Brud, kurz i gamepad - recenzja Dirt 4

W pewien sposób trudno się dziwić. Dirt Rally z całą pewnością nie był produkcją dla wszystkich. Osobiście bez kierownicy do niej nie podchodziłem i takie zachowanie radziłem każdemu, kto pytał mnie o opinię. Zapaleńcy mieli do pokonania niezły próg wejścia, bo poprzeczka z poziomem trudności wisiała wysoko. Pewnie się nie zdziwicie, że tym razem nie jest już tak trudno. Co więcej, tym razem do nowego Dirta podejść można także z padem. I o zgrozo, to nawet nieźle wychodzi.

Prawdą jest, że twórcy gry dostali trochę zeza i swój produkt nadal kierują do fanów symulacji, ale tym razem chcą także sprawić, by i rajdowcy z mniejszym zapałem nie czuli się pokrzywdzeni. Stąd też Dirt 4 dysponuje aż dwoma modelami jazdy. Pierwszy z nich jest zdecydowanie bardziej realistyczny, choć nie jest to ten sam system sterowania, który znamy z Dirt Rally, na co najwięksi fani z całą pewnością będą kręcić nosem. Nadal jednak twierdzę, że w ten sposób najlepiej gra się z wykorzystaniem kierownicy. Ale tym razem mamy też drugi system. Prostszy. Łatwiejszy. Znacznie bardziej łaskawy dla tych, którzy po prostu chcą usiąść sobie na kanapie i spędzić kilka przyjemnych chwil z grą wyścigową w roli głównej.

I tu właśnie pojawia się słowo klucz względem nowości w Dirt 4. Codemasters doskonale pamięta czasy swojej świetności. Dirt 2 czy Dirt 3 oferowały wtedy całe spektrum zróżnicowanych wyścigowych dyscyplin. Twórcy nieśmiało, ale uczynili jednak krok w tym kierunku, wprowadzając tym razem do zabawy obok rajdów i rallycrossu także takie elementy jak wyścigi samochodów terenowych, rajdową szkółkę czy poboczne minigierki rozgrywane w tym samym, rajdowym centrum. Wystartujecie tam w serii wyzwań dla Mini czy postaracie się przewrócić jak najwięcej ustawianych na trasie bloków podczas jednego przejazdu. Niestety, to tylko dodatki. Zawody off-roadowe nie są tak rozbudowane, a dodatkowo tras jest tam tylko kilka na krzyż. Nie da się też przemilczeć braku hillclimbu – licencja na Pikes Peak jest co prawda w rękach Sony, ale przecież mogliśmy ścigać się po nieprawdziwych trasach i też byłoby dobrze.

Dirt 4 oferuje za to znacznie bardziej rozbudowany i złożony tryb kariery, który mozolnie przeprowadza nas przez niższe klasy i pozwala na zapoznanie się ze wszystkimi mechanizmami zarządzania wyścigowym zespołem. A jest tego trochę więcej niż ostatnio – i nadal możemy zarówno dobierać sobie współpracowników, jak i zarządzać pracami dotyczącymi ulepszeń do auta, co i podpisywać umowy sponsorskie. Tym razem jednak gra nie zmusza do żmudnego grindu, obejdzie się też bez ciułania na wymarzone auto. Ekonomia jest uproszczona, a stawki podbite, dzięki czemu szybko możemy dorobić się niezłego budżetu, jak i kilku aut w garażu na dobry początek. Między innymi to właśnie to sprawiło, że kariera naprawdę nieźle wciąga i przykuwa do ekranu na całe godziny. Mamy tu kilka rajdowych klas i zróżnicowane zawody nie tylko w rajdach, ale też innych dyscyplinach, trzeba więc sukcesywnie uzupełniać braki w garażach.

Tym razem możemy jednak nabywać także samochody używane. Codemasters opracowało coś na wzór aukcji, na których kupujemy używane samochody – każde są dokładnie opisane, do zamontowanych w nich części, aż po szczegółową historię wozu. W ofertach można przebierać do woli, a co najważniejsze zakupione auta ulepszać montując lepsze części pokroju sprzęgła, hamulca czy silnika. Co do samych aut, znajdziecie tu kilkadziesiąt modeli – zarówno tych klasycznych, z lat 70-tych, przez grupę B, auta off-roadowe aż po nowoczesne rajdówki, choć nie bezpośrednio z klasy WRC, bo na to akurat Codemasters licencji nie ma. Ale spokojnie. Jest Mitsubishi, jest Subaru, jest Mini Cooper, jest Lancia Delta - są w sumie wszystkie auta, których potrzebujemy do dobrej zabawy.

Pisząc o Dirt 4 nie można przemilczeć debiutu Your Stage, a więc modułu tworzącego trasy w sposób proceduralny. Na papierze to ogromna nowość, bo w rajdach nie jeździ się na pamięć – tworzenie wiec nowych tras na potrzeby chociażby zmagań ze znajomymi to genialne posunięcie, bo pojedynek nigdy nie rozbije się to o znajomość trasy. Dodatkowo możemy określić samodzielnie jak długi ma być tworzony odcinek oraz jak bardzo kręty, dzięki czemu dostosujemy go do umiejętności i oczekiwań. W praktyce, to jednak jakby zalążek świetnego pomysłu na przyszłość, a technologia musi zostać jeszcze dopracowana. Jeżdżąc po trasach stworzonych z Your Stage można narzekać na monotonię, bo nie są one ani widowiskowe ani szczególnie charakterystyczne. Co gorsza, edytorowi zdarza się czasem dwu albo nawet trzykrotnie wygenerować obok siebie podobne sekcje zakrętów, które różnią się od siebie tylko minimalnie. Trudno więc na ten moment mówić o rajdowej rewolucji pod tym względem, choć to z całą pewnością niezła ciekawostka.

A jak wygląda Dirt 4? Pewnie doskonale wiecie, że Dirt Rally nie był najpiękniejszy, choć specjalnie stylizowany w raczej szarawą, wypłowiałą kolorystykę. Dirt 4 robi mały krok do przodu pod względem kolorów, ale raczej stoi w miejscu pod względem technologii. I to dość mocno widać. Mi to osobiście nie przeszkadza, bo gry wyścigowe muszą działać, a nie wyglądać… chyba, że nie mówimy o produkcjach symulacyjnych, a tych skierowanych do fanów gier zręcznościowych. A tym razem Dirt 4 się niestety w tą kategorię także łapie. I powiem wprost, w porównaniu do produkcji pokroju Forzy Horizon 3, wizualnie pomiędzy obydwoma grami jest znaczna przepaść. Modele aut jeszcze się jakoś bronią, ale tekstury drzew czy elementów otoczenia już niestety lekko kłują w oczy. Całkiem nieźle wypadają za to efekty pogodowe – gęsta jak mleko mgła wygląda trochę niczym z komiksu, ale za to daje na trasie nieźle popalić.