W tekście o singleplayerowej rozgrywce w Homefroncie napisaliśmy, że fabuła nie będzie w tej grze pierwszorzędna. Bo to prawda – będzie się w to grało dla mającego duży potencjał multi. Dla mnie Homefront jest trochę jak skrzyżowanie BF: BC2 i GTA.
W tekście o singleplayerowej rozgrywce w Homefroncie napisaliśmy, że fabuła nie będzie w tej grze pierwszorzędna. Bo to prawda – będzie się w to grało dla mającego duży potencjał multi. Dla mnie Homefront jest trochę jak skrzyżowanie BF: BC2 i GTA.
Po pierwsze, lubię w nim to, że choć przed początkiem każdej gry wybiera się dwa rodzaje broni specjalnych, perków lub systemów wspomagania oraz pojazd, to używać ich można dopiero wtedy, kiedy zbierze się punkty za asysty i zlikwidowane przeciwników. Ma to trzy efekty. Pierwszy – na początku rundy wszyscy zaczynają z w miarę standardowym wyposażeniem. Nikt nie wsiada od razu do helikopterów, nikt nie obsadza dronów, nikt nie jedzie czołgiem. Drugi – że specjale nie mają ograniczonej ilości użycia, o ile ktoś zdoła na nie zarobić. Trzeci efekt jest taki, że jeśli ktoś w innych grach nie specjalizował się w piechocie, może mieć problem z zarobieniem na bonusy. Dla przykładu: gdy grałem z wyrzutnią rakiet, pierwszy raz mogłem użyć ją dopiero po tym, kiedy zlikwidowałem 3 wrogów. Inna sprawa, że wcześniej nie było też czołgów.
Po drugie, podoba mi się w Homefrontsystem przywiązany do killstreaków. Działa tak: kiedy zabije się 3 lub 4 przeciwników pod rząd (podczas eventu autorzy zmieniali na żywo różne ustawienia serwerów, więc wszystkie moje dane są orientacyjne), automatycznie przydzielane są gwiazdki – od 1 do 5 – oznaczające poziom bycia ściganym.
Trzecia rzecz, która w Homefroncie bardzo mi się spodobała, to rozmiar map. Dwie, na których grałem, były tylko nieco mniejsze, niż te w BF:BC2, nie ma tu uczucia ściśnięcia, nie wpada się co chwila na przeciwnika. Jako osoba, która lubi przestrzeń i walkę na długi oraz średni dystans, cieszę się.
Drony dzielą się na dwie grupy: zwiadowcze i takie, które mogą zabijać. Sterując latającym zwiadowczym, zaznaczamy jedynie partnerom z drużyny tych wrogów, których zauważymy. Punkty dostaje się od razu, nie tylko za asystę. Te bowiem wynagradzane są dodatkowo. Jak widać, można więc nabić dość sporo, nie widziałem też ograniczników na spamowanie oznaczenia. Drony bojowe są i naziemne, i latające. Obie grupy w sprawnych rękach czynią na polu bitwy srogie zniszczenie, bo są w Homefront bardzo wytrzymałe, o wiele bardziej, niż w Battlefield: Bad Company 2. Moim zdaniem to będzie pierwsza rzecz, która zostanie zmieniona po premierze, szczególnie że czas przeładowania był bardzo krótki. Choć skuteczność tych latających osłabia na szczęście fakt, że te, którymi sterowałem, miały tylko rakiety, a nie karabin, więc na szybko ruszającą się piechotę nie są aż tak skuteczne.
Kiedy spytałem twórców, jaka jest ich największa nadzieja związana z multi w Homefront, powiedzieli, że dzięki systemowi gwiazdek, zarówno wyjadacze (ścigani), jak i początkujący (ścigający), będą tak samo mocno zaangażowani w grę i tak samo będą do niej wracać. Myślę, że jest na to szansa, jeśli tylko będzie odpowiedni balans i nie okaże się, że wszyscy kochają latać dronami, a nikt nie chce biegać piechotą.
Jeśli ta, i inne drobne wady, zostaną wyeliminowane, Homefront będzie żył w multi długo.
