Recenzja Sniper Elite 5 - niby to samo, ale jednak lepiej!

Idzie Fairburne polem, lasem…

Zmierzając do brzegu graficznie skok między Sniper Elite 4 (a dokładniej aktualizacją next-gen) a Sniper Elite 5 jest dość kosmetyczny. Co prawda widać nieco lepiej odwzorowane tekstury czy efekty specjalne w porównaniu do poprzedniczki, ale nie jest to coś, co gruntownie zmienia zasady gry. Tu jestem jednak w stanie zrozumieć to, że jest to gra cross-gen i Rebellion Developments musiało zapewne iść na pewne ustępstwa. Nie zmienia to tego, że Sniper Elite 5 prezentuje się naprawdę dobrze na PlayStation 5 i co najważniejsze trzyma się tych 60 FPS, a jeśli pojawiały się spadki liczby klatek, to zdarzały się one bardzo okazjonalnie.

Na pochwałę również zasługuje ścieżka dźwiękowa do Sniper Elite 5, która powiem zupełnie szczerze – momentami przypominała dźwięki charakterystyczne dla serii Hitman. To, że pojawia się w tle kojarzący się z Francją akordeon to jedno, ale były chwile, gdy tło muzyczne idealnie pasowało do skradania się połączonego z eliminowaniem kolejnych wrogów. Dlatego też warto usiąść sobie na spokojnie, założyć słuchawki i łapać klimat, który zdecydowanie pomaga się również wczuć w samą rozgrywkę.

„Same, same… but different!”

Czytając różne komentarze i reakcje na zwiastuny Sniper Elite 5 jestem w stanie zrozumieć, że wiele osób różnicy między poszczególnymi odsłonami serii nie dostrzega. Rebellion Developments obrało bowiem dość bezpieczną i niezwykle skuteczną ścieżkę ewolucji tego, co już się całkiem dobrze sprawdza i ma duże grono oddanych fanów. Dlatego też wiele z nowości trzeba poczuć w samej grze, aby rzeczywiście je docenić. Modyfikacje broni, wiele możliwości wykonania zadań oraz odnajdowania dodatkowych celów w trakcie misji, usprawnienia rozgrywki na kilku płaszczyznach – są to elementy, które przyjąłem niezwykle ciepło i sprawiły, że długie godziny spędzone ze Sniper Elite 5 dały mi sporo frajdy. Nawet długość misji oraz fakt podchodzenia do niektórych z nich na kilka prób nie zniechęciły mnie do zabawy. Dlatego też jestem pewny, że jeśli jesteście fanami przygód Karla Fairburne’a, to z pewnością i wy będziecie się dobrze bawić.

Mimo wszystko jednak mam wrażenie, że Rebellion trochę przekombinował temat ulepszeń broni zmuszając gracza do eksploracji. Bez względu na to, czy jest pokazane konkretne miejsce, w którym znajduje się warsztat czy nie, jest to dość upierdliwy element rozgrywki, bez którego teoretycznie można grę przejść, ale jednak niektóre modyfikacje są niezwykle przydatne w kolejnych etapach gry. Podobnie jest ze zdobywaniem nowej broni za wyzwania z listy zabójstw czy też wykorzystywanie broni przeciwników, które tak naprawdę mogłoby zniknąć, chyba że jest to broń specjalna typu Panzerfaust czy Flair Gun. Jednak wychodzę z założenia, że kto ryzykuje, ten nie zyskuje. Po prostu pewne eksperymenty wypadły słabiej.

Zastanawiam się jednak nad tym… co dalej? Teoretycznie pomysł Sniper Elite na Pacyfiku jest ciekawym pomysłem, a Rebellion może próbować nadal eksperymentować z otwartym światem w misjach. Może tędy droga? Zwłaszcza, że poprzednia generacja nie będzie tak ciążyła. Czas pokaże.