Są gry poważne, takie jak szachy, menadżery piłkarskie czy profesjonalne samochodowe symulacje. Liczy się w nich każdy szczegół, a sporą część poświęconego na nie czasu spędza się w gąszczu tabelek lub trenowaniu dobrego wejścia w konkretny zakręt. I wiecie co? FlatOut 2 z pewnością do nich nie należy.
Bo ten przykuwa do monitora równie skutecznie, jak kotwica okręt do dna czy mecz Polska kontra Portugalia do telewizora. Zresztą podobieństw do tego sportowego wydarzenia jest więcej, gdyż przez pierwsze minuty/godziny patrzymy na ekran jak ten polski kibic w momencie, gdy nasze orzełki strzelają pierwszego gola – i to nie samobója. Po prostu oczy na wierzchu, język wywieszony i ślina ściekająca po brodzie.
„Zaparkuj sobie w domu sąsiada” 
W praktyce, już od pierwszego włączenia gry czujemy jej specyficzny klimat. Makabryczne zmagania, podczas których dokonuje się radosna rzeź, a wszystko to doprawione doskonałą rockowa muzyką sprawia, że bardzo łatwo wtapiamy się w jej świat. Nawet, gdy mamy wolną tylko jedną małą chwilkę chcemy ją tam spędzić. Karierę zaczynamy z niewielką ilością waluty, która starcza na skromny wózek z klasy derby. Nazwa najlepiej pokazuje do czego nadają się te maszynki – do rozwalenia, gdyż ich stan techniczny dużo bardziej wskazuje na docelowy pobyt na wysypisku, niż chociażby nawet w salonie używanych samochodów – a co dopiero zabrać je na tor wyścigowy. Ale nie trzeba się tym przejmować – przynajmniej nie będzie nam go żal podczas pierwszych starć. Gdy już włączysz swój pierwszy wyścig, czeka Cię prawdziwa euforia. Kierowcy jeżdżą bardzo agresywnie, co często prowadzi do zderzeń. Na trasie, szczególnie tuż po starcie, panuje więc duży chaos: tu komuś odpada maska, po chwili ktoś skręca nam przed naszą i wpada na drzewo, tam ktoś zalicza bączka, a inny rozbija brykę o uliczną latarnię. Nad wszystkim unosi się kurz, latające szczątki naszych przeciwników i pomarańczowe zachodzące słońce. Dodajmy do tego świetną muzyką towarzyszącą zmaganiom i już jesteśmy przez FlatOuta 2 zupełnie wciągnięci.
To właśnie jest głównym wabikiem tego tytułu: „odjechane” wyścigi, podczas których zniszczeniu ulega wszystko i wszyscy. Pojazdy mają świetny system zniszczeń, toteż szkło roztrzaskuje się, maski i koła odpadają, karoseria się wgniata, a kierowca dosłownie wylatuje przez przednia szybę swojego potwora. Na trasach przejazdów owej rzeźni, znajdują się wręcz tysiące obiektów tylko czekających, aż któryś z kierowców w nie wparuje. Niszczą się płoty, postronne samochody stojące na parkingu, słupki i latarnie, wystawy sklepowe czy nawet całe budynki. Do tego, co kawałek ustawiona jest jakaś sprytna przeszkoda, ciekawe skróty czy efektowna wyskocznia. Rozwalać wszystko co można, nie tylko wypada, ale nawet trzeba, gdyż jest to nagradzane napełnianiem butli nitro. Tym więcej dostaniemy, im mocniej przeciwnika „stukniemy”. Są na to nawet specjalne nazwy określające siłę kontaktu: od „walnięcia”, przez „dachowanie” czy „pierdzielnięcie”, aż do „lotu przez szybę” (oczywiście nie naszego).
„Demoralizacja gracza”
Kariera jest na tyle fajna, że zostawia nam sporą dozę swobody. Do wyższej klasy mistrzostw możemy przejść już w momencie gdy nazbieramy odpowiednią ilość kasy, by pozwolić sobie choćby na najtańszą z niej brykę. Szmal dostajemy za zwycięstwo w pojedynczym wyścigu i całych pucharach, ale także za rozwalanie przeciwników i wyczyny, których dopuszczamy się na trasie oraz za zajęcie premiowanego miejsca w imprezach specjalnych. To pierwsze jest zaliczane po ukończeniu każdych zawodów w postaci tabelki z wyliczeniem, ile to razy kogoś „pierdzielneliśmy”. Jeżeli okazaliśmy wyjątkową wytrwałość w opukiwaniu przeciwników, to mamy szansę na nagrodę dodatkową w kategoriach: buldożer czy niszczyciel, co oczywiście bez wpływu na grubość naszego portfela nie pozostaje (kategorii jest zresztą więcej i premiują jeszcze np. kierowcę, który wykręcił najszybszy czas okrążenia). To drugie – imprezy specjalne – odblokowuje się po ukończeniu każdych zawodów i występuje w takich rodzajach: derby destrukcji, wyścigi na specjalnych torach (m.in. owal i wykręcona ósemka) oraz wyczyny kaskaderskie z bardzo intensywnym wykorzystaniem systemu Rag-Doll.
W nich to nasz kierowca występuje w konkurencjach rzutu do tarczy/kosza, zaliczeniu jak największej ilości kaczek na wodzie czy skoku wzwyż. Tylko, że zamiast rzutki/piłki koszykowej, kamienia występuje w nich nasze wirtualne wcielenie w roli głównej. Po prostu rozpędzamy się i czym prędzej opuszczamy bezpieczne schronienie metalowej klatki przez przednią szybę. Oglądanie lotu bezwładnego ciała jest nadzwyczaj fajne. Ale najlepszy jest moment, gdy żywy pocisk, odbijając się jeszcze od jakiś przeszkód stojących na powierzchni, z głośnym i jakże przekonywującym „plask!” uderza o matkę ziemię. Makabra. Oprócz wymienionych konkurencji są jeszcze: skoki narciarskie, kręgle czy bejsbol. Mnóstwo pysznej zabawy, choć akurat nie dla gościa siedzącego za kółkiem.
„Środki masowej destrukcji”
Sterowanie nimi jest bardzo przyjemną sprawą. Z jednej strony FlatOut 2 nie próbuje naśladować symulacji, co ewidentnie w modelu kierowania jest widoczne – chociażby po tym, że czasem odnosi się wrażenie, jakoby pojazdy lekko pływały zamiast jeździć. Z drugiej jednak strony zręcznościowe sterowanie sprawdza się w tym klimacie świetnie, a zrobione jest na tyle fajnie, że bez problemu idzie zapanować nad samochodami, choć te zachowują się zgodnie z podstawowymi zasadami fizyki. Takie dajmy na to amerykańskie stare „mięśnie” mają ogromną moc, ale napęd na tył z nią połączony daje o sobie boleśnie znać przy wejściach w zakręt z większą prędkością lub też w momencie, gdy popełnimy jeden nawet drobniutki błąd – wtedy rozpoczyna się walka o pozostanie na drodze. Jednak taką walkę z góry jesteśmy skazani przegrać. Bo nawet jeżeli uda się brykę opanować, to prędkość spada na tyle, że przeciwnicy którzy jechali obok nas są już daleko z przodu. Na szczęście dość szybko udaje się straty nadrobić. Miłym faktem jest duża różnorodność rodzajów aut: znajdziesz zarówno maluszki, muscle cary, nowe wozy wyścigowe, jak i pick-up’y. Także każdy coś tam dla siebie powinien wybrać, a ułatwi mu to krótka charakterystyka danego wózka widoczna przy każdym z nich w salonie z nowymi pojazdami.
Jeżeli mamy uzbieraną już okrągłą sumkę, to możemy pobawić się i zmodyfikować nieco naszego potwora. Części w warsztacie modyfikacji podzielone są na sześć kategorii: silnik, skrzynia biegów, rura wydechowa, zawieszenie, opony i hamulce oraz karoseria. Dostaniemy tutaj zarówno elektroniczny wtrysk paliwa, zestaw turbo, jak i karoserię wyścigową czy profesjonalne hamulce. Co prawda to wszystko tanie nie jest, ale dość szybko nam się zwróci i dostrzeżemy przydatność zmian. Bardzo dobrze, że zanim kupimy cokolwiek do np. silnika, to wykres pokazuje nam co dana część zmieni w aucie na plus, a co na minus. Dzięki temu, mamy zupełną jasność jak modyfikacje wpłyną na zachowanie się naszej bryki.
„Dookoła Świata” 
Ciekawostką jest, iż każdy ze startujących w wyścigu posiada nie tylko imię i nazwisko wraz z facjatą, ale także opisany charakter prowadzenia wozu, który – o dziwo – częściowo się sprawdza. Już po kilku początkowych sesjach można się zorientować kto będzie naszym głównym zagrożeniem, a kto dostaje od reszty „bęcki”. Kto jeździ brutalnie, a kto zachowawczo. Świadomość, że ścigamy się z konkretnymi osobami, które w miarę upływu czasu znamy coraz lepiej, dodaje walce na trasie dodatkowego smaczku. 
„Na najwyższych obrotach” 
Tytuł: FlatOut 2 Gatunek: Wyścigi zręcznościowe Wymagania sprzętowe: sprawdź tutaj + Grywalność i efektowność wyścigów + Bardzo dobre i efektowne zniszczenia + Świetne audio i grafika Minusy: - Przenikanie się obiektów - Najlepiej smakuje w 1,5 godzinnych dawkach – w dłuższych potrafi nudzić Czas na opanowanie: 10 minut Poziom trudności: średni Producent: Bugbear Entertainment Wydawca: Empire Interactive Polski wydawca: CD Projekt Cena: 49,99zł Wersja: PL Strona www: www.flatoutgame.com/home/default.aspx
