Zielona Grypa, zwana popularnie plagą zombie, rozszerza się w zastraszającym tempie, obejmując kolejne rejony Stanów Zjednoczonych. Fala za falą nadchodzi pomór, a niedługo później hordy zombie i nie tylko. Gdybyśmy mieli do czynienia tylko z tymi chodzącymi umarlakami, sprawa byłaby o wiele, wiele prostsza, jednak wirus mutuje niezwykle szybko i jego nowe szczepy tworzą kolejnych mutantów, jeszcze bardziej zajadłych i śmiercionośnych.
Zainfekowani
Pojedyncze egzemplarze są niegroźne. Wyczuwają ludzką obecność z odległości zaledwie kilku metrów i wolno zaczynają podążać w kierunku upatrzonej ofiary. Z łatwością można ich wyminąć i uciec. Niebezpieczni zaczynają być dopiero w grupach. Z niewyjaśnionych przyczyn kiedy zbierze się ich więcej, ich agresja jakby rośnie. Zaczynają być bardzo wyczuleni na głośne dźwięki i zdolni do krótkich, lecz bardzo gwałtownych szarży, bezbłędnie podążając za zdrowymi. To są najgorsze momenty. Idziesz ulicą, a tu nagle zaczyna wyć alarm samochodowy... I nagle wszystkie apatyczne dotąd truposze dostają amoku i biegną co sił w nogach w Twoją stronę... Powiedziałbym, że to prawdziwy koszmar, gdyby nie to, że już przywykłem... Z drugiej strony tą ich podatność na głośne dźwięki można wykorzystać, choćby uruchamiając alarm odległego samochodu i spokojnie wymijać duże grupy próbujące pożreć auto.
Jednymi z najbardziej idiotycznych mutantów są Boomery, zwane też Rzygaczami. Wyobraźcie sobie nabrzmiałe niczym balony cielska grubasów wypełnione po brzegi obrzydliwym zielonym śluzem. Są powolne i z reguły łatwo je rozróżnić pomiędzy innymi zainfekowanymi, ale wystarczy, że podejdą blisko i robi się naprawdę niedobrze. Ich główną taktyką jest rzyganie... I co tak ryje cieszycie? W tym naprawdę nie ma nic zabawnego. Kiedy obryzgają Cię tym śluzem, to raz, że g@#%o widać, a dwa, że stajesz się żywym magnesem dla zainfekowanych. I co, zrzedły miny? Ano nie dziwię się. To nic zabawnego, kiedy nagle w Twoim kierunku biegną wszystkie zombie z okolicy... Mówię wam, kiepska sprawa...
Hunter
Ale wracając do tematu, Kapturnicy są naprawdę silni i skoczni. Potrafią jednym susem przemierzyć kilkadziesiąt metrów naraz. Kiedy wylądują na ofierze, obalają ją z nóg i uderzają szponami. Aż do skutku. Wtedy jedynym ratunkiem jest kolega lub koleżanka, która zestrzeli go lub skopie z was nim będzie za późno. I właśnie dlatego warto pracować w grupach. Hunterzy mają w zwyczaju czaić się w sporej odległości od ofiar, gdzieś w cieniu lub na dachach budynków.
Muszę przyznać, że ze wszystkich możliwych końców najbardziej przeraża mnie zaduszenie przez Smokera. Te mutanty wykształciły absurdalnie długie języki, które potrafią wystrzelić nawet na odległość kilkudziesięciu metrów i schwytać nic niespodziewającego się człowieka, po czym ciągnąć z niezwykłą siłą w swoim kierunku. Kiedy Cię oplącze, to jedyne, na co możesz liczyć, to twoi kumple. Ten drań zaciska swój jęzor z taką siłą, że powoli gruchocze kości i wyciska dech z piersi. Mówię wam, prawdziwy koszmar.Jak o nim myślę, przed oczami staje mi Johny. Uciekaliśmy kiedyś mostem nad doliną, kiedy na skale pojawił się Smoker, złapał go jęzorem i ściągnął z mostu. Biedak wisiał na skalnej ścianie, pod nim było tak z 200 stóp do kamienistego, rwącego strumienia. Nad nim stał mutant ciągnący go do siebie i duszący powoli. Johny krzyczał byśmy mu pomogli, więc zrobiłem jedyne, co było w mojej mocy. Wpakowałem mu kulkę między oczy. Zrozumcie, to był coupe de grace - jakbym zastrzelił Smokera, to biedak roztrzaskałby się o skały, jakbym tego nie zrobił, to mutant zadusiłby go na śmierć. Kula była łaskawsza i mniej bolesna. Nie chcę skończyć tak jak biedny Johny, mam nadzieję, że w takiej sytuacji ktoś zrobi dla mnie to samo, co ja zrobiłem dla niego...
Tank
Jednak najgorsze, co może wam się przytrafić, to spotkanie z Wiedźmą, zwaną niekiedy Płaczką. Wierzcie mi, przy niej nawet Tanki przypominają niegroźne puchate króliczki. Z początku wyglądają niegroźnie, po prostu siedzą gdzieś w cieniu i szlochają. Tak, właśnie - płaczą jak wystraszona dziewczyna. Wystarczy jednak do niej się zbliżyć, by bardzo szybko zrozumieć swój błąd. Pamiętam, że na samym początku Płaczki zgarniały niezłe żniwo, dopóki wieść o nich nie rozpowszechniła się i nie zaczęto wypisywać o nich ostrzeżeń w większości schronów. Zresztą nie dziwi mnie to specjalnie, sam za pierwszym razem prawie dałem się nabrać.
Pamiętajcie - kiedy usłyszycie głośny, przejmujący szloch, nie próbujcie pomóc, tylko od razu uciekajcie. W innym wypadku zobaczycie jej świecące oczy, a w chwilę później zapewne stracicie życie. Ta suka jest szybsza niż górska pantera. Niemalże rozmazuje się w oczach, kiedy rzuca się na swoją ofiarę. Może nie jest tak silna jak Tank, ale i tak swoimi szponami potrafi wypatroszyć dorosłego człowieka w kilka chwil... Jak z nią walczyć? Najlepiej wcale. Przekraść się obok, ominąć szerokim łukiem i mieć nadzieję, że was nie zauważy. Jeżeli jednak do tego dojdzie, to cóż... Trzeba strzelać się i modlić, by któraś z kul okazała się skuteczna... Nie sądzę, by jakakolwiek kobieta miała w dzisiejszych czasach jeszcze dość sił, by płakać, zatem nie dajcie się oszukać.
The Screamer
To wszystko, co wam tu opowiedziałem, to są przeżycia z Pierwszej Fali zarazy. Analitycy wieszczą rychłe nadejście kolejnej, a zatem możemy spodziewać się nowych ohydztw i mutacji, jeszcze bardziej zabójczych niż do tej pory. No cóż, widać ja i moja panna Betty będziemy mieli jeszcze co nieco do roboty w najbliższych dniach...
Nie ma jeszcze żadnych komentarzy. Napisz komentarz jako pierwszy!