"PC to naturalne środowisko dla przygodówek Point&Click" przekonywał mnie miły pan z Rockstar Games przed prezentacją L.A. Noire w wersji na komputery osobiste. Stwierdzenie jak najbardziej prawdziwe, ale jak się ma do produkcji ekipy Team Bondi?
"PC to naturalne środowisko dla przygodówek Point&Click" przekonywał mnie miły pan z Rockstar Games przed prezentacją L.A. Noire w wersji na komputery osobiste. Stwierdzenie jak najbardziej prawdziwe, ale jak się ma do produkcji ekipy Team Bondi?
Jeśli się głębiej zastanowić, to pasuje całkiem nieźle. Bo tak naprawdę pomimo ubrania w łaszki gry akcji, sandboxa typu GTA, L.A. Noire to właśnie przygodówka - strzelana jest stosunkowo niewiele, a przejażdżki po mieście da się właściwie całkiem pominąć, przez co istotą rozgrywki stają się rozmowy i badanie scen zbrodni oraz znalezionych dowodów. W tym świetle przeniesienie gry na pecety wydaje się być naturalnym krokiem. Szkoda tylko, że dzieje się to tak późno.
Wreszcie po nałożeniu okularów 3D mogłem przystąpić do zabawy.... to znaczy do pracy. Do prezentacji L.A. Noire na PC chłopaki z Rockstara wybrali sprawę Nicholson Electroplating, jedną z dodatkowych misji, które w wersji konsolowej trzeba było dokupić. To jak wygląda prowadzenie śledztwa (na przykładzie innej sprawy) możecie obejrzeć tutajtutaj. W wersji PC zawarte będą od razu wszystkie dodatki wydane wcześniej na konsole, co wydłuży grę o co najmniej 5 godzin. Choć w takich przypadkach (późniejsza premiera PC) to już standard, to jednak wciąż bardzo miły gest, który choć trochę osłodzi graczom komputerowym długi czas oczekiwania na pojawienie się L.A. Noire na ich maszynach.
Fajnie wypada też tryb 3D, choć nie jestem fanem tej technologii, to wytrzymałem w tych bajeranckich okularkach bez żadnych nieprzyjemnych efektów całą godzinę, a wrażenie przestrzenności było naprawdę fajne (nawet w trybie czarno-białym, chociaż do efektu “starego kina” trójwymiar pasuje raczej jak pięść do oka). No i wszystko działa bardzo płynnie, choć nie wiem na jakim dokładnie sprzęcie gra była prezentowana.
Sterowanie klawiaturą daje radę i choć kierowanie samochodem za pomocą zero-jedynkowo działających przycisków nie jest tak przyjemne jak analogowymi gałkami to pecetowcy przyzwyczajeni do takiego sterowania nie powinni mieć z tym problemu. Domyślne sterowanie (oczywiście można je dostosować do swoich preferencji) jest dość intuicyjne, skonfigurowane podobnie jak w innych grach sandboxowych, więc nawet nie czytając dokładnie rozpiski sterowania nie miałem z nim problemów. Kierowanie poczynaniami Phelpsa nie sprawia właściwie żadnych problemów, a i samochody bardzo łatwo opanować. Problemy miałem tylko w momentach, gdy sterowany przeze mnie detektyw badał dowody - mysz byłą chyba zbyt czuła i czasami jego ręka wskazywała nie ten przedmiot, który chciałem. Można było przeskakiwać między obiektami także za pomocą klawiszy, ale i tak zdarzało się, że ta nieszczęsna myszka wchodziła w paradę...
