Bohaterowie z dwóch stron barykady łączą siły w walce o to, co dla nich najcenniejsze. I nie jest to ani pokój, ani bezpieczeństwo świata. Chodzi o pieniądze, cenne przedmioty, więcej pieniędzy i bezcenny artefakt. A w takiej sytuacji cel uświęca środki.
Fabuła Tales from the Borderlands: Zer0 Sum jest intrygująca już od samego początku. Oto pierwszy z dwójki głównych bohaterów przybywa w pewne miejsce, by już po chwili dostać w głowę kolbą od karabinu i zostać związany przez zamaskowanego i niezbyt rozmownego typa. Po skrępowaniu dosłownie ciągnięci jesteśmy w nieznanym nam kierunku, a nasz porywacz głosem nieznoszącym sprzeciwu "prosi" o opowiedzenie całej historii od początku. Tak poznajemy wydarzenia z perspektywy Rhysa - pracownika korporacji Hyperion, który zamiast spodziewanego awansu zostaje sprzątaczem. By zagrać na nosie nowemu szefowi kradnie on samochód i dziesięć milionów, by zgarnąć mu sprzed nosa transakcję, w której do kupienia jest bezcenny artefakt. W przygodach towarzyszy mu oddany współpracownik i trochę gapa - Vaughn. Drugim z grywalnych bohaterów jest Fiona. Gdy swoją opowieść dokańcza Rhys to ona zaczyna opowiadać o dotychczasowych wydarzeniach. Początkowo wraz z siostrą stały po drugiej stronie barykady, sprzedając wspomniany artefakt. Transakcja nie dochodzi jednak do skutku, a rodzeństwo chcąc nie chcąc zjednoczyło siły z pracownikami Hyperionu, aby odzyskać utracone przez nich pieniądze. Z czasem jednak stawka przekracza dziesięć milionów dolarów, a cała czwórka trafia na ślad czegoś znacznie cenniejszego. Niestety o tym, jak go poszukiwali, co stało się po drodze, dlaczego niedawni współpracownicy z przymusu plują w swoją stronę jadem, a także kim jest zamaskowany jegomość i dlaczego porwał i skrępował obu głównych bohaterów - tego w pierwszym epizodzie się nie dowiadujemy. 
Całość podlana natomiast jest bardzo dobrą oprawą audiowizualną. Pod względem technologicznym nie stoi ona na najwyższym poziomie, ekrany wczytywania oglądamy chwilami zdecydowanie zbyt długo, a dialogi potrafią się trochę przyciąć. Ale komiksowa, znana z Borderlands kreska wprost idealnie nadaje się do przedstawienia w przygodówkowej i satyrycznej formie, co tylko podkreśla klimat i humor poszczególnych sytuacji. Poszczególne lokacje namalowano naprawdę dobrze, podobnie jak i modele postaci. I choć nie wszędzie zadbano o odpowiednią ilość detali, jest to drobiazg, na który łatwo przymknąć oko. Dodatkowo aktorzy głosowi wykonali kawał świetnej roboty, urzeczywistniając całą historię i dodając jej dodatkowe smaczku. 
Bo jest to po prostu świetna gra, i choć wykonana w tradycyjny dla Telltale sposób, to udało się twórcom uniknąć potknięć, przez które cierpi Gra o Tron. Stworzyli za to grę, która wciąga, intryguje, śmieszy, pozwala utożsamić się z bohaterami i wczuć w ich sytuację. I to nawet wtedy, gdy serii Borderlands nie wiemy praktycznie nic. I za to taka, a nie inna ocena.
