Marty McFly - witamy w przyszłości!

Z tej okazji przygotowaliśmy specjalny tekst o wybranych elementach filmu oraz całego uniwersum. Dowiecie się, co dzieje się w temacie deskolotek, jakim zwierzęciem miał początkowo być Einstein doktora Browna, poznacie historię "wehikułu przyszłości" oraz kilka ciekawostek.

Możliwość podróżowania w czasie oczywiście jest pociągająca sama w sobie, ale poza tym jest chyba jedna rzecz, którą chcieliby mieć absolutnie wszyscy fani filmowej trylogii Powrotu do przyszłości - mowa naturalnie o deskolotce, a więc deskorolce pozbawionej kółek, która zresztą ich całkowicie nie potrzebuje, bo unosi się w powietrzu. Dla mnie i z całą pewnością nie tylko dla mnie jest to niespełnione marzenie z dzieciństwa. Niespełnione całkiem do niedawna, teraz jednak całkiem bliskie realizacji.

Oczywiście z całą pewnością wiecie, że to nie pierwszy raz, gdy ktoś oznajmia światu "stworzyliśmy deskolotkę". Takich akcji w przeszłości było więcej, jedna okazała się zresztą świetnie wykonanym oszustwem, ale akurat nie ta od Lexusa, który przygotował sprzęt o prawie identycznym działaniu. Prawie, bo choć sprzęt faktycznie lata, tudzież unosi się nad ziemią, niestety jest dość nieporęczny, a jako, że jego działanie opiera się na magnesach - podłoże, nad którym chcemy "latać" musi być metalowe. Efekt zobaczyć możecie sami. Wygląda na to, że jeszcze kilka lat i deskolotki mogą pojawić się w wersji zbliżonej do tej zaprezentowanej w filmie. Co jednak najlepsze, technologia tworzona jest przede wszystkim z myślą o samochodach i pracuje nad nim Toyota.

Choć początkowo maszyną odpowiedzialną za przenoszenie bohaterów filmu w czasie miała być lodówka (tudzież zamrażarka), z czasem zdecydowano się na samochód. Bazą do budowy maszyny był DeLorean DMC-12, głównie ze względu na uchylane do góry drzwi, które dodawały autu "futurystyczności" tak potrzebnej samochodowi, który przecież miał służyć do łamania podstawowych praw fizyki i nawiedzania różnych momentów w czasoprzestrzeni.

DeLorean DMC-12 to spełnienie marzeń Brytyjczyka, Johna DeLoreana, szef jednego z oddziałów w General Motors, który marzył o własnym supersamochodzie o idealnym kształcie i wysokim poziomie bezpieczeństwa. Do realizacji swojego pomysłu przekonał Giorgetto Giugiaro, włoskiego projektanta, którego studia (m.in. Ghia oraz Italdesign Giugiaro) opracowały wygląd wielu kultowych aut, w tym chociażby kilku Alf Romeo, większości Daewoo, BMW M1, popularnego Golfa czy Lotusów. To właśnie do tych ostatnich, a w szczególności Espirita, najbardziej podobny jest DeLorean, jak się okazuje - nie jest to przypadek. Zresztą, gdybyście zerknęli na BMW M1, to ten pojazd także posiada podobną bryłę. Wracając do Espirit, z tego modelu pożyczono znacznie więcej, włącznie z niezależnym zawieszeniem dla każdego koła. Za rozczarowujący można uznać silnik samochodu. Choć założenia były inne, auto skończyło z sześciocylindrową jednostką o mocy zaledwie 130 KM, co starczyło tylko na 10 sekund przyspieszenia do setki i prędkość maksymalną wynoszącą 175 km/h.

Zresztą, DeLorean DMC-12 ma inne ważne miejsce w swojej historii, ponieważ fabryka firmy powstała z państwowych pieniędzy przy zielonym świetle od Margaret Thatcher, by w ten sposób walczyć z narastającymi w Irlandii Północnej problemami, m.in. bezrobociem. Niestety, pomysł ten nie naprawił sytuacji, a można nawet stwierdzić, że ją pogorszył. Sam John do fabryki latał prywatnym odrzutowcem z USA, w roku 1982 został nawet zatrzymany przez FBI za przemycanie kokainy, a jego fabryka została zamknięta z powodu niewypłacalności (z zarzutów z czasem go oczyszczono). Szkoda, bo dwa lata później auto pojawiło się w "Powrocie do przyszłości", dzięki czemu zyskało ogólnoświatowy rozgłos i do dziś pozostaje jednym z najbardziej rozpoznawalnych modeli. John zmarł w roku 2005, fabryka natomiast po wskrzeszeniu działa do dziś produkując cały czas części zamienne dla samochodu, a także składając z dostępnych elementów nowe auta na indywidualne zamówienia klientów.

Scenariusz do filmu to pomysł Boba Gale'a, który wpadł na niego przeszukując pewnego dnia rodzinną piwnicę. Gdy w ręce wpadł mu album ze zdjęciami natrafił na fotografię ojca z czasów szkolnych. Zastanawiał się, jakby to było poznać go w wersji z tamtych lat, a swój pomysł postanowił zrealizować wraz z Robertem Zemeckisem. Panowie we dwójkę napisali scenariusz i znaleźli wytwórnię filmową, która dała zielone światło na jego realizację (nie było to proste). Co do scenariusza, to został on nominowany do Oscara, Złotych Globów czy BAFTA - łącznie otrzymując aż sześć nominacji. Niestety tylko dwie z nich zakończyły się nagrodami, scenariusz otrzymał Davida di Donatello za najlepszy film zagraniczny oraz statuetkę Hugo w kategorii "najlepszej prezentacji dramatycznej". Wszystko oczywiście z roku 1986. Obydwie nagrody to zresztą jedyne statuetki, które otrzymał Bob Gale, a wszystkie jego nominacje poza jedną dotyczyły właśnie pierwszej części Powrotu do przyszłości. Jedna, pozostała nominacja towarzyszyła natomiast trzeciej części filmu.

Zdecydowanie więcej na swoim koncie ma reżyser Powrotu do przyszłości - Robert Lee Zemeckis. Ale nic dziwnego, bo jest to prawdziwy fachura, a nie pierwszy lepszy człowiek, który stanął akurat za kamerą i wydawał innym polecenia. Robert ma na swoim koncie mnóstwo świetnych filmów. Nie wierzycie? Wyreżyserował tak znane obrazy jak Miłość, szmaragd i krokodyl, Kto wrobił Królika Rogera, Forrest Gump. Cast Away - poza światem, Ekspres polarny, Beowulf, Opowieść wigilijna czy Lot, zresztą kręci on filmy aż po dziś dzień, a w tym roku na ekranach kinowych pojawiła się kolejna jego produkcja - The Walk. Sięgając chmur, która zresztą jest jeszcze dostępna w polskich kinach, bo film debiutował dopiero 9 października. Robert ma na swoim koncie 11 nagród i 17 nominacji, najlepsze statuetki wpadły mu za Forrest Gump (Oscar i Złoty Glob). Back to the Future przyniosło mu jedynie zwycięstwa dzielone z Bobem, opisane powyżej. Swoją drogą obaj panowie znają się jeszcze z czasów studencki i to właśnie wtedy narodziła się pomiędzy nimi wieloletnia współpraca, która zaowocowała nie tylko kolejnymi Powrotami, ale także innymi obrazami - np. Used Cars z 1980.

Do głównej roli od samego początku przypasowywany był Michael J. Fox, który wcześniej znany był z telewizyjnych seriali. Michael dla kariery aktora porzucił edukację i przeprowadził się z Kanady do Los Angeles. W jego filmografii trudno znaleźć filmy tak popularne jak Powrót do przyszłości - w roku 1996 zagrał on w Marsjanie atakują!, w roku 2002 natomiast w Ale jazda!, ponownie u Boba Gale'a, który tym razem odpowiadał za scenariusz oraz reżyserię.

W mamę filmowego Michaela wcieliła się Lea Thompson, która zresztą aktywnie na ekranach pojawia się do dziś. Jeszcze w 2013 grała w telewizyjnym Pięć filmów o szaleństwie. Zanim dołączyła do obsady Powrotu do przyszłości pojawiła się w tak znanych obrazach jak Szczęki 3 czy Odjazdowe wakacje, rok po premierze pierwszej części wcieliła się natomiast w postać Beverly w Kaczorze Howardzie. Warto wspomnieć jeszcze o zwariowanym doktorze Brownie, którego zagrał Christopher Lloyd. Debiutował on w Locie nad kukułczym gniazdem w 1975 roku. W 1981 pojawił się w innym znanym filmie, Listonosz zawsze dzwoni dwa razy. Grał także w Star Trek III, Kto wrobił Królika Rogera, Dennis rozrabiaka, ostatnio natomiast w Sin City 2: Damulka warta grzechu. Pojawił się także na chwilę w Milion sposobów, jak zginąć na Zachodzie wcielając się właśnie w doktora Browna z Powrotu do przyszłości.

Z okazji 30-lecia premiery pierwszej części filmu Telltale Games przygotowało reedycję swojej gry osadzonej w uniwersum Back to the Future. Odświeżona wersja produkcji pojawiła się nie tylko na dotychczasowych platformach, ale także na Xbox One i PlayStation 4. Produkcja jest już na rynku i oferuje poprawioną grafikę oraz stronę audio, a także bonusowe materiały w formie wywiadów z Bobem Galem, aktorem Tomem Wilsonem, członkami zespołu deweloperskiego Telltale Games oraz AJ LoCascio, który wcielił się w grze w młodego Marty'ego.

Kultowa scena filmu została odtworzona w Grand Theft Auto V z wykorzystaniem edytora przygotowanego przez Rockstar oraz modyfikacji przygotowanych przez fanów. Zadbano o obecność psa doktora Browna, kultowego auta oraz nawet odpowiedniego, dźwiękowego podkładu. W rolę Emmetta wciela się nie kto inny, jak sam Trevor. Efekt? Zobaczcie sami.

• Biff Tannen nosi nazwisko po pewnym pracowniku studia Universal (Ned Tanen), który podczas spotkania z reżyserem i scenarzystą był wobec nich niemiły, po czym odrzucił scenariusz.
• W pierwotnej wersji scenariusza wehikułem czasu miała zostać... lodówka. Przestraszono się jednak, że dzieci będą naśladować film i wchodzić do niej licząc na przeniesienie się w czasie.
• Scenariusz filmu odrzucały największe wytwórnie filmowe, Bob Gale i Robert Zemeckis byli z nim nawet u Disneya, gdzie dowiedzieli się, że motyw matki zakochującej się we własnym synu nie jest odpowiedni dla docelowej publiki. Reszta wytwórni z kolei odrzucała go z innego powodu, używając za zbyt łagodny.
• We wczesnej wersji scenariusza doktor Brown nie posiadał psa, lecz szympansa.
• Jennifer Parker w trylogii była grana przez dwie różne aktorki. W pierwszej części filmu wcieliła się w nią Claudia Wells, która jednak musiała zrezygnować z roli w kolejnych częściach ze względu na chorobę mamy. Zastąpiła ją Elisabeth Shue, która wcześniej pojawiła się w Karate Kid jako Ali.
• W trylogii dokonano także zmiany aktora grającego George'a McFly'a - w pierwszej części w postać wcielił się Crispin Glover, w dwóch następnych - Jeffrey Weissman
• Postać doktora Browna pojawia się w filmie Milion sposobów, jak zginąć na Zachodzie
• Pierwsze sceny filmu nagrano z Ericiem Stoltzem w roli głównego bohatera, jednak twórcy doszli do wniosku, że nie wypada on odpowiednio i powrócili do koncepcji z Michaelem J. Foxem.
• Zdjęcia do filmu trwały sto dni.
• Budżet filmu wynosił 19 milionów dolarów. Rozpoczęcie zdjęć od nowa z Michelem w roli głównej kosztowało trzy miliony.
• Praca nad montażem filmu prowadzona była 24 godziny na dobę, mimo to, ekipa skończyła dosłownie w ostatniej chwili.
• W drugiej części filmu pojawia się Elijah Wood.