Wersja konsolowa okiem Mejstego
Przewagą wersji konsolowej jest także sterowanie. Choćby nie wiem jak zachwalać obłożenie przycisków na klawiaturze i myszy, w tego typu grach jedynym i słusznym rozwiązaniem w dalszym ciągu pozostaje pad, którym steruje się w bardzo wygodny sposób. Choćby ustawianie takiego deszyfratora. Nawet w grze widać, że Batman robi to za pomocą dwóch gałek, więc jak można się domyślić, my także potrzebujemy użyć dwóch analogów do ustawienia odpowiedniej częstotliwości rozwalającej zamek. Na klawiaturze wygląda to już sztucznie.
W ramach rekompensaty pecetowcy, o ile posiadają odpowiednio mocny sprzęt, mogą napawać się zdecydowanie lepszą oprawą wizualną. Testowana przeze mnie wersja konsolowa wyglądała świetnie, jednak drażnić może nieco „gumowaty” model Batmana. Nie wiem, czy to tylko moje wrażenie, ale główny bohater oraz niektóre pozostałe modele postaci, jeśli im się lepiej przyjrzeć, chwilami wyglądają jak woskowe figury z muzeum Madame Tussauds. Denerwować może także nieco przydługi czas ładowania się gry – o ile w trakcie samej rozgrywki tylko sporadycznie ujrzymy na kilka sekund czarny ekran ładowania, tak wczytanie uprzednio zapisanego stanu gry trwa już zdecydowanie dłuższą chwilę. 
Jeśli jednak miałbym wskazać jeden najważniejszy argument, dla którego lepiej zaopatrzyć się w wersję konsolową Batmana, a już w szczególności przeznaczoną na konsolę Sony, jest ekskluzywny dodatek dla posiadaczy PS3 do darmowego pobrania grywalnej postaci Jokera. I nie jest to tylko zbitka tekstur. Jokerem możemy jedynie sterować w challenge roomach, ale jest to postać kompletna, stworzona od zera. Animacja głównego rywala Batmana jest przekomiczna, Joker dosłownie „wozi się” po korytarzach Arkham. Został on także wyposażony w swój własny system walki. Prócz standardowych ciosów odpowiadających za uderzenie i kontratak, Joker może także odwrócić uwagę napierających adwersarzy za pomocą trującego gazu . Inaczej wygląda także ciche unieszkodliwianie oponentów. O ile Batman w takim przypadku uderza raz a dobrze, a następnie czule przytula szyję wroga, tak Joker skorzysta ze swojego kwiatka z gazem wpiętego w marynarkę, by następnie zacząć skakać po nieprzytomnym ciele. 
Wiecznie uśmiechnięty ma także w swym zanadrzu kilka zabawek, których może użyć w trakcie walki. Jednostrzałowy rewolwer jest zabójczo skuteczny, jednak huk wystrzału szybko ściąga pozostałych przeciwników. Nakręcana szczęka to nie zwykła zabaweczka, a tykająca bomba, którą możemy dowolnie sterować i zdetonować w wybranym momencie. Do tego dochodzą jeszcze specjalne okulary, dzięki którym Joker może widzieć wrogów przez ściany, tak samo jak Batman w trybie detektywistycznym, tyle że dodatkowo jest nałożony na nie specjalny filtr sprawiający wrażenie jakbyśmy mieli kolorowe halucynacje. Szkoda jedynie, że panowie z Rocksteady nie zadbali o możliwość zdobywania medali w wyzwaniach, kiedy gramy Jokerem, ale najwyraźniej nie można mieć wszystkiego.
Batman: Arkham Asylum to dla mnie jedno z najmilszych zaskoczeń tego roku - to świetna gra, warta polecenia nie tylko fanom komiksu. Pod końcową oceną zatem podpisuję się obiema rękami. A zanim zasiądzie się do rozgrywki, warto obejrzeć bądź przypomnieć sobie filmowego Batmana Tima Burtona z 1989r. i przeczytać komiks Arkham Asylum. Wtedy jeszcze bardziej docenia się zaangażowanie i serce, jakie włożyli autorzy w tworzenie tej gry.