakuje w tych grach celu, do którego można dążyć czy też jakiś misji do wykonania. Można je spotkać w survivalach ale przeznaczonych dla jednego gracza, jak State of Decay w którym odkrywamy zagadkę wirusa i kwarantanny czy The Long Dark, w którym pojawi się tryb fabularny opisujący konkretne wydarzenia. W Infestation twórcy wprowadzili swego czasu umiejętności, które sprawiały, że czas spędzony z grą mimo śmierci nie wydawał się stracony - zdobywaliśmy przecież punkty doświadczenia, które przekładały się na nowe umiejętności i podnoszenie statystyk. Ale nie przekładało się to na wielką różnicę w zabawie. Większość podobnych gier jest obecnie w fazie alpha i daleko im do wprowadzenia podobnych rozwiązań. 
Osobiście spędzając czas z survivalami jestem świadomy tego, że gry te mają wiele swoich problemów, które bardzo mocno rzutują na rozgrywkę. Zresztą to nie tylko moja opinia, a i mnóstwa innych graczy, stąd też Infestation, Nether, DayZ czy zupełna nowość - H1Z1 - zbierają w sieci mnóstwo hejtu od rozżalonych graczy. Bo gdzieś w tym wszystkim rozjeżdża się koncepcja tego, czym sieciowe survivalowe mają być, a czym okazują się w rzeczywistości. Mimo to takie produkcje osiągają zawrotne wyniki popularności - jak wspomniane we wstępie trzy miliony sprzedanych egzemplarzy DayZ czy prawie tyle samo w przypadku Infestation. Jest na nie popyt, zresztą wystarczy przyjrzeć się wynikom byłego The War Z - 450 tysięcy graczy spędziło z grą mniej niż pięć godzin i rzuciło ją w kąt. Ale ponad 500 tysięcy osób spędziło przy niej od dwudziestu do pięćdziesięciu godzin. Kolejnych 700 tysięcy bawiło się z minimum 50 godzin, ponad 300 tysięcy osób spędziło z nią przynajmniej sto godzin (!). No i jest jeszcze ostatnia, kilkudziesięciotysięczna grupa, która spędziła przy tej grze ponad 500 godzin. I to pomimo wielu jej błędów i problemów.
Pytanie tylko czy statek "sieciowe survivale" nie pójdzie na dno przez dziury w kadłubie niczym Titanic, a gracze nie odwrócą się od niego równie szybko co wynieśli go na wyżyny popularności? Jest taka możliwość. Od tego czy tak się stanie zależy przyszłość gatunku, a kluczowy wpływ będą miały na niego takie produkcje jak właśnie DayZ czy H1Z1. Dlatego warto trzymać za nie kciuki.
A jakie są wasze doświadczenia z sieciowymi survivalami?
