Drugi tom powieści "Na skraju strefy" autorstwa Krzysztofa Haladyna ukaże się już 7 kwietnia

W kwietniu ubiegłego roku dzięki wydawnictwu Fabryka Słów ukazał się pierwszy tom powieści Na skraju strefy, której autorem jest młody pisarz - Krzysztof Haladyn. Powieść spotkała się z uznaniem czytelników, którzy docenili wciągającą fabułę, dobrą akcję i ciekawe postacie.

W pierwszym tomie poznaliśmy plutonowego Petrenko, który pewnego dnia odnajduje zwłoki swojego przełożonego. Niedługo później bohater zostaje zmuszony do ucieczki w głąb pełnej mutantów i anomalii Zony - jedynego miejsca, gdzie armia nie może go dosięgnąć. Już 7 kwietnia na półki księgarń trafi drugi tom powieści, której opis przedstawiamy poniżej:

Zona, gdzie każdy przeżyty dzień jest świętem, każdy posiłek ucztą, a każda wypłata fortuną.

Kurz jeszcze dobrze nie opadł po rocznicowej emisji, a Sołdat już zdążył się przekonać, że ucieczka przed potwornościami kompleksu X-3 to dopiero początek. Znów przyjdzie mu zmierzyć się z niebezpieczeństwami Strefy, własnym lękiem i wątpliwościami, a czasy wojskowej kompanii karnej wydadzą się prawdziwą sielanką. Wprawdzie teraz nie jest już sam, lecz Zona to zazdrosna kochanka…

Strzelba pachnie prochem i rozgrzanym metalem, wizjer maski paruje, lepiej zmienić filtr. Rzuć mutrę i ruszaj.

Ostatnich gryzą ślepe psy.

Zapraszamy również do zapoznania się z krótkim fragmentem książki!

Zobaczyłem postać biegnącą w kierunku dworca. Człowiek ostrzeliwał się za siebie przystając co chwilę. Odwracał się, puszczał krótką serię i znów zrywał się do biegu.

- Na chwilę was samych zostawić nie można! – Wiera wysiliła się na żart. – Co się dzieje?

Bez słów wskazałem ręką w kierunku człowieka. Był już niecałe dwieście metrów od nas. Za jego plecami zobaczyłem jakiś ciemny kształt, ale księżyc znów skrył się za chmurą zanim zdążyłem się przyjrzeć.

- Biegnie prosto na nas! – Inga rzuciła mi mój plecak i futerał, zdjęła automat z ramienia. – Coś go goni!

Wiera uniosła Pieczeniega, uciekający znów zatrzymał się i strzelił gdzieś w mrok. Na salwę odpowiedział głośny wściekły ryk, miałem też wrażenie, że ziemia lekko zadrżała.

Zapaliłem latarkę, nie było już sensu się kryć. Uciekinier i tak leci w naszą stronę, ściągnie tutaj cokolwiek co go goni.

- Pomagicie! – krzyknął w naszą stronę i choć wydawało się że opada z sił, chyba zdołał jeszcze trochę przyspieszyć.

Srebrna tarcza wychyla się zza obłoku i zalewa okolicę jasnym blaskiem. Stalker jest sto metrów od nas, nie strzela już, skupia się na jak najszybszym przebieraniu nogami. Za nim kołysząc się na boki biegnie nibyolbrzym. Ogromne cielsko nie pozwala mu na sprint, mutant podskakuje w świńskim truchcie. Siedemdziesiąt metrów, wyraźnie czuję już lekkie drgnięcia ziemi towarzyszące jego krokom. Wiera i Inga przykładają broń do ramienia, Piegajew z ociąganiem robi to samo.