Tydzień z grą Loki - Pieśń o bogach

Z wizytą w mroźnej Północy

Loki jest typową grą hack’n’slash, w której głównym celem jest eliminacja coraz to większych i trudniejszych do pokonania hord wrogów. Jednak nie jest to tak typowy tytuł, jakim się zdaje być, ponieważ świat, a właściwie światy w jakich będziemy egzystować mają swoje korzenie w czterech zupełnie różnych mitologiach. I choć fabuła Lokiego nawiązuje zarówno do mitologii greckiej, egipskiej, azteckiej jak i nordyckiej, to w dzisiejszym tekście skupimy się na, jakby nie spojrzeć, mało znanej mitologii skandynawskiej. "Jest to wielka opowieść Północy, która dla całej naszej rasy powinna być tym, czym opowieść o Troi była dla Greków." Taki oto cytat Williama Morisa znajduje się na pierwszych stronach zbioru mitów skandynawskich autorstwa Rogera Greena. Trudno się z tym nie zgodzić, dlatego postaramy się uzupełnić braki w wiedzy tych, co tej mitologii nie znają. W końcu tytułowy bóg wywodzi się właśnie z mroźnej Północy...

Stworzenie świata

Przed powstaniem świata istniała wielka czeluść, pełna materii i magii, Ginugagap. Na północ od tej czeluści znajdował się Niflheim – kraina lodu, na południu zaś Muspellheim – kraina żaru. Gorąco bijące z Muspellheimu ogrzewało lody Nilfheimu dzięki czemu powstały wody prarzek zwane Elivagar, które spływały do Ginugagap. Tam narodził się olbrzym Ymir wykarmiony przez krowę Audumblę. Ymir (który uosabia jednocześnie cechy męskie jak i żeńskie) zrodził pod swymi pachami kobietę i mężczyznę, stało się to kiedy pewnego razu się spocił. W ten sposób dał początek istnienia rasie olbrzymów zwanych Hrimthursami. Audumbla liżąc lód dała początek kolejnej istocie, bogowi Buri, protoplaście rodu Asów. Ten miał syna Bura który wraz z olbrzymką Bestlą miał synów Odyna, Wilego i We. Trzej bracia zabili Ymira, a z jego szczątków stworzyli świat. Z ciała powstała ziemia, z krwi woda, z włosów trawa, z kości góry, czaszkę zaś wsparli na drzewie światów Yggdrasil, tak powstało niebo, następnie wyrzucili mózg Ymira w górę i powstały chmury. Pośrodku drzewa światów wydzielili siedzibę dla siebie – Asgard, oraz przyszły świat ludzi Midgard (ziemię średnią, prawdopodobnie stąd wzięła się nazwa Tolkienowskiego Śródziemna). Całość ogrodzili rzęsami Ymira aby mieszkające w Utgardzie (świecie zewnętrznym) olbrzymy nie miały wstępu do świata środkowego. W ten sposób z Chaosu powstał Kosmos.

Następnym krokiem trzech bogów było rozpoczęcie odmierzania czasu. Wprowadzili więc Daga – dzień i Natta – noc. Daga i Natta poruszają się po nieboskłonie wyznaczając upływ czasu. Stworzono również podstawowe ciała niebieskie: Sol uosabiająca słońce oraz Maniego czyli księżyc i wyznaczono im miejsce w niebiosach. Poruszającej się po niebie Sol i jej bratu Maniemu zagrażają nieustannie dwa usiłujące ich pożreć wilki: Skoll i Hati Hrodvitnirson. Kiedy czas już płynął, Asowie stworzyli karłów (krasnoludy) i obdarzając ich wyśmienitymi zdolnościami w dziedzinie kowalstwa przeznaczyli im miejsce we wnętrzu ziemi. W zamian karły wytwarzają dla Asów wiele magicznych przedmiotów, między innymi młot Thora, boga gromów Mjölnir.

Następnie synowie Bura znaleźli dwie kłody, z których utworzyli mężczyznę Aska (Jesion) i kobietę Emblę (Olchę). Jeden z synów dał im duszę oraz życie, drugi mądrość wraz z chęcią do działania, a trzeci zmysły do postrzegania świata, takie jak słuch i wzrok i podarował im mowę. Trwający od początków świata złoty okres Asów skończył się wraz z przybyciem trzech Norn (Urd, Werdandi i Skuld) istot kierujących przeznaczeniem. Od tego momentu bogowie przestali być wszechmocni i stali się ograniczeni przez przeznaczenie, którego punktem kulminacyjnym jest dzień ostatecznej walki bogów z siłami chaosu – Ragnarok.

Yggdrasil – Drzewo światów

Świat mitologii nordyckiej oparty jest na olbrzymim jesionie Yggdrasil. To właśnie to drzewo łączy ze sobą wszystkie światy: znajdujący się w samym centrum Asgard oraz otaczający go Midgard, wraz z łączącym je "tęczowym mostem" – Bifrost. Dalej położony jest świat zewnętrzny Utgard zamieszkały przez demony i olbrzymów. Częścią Utgardu zamieszkałą przez olbrzymy jest Jotunheim. Gdzieś dalej znajduje się Niflheim wraz ze stojącą w nim cytadelą Hel (niektóre źródła uważają Hel za osobny świat), oddzielone od innych światów rzeką Gjöll. Hel jest miejscem gdzie trafiają zmarli (prawdopodobnie jedynie Asowie i ludzie; karłom, elfom i gigantom przeznaczone jest inne miejsce), a jego bram pilnuje potworny pies Garm.

Yggdrasil jest bardzo ożywionym miejscem zamieszkiwanym przez niezliczoną liczbę istot. W koronie drzewa zamieszkuje orzeł na czole którego usadowił się jastrząb, a także koguty mające zawiadomić przypisane im światy o nadejściu Ragnarok: są to Fjalar dla olbrzymów, Gullikambi dla Asów i nieznany z imienia kogut przypisany zaświatom. W korzeniach drzewa żyje wąż Nidhogg żywiący się ciałami zmarłych i podgryzający korzenie Yggdrasila. Po całym drzewie między światami biega w charakterze posłańca wiewiórka Ratatosk, a cztery mityczne jelenie skubią gałązki drzewa światów.

Asowie i Wanowie

Asowie to główne "plemię" bogów mitologii nordyckiej. W przeciwieństwie do Wanów znane jest pochodzenie Asów, to oni cieszą się czcią i to oni są ograniczeni przeznaczeniem którym jest Ragnarok, kiedy to zginie większość tego rodu. Pochodzenie Wanów nie jest niestety znane, najczęściej jednak powtarzana jest teoria o ich odwieczności i nieśmiertelności, przez co często są oni utożsamiani z Elfami. Powiązani są oni z płodnością, wegetacją, dobrobytem i magią "Seidr". Konkurują oni z Asami, zazdrośni o oddawaną im cześć co doprowadza do wojny między tymi rodami. Ponieważ żaden z rodów nie był w stanie ostatecznie pokonać drugiego, wreszcie doszło do pokoju między nimi a Wanowie zamieszkali razem z Asami w Asgardzie. Mit o wojnie bogów ukazuje potrzebę uzupełnienia cech jednego z rodów cechami drugiego.

Odyn

Odyn jest naczelnym bogiem nordyckiego panteonu. Najstarszy z rodu Asów, który wraz z braćmi Wilim i We przyczynił się do powstania świata. Jest to bóg wojny i wojowników, ale również poezji i mądrości. Symbolem Odyna jest krzyż w okręgu powszechnie znany jako krzyż celtycki. Jego atrybutami są kruki Hugin i Munin (myśl i pamięć) zdolne do podróży między światami w celu przynoszenia swojemu panu nowych wieści o tym co dzieje się w każdym z tych światów. Do tego Odyn posiada wilki Geri i Freki czyli Zachłanny i Srogi, które żywiły się mięsem z talerza Odyna w Walhalli. Orężem jakim dzierżył Odyn była natomiast włócznia Gungnir która przynosić miała zwycięstwo tej stronie po której użyto jej w bitwie.

Odyn słono zapłacił za zdobycie swej boskiej mądrości. Aby Mimir pozwolił mu się napić ze źródła wiedzy, Odyn musiał poświęcić jedno ze swoich oczu. Następnie przez dziewięć dni wisiał przybity własną włócznią do Yggdrasil dzięki czemu poznał dziewięć magicznych pieśni i osiemnaście run. (Odynowi przypisuje się odkrycie pisma runicznego i jego mocy) Jako Boga wojny cechowały go również gwałtowność, spryt i przebiegłość na polu walki. Niestety bywał również kapryśny i zdarzało mu się zwrócić przeciwko człowiekowi z jakiegoś błahego powodu, lub nawet przy braku jakiegokolwiek. Do jednego z jego domów w Asgardzie – Walhalli, żeńskie wojownicze duchy walkirie (według niektórych podań córki Odyna), sprowadzały dusze poległych w walce wojowników, którzy to mieli stanąć razem z Bogami do ostatecznej bitwy w dniu Ragnarok.

Odyn dosiada ośmionogiego konia Sleipnira zdolnego do podróżowania między światami. Sam koń jest dzieckiem i darem Lokiego. Na kontynencie odpowiednikiem Odyna był Wotan (lub Wodan) stąd od jego imienia pochodzi nazwa środy w języku duńskim, norweskim, szwedzkim i angielskim (Onsdag, Wednesday = dzień Odyna/Wodana).

Frigg Frigg to żona Odyna, również wywodząca się z rodu Asów. Bogini małżeństwa, rodziny i deszczu. Według niektórych z mitów jednym z jej zajęć było przędzenie wraz ze służkami chmur na Morskim Dworze. Jej przekleństwem było to, że znając przeznaczenie nie mogła na nie wpłynąć np. prosząc wszystkie stworzenia o nie czynienie krzywdy Baldrowi nie przekonała jemioły, co przyczyniło się do śmierci Baldra. W historii Frigg miała zapłakać dwa razy, pierwszy raz kiedy umarł Baldr i drugi w dniu Ragnarok kiedy zginie Odyn. Ze względu na podobieństwo imion, kompetencji i związki z Odynem, mylona była z Freją, której poświęcony był piątek (ang. Friday, niem. Freitag) - tradycyjny dzień zawierania małżeństw w państwach germańskich.

Thor

Thor, to jeden z najpotężniejszych bogów w mitologii nordyckiej. Ten bóg gromu z rodu Asów był jednym z naczelnych bogów w Skandynawii, odpowiadał za burze, pioruny, siły witalne, a także, jako sprowadzający deszcz, odpowiedzialny za plony i rolnictwo Był on bogiem, którego darzono dużym szacunkiem i patronem ogniska domowego oraz rodziny. Przedstawiany był zazwyczaj jako dobrze zbudowany mężczyzna o długiej rudej brodzie. W rękach odzianych w żelazne rękawice dzierżył młot Mjöllnir- symbol jego siły. Podróżował zaprzężonym w kozły rydwanem. Nie był niestety ani tak przebiegły, ani tak mądry jak Odyn, przez co zdarzało mu się wpadać w pułapki i zasadzki, jak np. w micie o wizycie Thora w Utgardzie. Jednak ostatecznie zawsze wychodził z opresji zwycięsko. W czasie Ragnaroku zabije Jormungandra – Węża Midgardu, lecz sam zatruty jego jadem zginie.

Loki

Najciekawszą postacią z panteonu wydaję się być jednak Loki, który został przyjęty w poczet Asów, kiedy Odyn uznał go za swego brata krwi. Bóg zniszczenia, wojny, oszustw i ognia, a także psot, figli i złodziei. Jest mądry i czarujący o specyficznym poczuciu humoru, równie często śmieje się z siebie jak i z innych. Potrafił przybrać dowolną formę, nie tylko każdego zwierzęcia, w grę wchodziła nawet zmiana płci. Jednak żadną miarą nie był on godny zaufania. Jest ojcem dużej ilości potworów: Sleipnira – ośmionogiego konia którego podarował Odynowi, Fenrisa (Fenrira) – olbrzymiego wilka, który gdy nadejdzie Ragnarok zabije Odyna, Węża Midgardu, bogini umarłych - Hel. Wielokrotnie brał udział w bohaterskich wyprawach np. wraz z Thorem, jednak równie często sam był przyczyną kłopotów, które doprowadziły do tych wypraw. Nigdy nie opowiedział się ani po stronie Asów ani chaosu. Ponieważ pozostali bogowie mieli go za psotnisia i szaleńca zazwyczaj wybaczali mu wszelkie jego złe uczynki. Czara goryczy przelała się dopiero wtedy, gdy Loki przyczynił się do śmierci Baldra, podstępem przekonując niewidomego Hodura, by ten wystrzelił w swego brata Baldra strzałę wykonaną z jemioły, jedynego drzewa, które mogło zabić najpiękniejszego z bogów.

Po tym występnym uczynku wygnano Lokiego z Asgardu i przykuto go do skały. Nad jego twarzą znajdował się okropny wąż toczący jad prosto na przykutego boga. Przy Lokim trwała więc jego wierna żona, olbrzymka Sigyn, która zbierała do czary jad węża, który inaczej niechybnie wypalałby twarz jej małżonka. Jednak kiedy czarka się napełniała, Sigyn musiała ją opróżnić, wtedy kropla jadu spadała na twarz Lokiego, a ten wijąc się w bólu wywoływał trzęsienie ziemi. Zgodnie z mitologią nordycką Loki ma pewnego dnia uwolnić się z więzów i zapragnie zemsty. Wtedy nadejdzie dzień Ragnarok, a Loki stanie na czele sił chaosu, prowadząc do walki olbrzymów z północy i południa wraz z Surtem dzierżącym ognisty miecz, węża Midgardsorma, wilka Fenrira i armię umarłych. Loki zginie w dniu końca bogów walcząc z Heimdallem (zabiją się nawzajem) i będzie to pierwsza walka rozpoczynająca Ragnarok.

Ragnarok

Ragnarok czyli "rok" – przeznaczenie i "ragnar" – bogów. Ostateczna walka między siłami porządku, reprezentowanymi przez Asów i wojowników z Walhalli, a siłami Chaosu czyli zjednoczonymi gigantami z północy i gigantami z południa, wraz z potworami Lokiego. Ragnarok poprzedzi epoka topora i miecza, a następnie epoki zamieci i wilka. Zima będzie trwać bez przerwy trzy lata, a Midgaard pogrążony będzie w niekończących się wojnach. Ojciec i syn staną przeciwko sobie, rodzeństwa żyć będą w kazirodczych związkach, a matki porzucą swych mężów i zaczną uwodzić swoich synów. O nastaniu Ragnaroku świadczyć będzie nastanie całkowitych ciemności spowodowane przez połknięcie słońca przez wilka Skolla i pianie kogutów ze szczytu drzewa Yggdrasil, a Loki zerwie swoje okowy by stanąć na czele sił zniszczenia. Skutkiem Ragnaroku będzie śmierć większości starych bogów, zniszczenie stworzonego przez nich świata i nastanie nowego porządku.

To co mogliście dziś przeczytać, to tylko zalążek obszernej mitologii nordyckiej. Już jutro zaś zapoznamy się ze specyfiką Lokiego oraz poznamy pierwszą dwójkę bohaterów...

Komentarze

Usunięty

07/09/2007 13:02

kiepska motoryka gry słaba animacja postaci grafika mizerna, zła praca kamery, postacie sie klinują itd..... itp.....

07/09/2007 11:13

A może jakieś argumenty?

07/09/2007 11:12

ta gra to niezła kaszanka, aż wstyd że można takiego gniota wydać, brak słów.........

Trwa Wczytywanie

Tydzień z grą Loki - Pieśń o bogach

Z wizytą w mroźnej Północy

Z wizytą w mroźnej Północy

GramTV przedstawia: