Mamy już GOTY? Sprawdzamy najlepsze gry pierwszej połowy roku

Xeoo napisał:

Zgadzam się z tym wszystkim świat był pusty i fabułę trzeba wyrywać autorom z gardła :) Zdaje sobie sprawe że to wielu ludzi odrzuca i nie ma w tym nic złego.

Tyle że to jest właśnie to co tą garstke ludzi będących fanami soulsów do tych gier przyciąga. To zawsze są światy na skraju zagłady z niesamowitym bogactwem detali na które często nie zwraca się uwagi za pierwszym podejściem i bardzo bogatym lore. To jest też powód dla którego tam ciągle odkrywane są nowe rzeczy. From software nie boi sie chować całych wielkich lokacji. Część ludzi ich nie zobaczy? Trudno. Nie bez powodu o lore tych gier pisze się książki :)

Czy ta wizja przemówiła do większego grona i ER dostanie gre roku? Nie wiem, czy mam nadzieje że tak? Na ten moment tak.

P.S  Uwielbiam Xy :) Jeśli Guild jest podobne to musze spróbować

Guild z X-ami ma tylko to wspólnego że obie te gry mają symulatowany świat gdzie każdy NPC faktycznie istnieje.

W Guild 3 masz miasto i okoliczne wsie. I jeżeli pójdziesz od zera to np. zatrudniasz się jako pomocnik u kowala. I odkładasz żeby wybudować własną kuźnię. Albo zaczynasz z budżetem na pierwszy biznes więc startujesz i budujesz sobie od razu kuźnię. Możesz wybierać co produkować. Możesz zatrudnić pracowników.

Ale to nie wszystko. Bo możesz się ożenić i narobić dzieci. I te dzieci jak masz kasę możesz wysłać do szkoły. I zatrudnić je w swoim biznesie albo odblokować inny biznes, np. bycie bardem i Twoje dziecko będzie śpiewało ludziom na rynku.

Za pieniądze i renomę odblokowujesz tytuły i po jakimś czasie możesz np. zostać obywatelem. A obywatel ma prawo do życia/pracy w mieście. I nagle możesz zostać alchemikiem albo strażnikiem. Albo raczej nie ty bo Ty jesteś kowalem ale możesz np. wysłać dziecko do roboty jako strażnik. 

I tu zaczynają się schody. Bo są inne rodziny które np. kandydują na to samo stanowisko w radzie miasta co Ty i mogą wysłać kogoś by połamał Twojej żonie kości bo żona kandyduje. Więc warto nająć żonie obstawę albo kupić jej pancerz, miecz i liczyć że będzie lepsza niż jakiś wieśniak z kosturem.

I tak działa gra - po dziesiątkach godzin masz rozległą rodzinę, powiązania z innymi klanami, wysokie stanowisko które pozwala Ci nawet stanowić prawo w mieście czy określać kary za przewinienia. Możesz np. wydawać osądy i decydować czy ktoś za pobicie trafi do więzienia czy zapłaci karę czy zostanie uznany za niewinnego.

I są też brudne ścieżki jak np. możliwość zostania bandytą. I masz swój obóz bandytów poza miastem i napadasz na karawany z kopalni kruszcu. Albo jako złodziej rabujesz ludzi i domy w mieście. Albo jako zabójca pozbywasz się politycznych przeciwników. Albo konkurentów którzy obniżają ceny Twoich dóbr na markecie bo takie same produkują. 

Gra jest niesamowita i szczerze polecam. Pomimo tego że nie jest wysokobudżetowa i to widać np. w średniej grafice. 

Silverburg napisał:

Niestety muszę przyznać rację. Jest to jeden z moich dwóch głównych zarzutów do Elden Ring. Świat jest niesamowicie pusty, a fabułę (lub raczej jej szczątki) to trzeba wyszarpnąć autorom z gardła, niczym psu z pyska ścierkę, której nie chce oddać.

W kwestii otwartych światów to miejscami nieźle sobie z tym tematem radził Wiedźmin 3, tam miało się odczucie, że ten świat żyje.

dariuszp napisał:

Wiesz to też mój specyficzny fetysz. Ja uwielbiam gry gdzie otwarty świat wydaje się żywy. 2 gry które robią to idealnie to seria Guild i X. W Guild masz symulowane małe miasto. I jak NPC np jest skarbnikiem to jak go zabijesz to miasto traci skarbnika i robi nowe wybory. W trakcie wyborów mogę kandydować na skarbnika. I tutaj albo mogę dbać o reputację tak by ludzie na mnie głosowali bo mnie lubią albo... zabijać konkurentów i przekupywać głosujących. 

W X znowu mam flotę 100 statków różnej wielkości. I kilka stacji kosmicznych. I dyrektorem takiej stacji jest... pilot którego zatrudniłem 100 godzin temu do kopania rudy dla mnie. I znam tego pilota z imienia i nazwiska. I z uwagi że jest moim najstarszym pracownikiem miał najbardziej rozwinięte umiejętności co sprawiło że nadawał się idealnie na dowódcę stacji. Tak samo innych doświadczonych pilotów mam na swoich niszczycielach. 

Takie gry kocham. Takie światy kocham. Niestety dużo gier z otwartym światem tego nie ma. Nie ma NPC biegających pomiędzy osiedlami. Nikt niczego nie buduje. Ludzie ze sobą nie handlują. Nie widzisz patrolów. Nic. Martwy tępy pusty świat z przeciwnikami do zabicia.  

I wg mnie takie gry to pomyłka. 100x lepiej jeżeli taka gra jest liniowa i dynamiczna bo otwarty świat tylko ją niepotrzebnie wydłuża. A jeszcze gorzej jak gra jest wypchana jakimiś głupimi i łatwymi aktywnościami podczas których tylko tracisz czas.

I niestety Elden Ring ma taki skopany design. Poprzednie gry dawały Ci kawałek interesującej mapy do przejścia i zaraz miałeś bossa. Teraz biegasz po otwartym terenie szukając dziur w ścianach i mgły bo tam boss jest. Tylko więcej czasu tracisz na to co robiłeś wcześniej szybciej i z większą przyjemnością. 

Xeoo napisał:

Jeśli chodzi o Monster Huntera to gram i uwielbiam :) Co do reszty kazy widocznie widzi ten otwarty świat Elden Ringa inaczej. Dla mnie osobiście fakt  że jest to świat który nie kusi mnie znacznikami (I achievami za 100%) był zdecydowanie czymś odświeżającym. Owszem było tam sporo generycznych lochów (osadzonych fajnie w lore ale jednak generycznych) tyle że nie śa one  do niczego potrzebne i nikt Cię z nich nie rozlicza. Czy gra się nie zmieniła od tych 10 lat? Zależy czy ktoś  woli ewolucje  czy rewolucje. Ja zdecydowanie wole to pierwsze.

Zresztą wracając do Twojego typu - God of War,  świetna gra ale czy w jakiś sposób przełomową? Nie powiedziałbym.  patrząc  z szerszej perspektywy to zmieniono slashera w typowa grę ARPG z fajną  fabuła i świetną walką. Ragnarok wygląda  jak więcej tego samego, kurde życze nam obu żebym się  mylił i by to była gra która jest lepsza od ER.

Zgadzam się z tym wszystkim świat był pusty i fabułę trzeba wyrywać autorom z gardła :) Zdaje sobie sprawe że to wielu ludzi odrzuca i nie ma w tym nic złego.

Tyle że to jest właśnie to co tą garstke ludzi będących fanami soulsów do tych gier przyciąga. To zawsze są światy na skraju zagłady z niesamowitym bogactwem detali na które często nie zwraca się uwagi za pierwszym podejściem i bardzo bogatym lore. To jest też powód dla którego tam ciągle odkrywane są nowe rzeczy. From software nie boi sie chować całych wielkich lokacji. Część ludzi ich nie zobaczy? Trudno. Nie bez powodu o lore tych gier pisze się książki :)

Czy ta wizja przemówiła do większego grona i ER dostanie gre roku? Nie wiem, czy mam nadzieje że tak? Na ten moment tak.

P.S  Uwielbiam Xy :) Jeśli Guild jest podobne to musze spróbować

dariuszp napisał:

Wiesz to też mój specyficzny fetysz. Ja uwielbiam gry gdzie otwarty świat wydaje się żywy. 2 gry które robią to idealnie to seria Guild i X. W Guild masz symulowane małe miasto. I jak NPC np jest skarbnikiem to jak go zabijesz to miasto traci skarbnika i robi nowe wybory. W trakcie wyborów mogę kandydować na skarbnika. I tutaj albo mogę dbać o reputację tak by ludzie na mnie głosowali bo mnie lubią albo... zabijać konkurentów i przekupywać głosujących. 

W X znowu mam flotę 100 statków różnej wielkości. I kilka stacji kosmicznych. I dyrektorem takiej stacji jest... pilot którego zatrudniłem 100 godzin temu do kopania rudy dla mnie. I znam tego pilota z imienia i nazwiska. I z uwagi że jest moim najstarszym pracownikiem miał najbardziej rozwinięte umiejętności co sprawiło że nadawał się idealnie na dowódcę stacji. Tak samo innych doświadczonych pilotów mam na swoich niszczycielach. 

Takie gry kocham. Takie światy kocham. Niestety dużo gier z otwartym światem tego nie ma. Nie ma NPC biegających pomiędzy osiedlami. Nikt niczego nie buduje. Ludzie ze sobą nie handlują. Nie widzisz patrolów. Nic. Martwy tępy pusty świat z przeciwnikami do zabicia.  

I wg mnie takie gry to pomyłka. 100x lepiej jeżeli taka gra jest liniowa i dynamiczna bo otwarty świat tylko ją niepotrzebnie wydłuża. A jeszcze gorzej jak gra jest wypchana jakimiś głupimi i łatwymi aktywnościami podczas których tylko tracisz czas.

I niestety Elden Ring ma taki skopany design. Poprzednie gry dawały Ci kawałek interesującej mapy do przejścia i zaraz miałeś bossa. Teraz biegasz po otwartym terenie szukając dziur w ścianach i mgły bo tam boss jest. Tylko więcej czasu tracisz na to co robiłeś wcześniej szybciej i z większą przyjemnością. 

Xeoo napisał:

Jeśli chodzi o Monster Huntera to gram i uwielbiam :) Co do reszty kazy widocznie widzi ten otwarty świat Elden Ringa inaczej. Dla mnie osobiście fakt  że jest to świat który nie kusi mnie znacznikami (I achievami za 100%) był zdecydowanie czymś odświeżającym. Owszem było tam sporo generycznych lochów (osadzonych fajnie w lore ale jednak generycznych) tyle że nie śa one  do niczego potrzebne i nikt Cię z nich nie rozlicza. Czy gra się nie zmieniła od tych 10 lat? Zależy czy ktoś  woli ewolucje  czy rewolucje. Ja zdecydowanie wole to pierwsze.

Zresztą wracając do Twojego typu - God of War,  świetna gra ale czy w jakiś sposób przełomową? Nie powiedziałbym.  patrząc  z szerszej perspektywy to zmieniono slashera w typowa grę ARPG z fajną  fabuła i świetną walką. Ragnarok wygląda  jak więcej tego samego, kurde życze nam obu żebym się  mylił i by to była gra która jest lepsza od ER.

Niestety muszę przyznać rację. Jest to jeden z moich dwóch głównych zarzutów do Elden Ring. Świat jest niesamowicie pusty, a fabułę (lub raczej jej szczątki) to trzeba wyszarpnąć autorom z gardła, niczym psu z pyska ścierkę, której nie chce oddać.

W kwestii otwartych światów to miejscami nieźle sobie z tym tematem radził Wiedźmin 3, tam miało się odczucie, że ten świat żyje.