Gra wstępna #11 - For Honor

For Honor

Cena: 239 zł (PC)

Początek wczesnego dostępu: brak

Planowana data premiery: 14 lutego 2017

Paweł Pochowski: Betatesty For Honor w zeszły weekend to wydarzenie, na które czekałem z niecierpliwością. Co prawda cieszyłem się już dostępem do wcześniejszych testów, ale wiedziałem, że dopiero za pięć dwunasta gra zaprezentuje się w pełnej okazałości i w wersji, po której można cokolwiek wnioskować względem nadchodzącej wielkimi krokami premiery. Bliskie spotkanie z For Honor zaowocowało ogromnym bananem na gębie za każdym razem, gdy udawało mi się wywinąć pięknego pirueta zakończonego płaskim cięciem pozbawiającym przeciwnika głowy. Ale w beczce miodu zawsze znajdzie się przysłowiowa łyżka dziegciu. Tym razem mowa nawet o całym galonie.

Ale musicie najpierw wiedzieć, że słodyczy jest w For Honor naprawdę dużo. Walka została zaprojektowana w niesamowicie głęboki sposób i to zgodnie z zasadą „łatwa do nauki, trudna do wymasterowania”. Podstawy nie są trudne – cios lekki lub mocny, parowanie ataków, przełamywanie gardy. Ale jeśli dodamy do tego wytrzymałość wojownika, na którą trzeba zwracać baczną uwagę, podobnie jak i elementy otoczenia, które można wykorzystać do przechylenia szali pojedynku na swoją stronę, a także ciosy specjalne wyprowadzane w odpowiednich momentach po wprowadzeniu unikatowej kombinacji robi się już znacznie weselej, prawda? A to dopiero początek.

Co więc w tym wszystkim jest nie tak, jak trzeba? Po pierwsze problemy z matchmakingiem, spowodowane w sporym stopniu z powodu braku dedykowanych serwerów. Ubisoft – możecie mi to jakoś wytłumaczyć? Tworzycie grę nastawioną przede wszystkim na rozgrywkę online i decydujecie się nie stawiać dla niej oficjalnych serwerów? Beta oczywiście rządzi się swoimi prawami, ale już kilka tygodni wcześniej jeden z testerów ostrzegał o ogromnych problemach z dołączaniem do rozgrywki i przestrzegał, że deweloperzy zdecydowali się nie tworzyć dla gry dedykowanych serwerów. Dziś, na dwa tygodnie przed premierą okazuje się, że problem cały czas istnieje i tak, jak nie poradzono sobie z nim przez ostatnie miesiące, tak nie poradzono sobie z nim do dziś. Dla mnie stawia to pod wielkim znakiem zapytania fakt, czy twórcy zdążą naprawić wszystko do czasu premiery. A nawet jak zdążą, serwery oparte na połączenia PVP i tak będą przyczyną problemów oraz opóźnień.

Sławek Serafin: W tym, co Pawłowi się najbardziej w For Honor podoba upatruję największy problem tej naprawdę fajnej, ale moim zdaniem skazanej na żywot niszowej, być może nawet kultowej, ale mimo wszystko nie przytłaczającej popularnością gierki. Chodzi o system walki, ten głęboki, naprawdę świetnie rozbudowany i przemyślany system pojedynków, który tak bardzo lśni w starciach jeden na jednego lub nawet w trybie dwóch na dwóch, ale kompletnie się nie sprawdza w większych potyczkach, które chyba w teorii mają być główną atrakcją For Honor.

For Honor przez ten swój naprawdę znakomity system pojedynków ma też spory próg wejścia. Nie każdy będzie chciał się tego wszystkiego uczyć. Zwłaszcza, że taktyki wypracowane w trybach 1 na 1 i 2 na 2 do niczego się nie nadają w potyczkach drużynowych. To może zniechęcać osoby, które chcą sobie relaksująco poklikać i coś tam zrobić oprócz ciągłego umierania. W grach darmowych nie stanowi to wielkiego problemu. MOBA, które też mają spory próg wejścia, mają też wystarczająco duży napływ graczy, by nawet po odsiewie tych zniechęconych zostały miliony. A For Honor jest nie tylko pełnopłatne, ale przynajmniej w wersji PC ma spore wymagania sprzętowe, które też wykluczają na wejściu sporo ewentualnych wojowników. Dodajmy do tego taki właśnie elitarny i wymagający charakter rozgrywki, w którym jakie takie kompetencje nabywa się po dziesiątkach czy też setkach godzin nauki grania, i dostaniemy to, o czym mówiłem dwa akapity wyżej – grę być może kultową, ale bardzo niszową.

For Honor świetnie wygląda. Jest cudnie dopieszczone. Ma taki system rozwoju postaci i gromadzenia łupów, że byłoby naprawdę bardzo trudno oderwać się od zabawy w zdobywanie nowych elementów pancerza, nowych fragmentów broni, nowych emblematów czy wzorów malowania. Ale z drugiej strony właśnie ten główny tryb jest tak chaotyczny i nieczytelny, że nie ma żadnego problemu z oderwaniem się od niego. Mam nadzieję, że gra przetrwa, mam nadzieję, że zdobędzie sobie popularność, bo jest dobrze pomyślana. I szanuję to, że jej autorzy nie bali się pójść w stronę głębi rozgrywki. Ale obawiam się, że na samych pojedynkach się wielkiego sukcesu nie zbuduje. W tego typu produkcjach kluczem do tegoż sukcesu są starcia drużynowe. A te są wyraźnie najsłabszym elementem For Honor. I wygląda na to, że pociągną go na dno. Chciałbym się mylić, bo koncepcja rycerzy, samurajów i wikingów w jednej grze jest taka wspaniała, że uśmiech sam pojawia się na twarzy, ale... Ale zobaczymy po premierze.