Symulator pierwszego sortu z wszelkimi tego konsekwencjami - recenzja konsolowej wersji Assetto Corsa

Zacznijmy może od najważniejszego – modelu sterowania samochodami, a ten na przesiadce na konsole aktualnej generacji nie stracił nic ze swojej wybornej miodności. Auta prowadzą się wprost perfekcyjnie i to niezależnie od tego, czy siądziecie akurat za kierownicą wyścigowego potwora pokroju Ferrari F40, bolidu klasy Lotusa 98T czy maleństwa niczym Abartha 500. Każde z aut świetnie reaguje na wszelkie ruchy kierownicą, fenomenalnie oddaje uczucie prędkości i niemiłosiernie karci za nierozważne wariactwa przy wyłączonych wspomagaczach, ale ten tytuł dokładnie taki miał być – mega trudny. Dodatkowo podczas jazdy większość silników mruczy, wyje i bulgocze zawodowo wprost radując uszy, co sprawia, że każde dociśnięcie gazu to niesamowita frajda.

Wszystko dlatego, że w Assetto Corsa bak z napisem „symulacja” zatankowano praktycznie do pełna i symulator z tego tytułu jest wprost rasowy. Ale właśnie z tego powodu brakuje w nim elementów, które trzymają przy zabawie zwykłych fanów gier wyścigowych. Dla przykładu zapomnijcie tu o jakichkolwiek wciągających trybach zabawy. Owszem, jest kariera, przeniesiona prosto z PC, o której już w poprzedniej recenzji wspominałem, że dla zwykłych graczy może być zbyt nudna. Ot startujemy po prostu w kolejnych cyklach imprez coraz mocniejszymi autami bez żadnych ceregieli, kupowania aut i kolekcjonowania ich czy podpisywania jakiś umów ze sponsorami. Mamy tu w kółko kilka podstawowych rodzajów zawodów, połączonych w cykle, nawet bez możliwości porównania swoich wyników ze znajomymi, nie wspominając już w ogóle o jakichkolwiek samouczkach czy wyjaśnieniach dotyczących poszczególnych elementów zabawy. To symulator. Tu albo radzisz sobie sam, szukasz informacji w sieci, albo gorzko płaczesz.

Bo błędów jest zresztą więcej. Assetto Corsa miała być trudna i jest – aż do przesady, bo dla przykładu w karierze znajdziecie wyścigi z fatalnie zbalansowanym poziomem trudności nawet na niższych szczeblach. Wyścig, w którym część stawki dysponuje autami o kilka sekund szybszym na każdym okrążeniu jest po prostu nie do wygrania, na szczęście Włosi już dostrzegli ten problem i także obiecali się nim zająć. Ekstra, ale mam w zanadrzu całą listę – jak chociażby fatalnie działająca automatyczna skrzynia biegów, z której po prostu nie da się korzystać. Wracając do głównej myśli, tak to symulator i osobiście preferuję manualną skrzynię biegów, ale na konsolach zapewne znajdą się osoby, które wolą automat i srogo się rozczarują. Podobne niedociągnięcie spotykamy w temacie kamer – ujęcie zza auta jest fatalne. Kamera nie podąża za samochodem, co składa się na przedziwny wprost efekt. Ponownie – tak, to symulator, najlepsze wrażenia zapewnia z widoku pierwszoosobowego, ale skoro zewnętrza kamera już jest, niech będzie wykonana dobrze. W aktualnej wersji korzystanie z niej to koszmar.

Assetto Corsa na konsolach prezentuje się gorzej niż jej pecetowy odpowiednik i gorzej niż inne gry wyścigowe. Owszem, auta to najlepszy element i wyglądają naprawdę bardzo dobrze, ale już tor i jego otoczenie wraz z publiką, słaby pod wizualnym względem model zniszczeń, krztusząca się momentami animacja (dobrze, że gra celowała w 60 klatek), doczytujące na oczach szczegóły tekstur i brak możliwości jeżdżenia po zmroku lub przy brzydkiej pogodzie z całą pewnością nie zadowolą większości konsolowych graczy. Nie jest tragicznie, poziom wrażeń wizualnych uplasowałbym gdzieś w okolicach akceptowalnej jakości z ładniejszymi momentami, ale jeśli naoglądacie się przed zakupem zwiastunów czy screenów szczególnie z pecetowej wersji – możecie być rozczarowani.