Recenzja filmu Borat Subsequent Moviefilm. By Kazachstan rósł w siłę

Złota klatka

Na szczęście Cohen nie stracił swojego humoru, choć nie zawsze jest on celny. Niektórym żartom brakuje spontaniczności i puenty. Wydaje się, że niemal wszystkie sceny zostały w pewien sposób wyreżyserowane i osoby w nich występujące, wiedziały czego się mniej więcej spodziewać. Dlatego w tym wszystkim najlepiej wypadły sceny, gdzie Cohen i ekipa musieli improwizować, czyli na wiecu poparcia dla Trumpa czy podczas wywiadu z Giulianim. Liczyłem na powtórkę z serialu Who is America?, w którym aktor wkręcał różnych ludzi, w tym znane osobistości ze świata polityki, prowokując ich do szokujących wyznań. Druga część Borata wydawała się idealna do tego, ale Cohen z tego nie skorzystał.

Dlatego film należy traktować jako dokumentalizowaną komedię, wtedy zabawa jest naprawdę przednia. Szczególnie gdy polityka zostaje odsunięta na drugi plan i do głosu dochodzą relacje ojca z córką. Nieokrzesana nastolatka Tutar ma okazję poznać świat i odnaleźć własną tożsamość. Z drugiej strony jest Borat kierujący się tradycyjnymi wartościami, nawet gdy te wyjęte są wprost z najgorszego koszmaru. Jak nietrudno się domyślić, najsłynniejszy Kazach zmieni swoje postrzeganie rzeczywistości i zbliży się do odtrąconej wcześniej córki. Mamy więc tu do czynienia nie tylko z polityką i całą stertą gagów, ale również pokrzepiającą historią o zmianie wartości i rodzinnym pojednaniu.

Wątek ten uwiarygodniony jest przez niezwykłą chemię, która wytworzyła się między Sachą Baronem Cohenem a Marią Bakalovą. Aktor już wielokrotnie udowadniał, że jest prawdziwym kameleonem, potrafiącym wcielić się w każdą postać, ale bułgarska aktorka wyrosła na prawdziwą gwiazdę drugiego Borata. Rola nie należała do prostych, ale nie ma w niej grama fałszu, nawet podczas trudnej sceny z Giulianim. Dlatego, gdy scenariusz w pewnych momentach niedomaga, na szczęście są jeszcze aktorzy, którzy wywiązali się perfekcyjnie ze swojego zadania.

Borat Subsequent Moviefilm spełnia swoją rolę wyłącznie połowicznie. To udana komedia i kontynuacja hitu sprzed czternastu lat, ale nie jest to produkcja, która może zmienić układ sił w amerykańskiej polityce. Każdy, kto polubił Borata poprzednim razem i przy tym filmie będzie doskonale się bawił. Zabrakło jednak ostrzejszego humoru, jechania po przysłowiowej bandzie i trafiających w sedno puent. Pomimo wszystkich wad, warto sięgnąć po drugą część Borata, chociażby dla fantastycznych występów dwójki głównych aktorów.