Guild Wars 2 to chyba najbardziej oczekiwana gra MMO ostatnich lat. Walczyliśmy od pierwszego dnia, zbadaliśmy endgame, stworzyliśmy szereg postaci, założyliśmy wielką gildię... tak, możemy już spokojnie recenzować grę.
Guild Wars 2 to chyba najbardziej oczekiwana gra MMO ostatnich lat. Walczyliśmy od pierwszego dnia, zbadaliśmy endgame, stworzyliśmy szereg postaci, założyliśmy wielką gildię... tak, możemy już spokojnie recenzować grę.
Gry MMORPG od dawna używają pewnych wypracowanych schematów. Twórcy z ArenaNet postanowili nieco zboczyć z utartej ścieżki, poeksperymentować. Na przykład brak w Guild Wars 2 jasnego, klasycznego podziału ról. Nie ma specjalizowanych healerów czy tanków. Każda postać posiada kilka zdolności leczących, brak za to takich, które ściągają uwagę wszystkich wrogów na jedną postać. O naszej roli na polu walki decyduje raczej wybrany zestaw umiejętności i założony ekwipunek, niż klasa postaci. To o tyle sympatyczne, że gdy chcemy z kimś połączyć siły, musimy jedynie z grubsza ustalić, kto będzie co robił i ruszamy do walki, a nie czekamy aż zjawi się - dajmy na to - healer.
Indywidualne rozliczanie zbiorowo wykonywanych zadań sprawiło też, że w Guild Wars 2 panuje atmosfera współpracy. Nikt podczas walki nie stara się łupić zwłok na czas, bo nic to nie zmieni. Wszyscy pomagają sobie, ratują rannych... bo to się zwyczajnie opłaca. Co ważne, wszelkie takie wydarzenia skalują się do ilości graczy obecnych w okolicy w momencie ich startu. Im więcej osób, tym wrogowie liczniejsi, a boss potężniejszy. Jeśli nikt nie przybędzie z odsieczą z dalekich krańców mapy, walka będzie zawsze na przewidzianym poziomie trafności. Zwykle jednak, o ile nie gramy o barbarzyńskiej godzinie, posiłki się zjawiają, bo nagroda kusi... Wszystko to sprawia, że gra się przyjemnie i w miarę bezstresowo (choć oczywiście czujnym trzeba być cały czas).
... wtedy Guild Wars 2 oferuje ci rozbudowaną kampanię dla pojedynczego gracza, a inne osoby na mapie możesz traktować jak bardzo inteligentnych NPC. Kampania ma konstrukcje modułową, z wątkami splatającymi się w punktach węzłowych i ponownie rozchodzącymi się. To, jaki scenariusz nam przypadnie w udziale, jest zależne od rasy (człowiek, norn, sylvari, charr, asura), klasy postaci (enginner, thief, ranger, warrior, guardian, mesmer, elementalist, necromancer) i odpowiedzi na pytania w kolejnych krokach kreacji bohatera. Zresztą, tak jak należało się spodziewać, to właśnie na decyzjach i elementach fabularnych opiera się tworzenie naszego herosa, a nie na rozdzielaniu punktów.
Podobnie jak w pierwszej części, w Guild Wars 2 nie ma zabawy statystykami również na kolejnych poziomach. Namiastkę tego znajdujemy jedynie przy traits, po dojściu do 11 poziomu i wykupieniu podręcznika (pierwszego z trzech). Dużo ważniejsze są umiejętności, które odblokowujemy. te związane z bronią wskakują za jej używanie, na te dodatkowe wydajemy skill points, pochodzące zarówno z samego "lewelowania" jak i z eksploracji mapy. Nigdy nie możemy korzystać ze wszystkich umiejętności, więc kluczowe jest nie tylko wykupienie ich, ale i przemyślenie, jaki zestaw jest nam w danej chwili potrzebny. Tak wiec i tu Guild Wars 2 podtrzymuje tradycję i zapewnia ten ciekawy element taktyczny.
Od strony technicznej zabawa z kampanią opiera się na docieraniu w wyznaczone miejsca, odpaleniu instancji i rozegraniu misji. W ramach pokus towarzyskich, Guild Wars 2 oferuje możliwość zaliczania tych misji w grupie. Co więcej, jeśli dla innych graczy jest to również aktualny fragment opowieści, wszyscy będą mogli go sobie odfajkować... Sceny fabularne wykonano prosto, tanio i ładnie. Nie ma scenek filmowych jak w SWTOR, widzimy jedynie modele rozmówców na tle namalowanej scenerii. Za to całość dialogów jest udźwiękowiona, a większość aktorów wykonuje swoja robotę co najmniej dobrze.
... to po pierwsze, jak było wspomniane, możesz w Guild Wars 2 wraz ze znajomymi zgłębiać swoje i ich ścieżki fabularne. Niby zaczyna się zabawę w różnych miejscach na mapie (każdej rasie przypisana jest konkretna kraina), ale też i każda stolica ma bramę prowadzącą do węzła w Lion's Arch. Tak więc bardzo łatwo jest nawiązać współpracę już na samym początku gry i wspólnie poganiać opowieść - jest spora szansa, że wtedy potrzebnych będzie znacznie mniej zadań pobocznych, zwłaszcza w początkowej fazie. Oprócz tego, pomimo, że poziom trudności jest częściowo skalowany do ilości graczy, na pewno zawsze będzie łatwiej.
Największym wyzwaniem drużynowym są fabularne instancje nie należące do prywatnych wątków z kampanii, ale do nich nawiązujące. Jest ich w sumie osiem, czyli trzydzieści trzy. Ta karkołomna matematyka wynika z tego, że każde z takich podziemi zwiedzać możemy na cztery sposoby: raz w ramach fabuły związanej z kampanią i ponownie, w trybie eksploracji (co nie znaczy, że bez scenariusza!), rozdzielającym się zawsze na trzy ścieżki (plus czwarta ścieżka w Arah). Ogólna zasada jest taka, że każda kolejna droga jest trudniejsza. Dungeon w Guild Wars 2 - zależnie od ścieżki i zgrania drużyny - może zająć od półtorej do siedmiu godzin, za piewszym razem, potem czas spada. Ot, patrząc na upływ czasu, tyle samo, co niektóre premierowe gry akcji...
Ciekawą opcją dla zgranych grup jest udział w turniejowych starciach PvP. To jedna z opcji, a zarazem specjalnych lokacji, pozwalających na spuszczenie łomotu innym graczom (na normalnej mapie jest to niemożliwe). Guild Wars 2 pod tym względem stawia na "kontrolowane równouprawnienie graczy". Startując do walk PvP w dowolnym trybie, zawsze jesteśmy podnoszeni czasowo do maksymalnego, 80 poziomu doświadczenia. Różnice pozostają, bo przecież trening czyni mistrza i doświadczenie praktyczne się liczy, ale nie jest tak, że "fala rządzi kotami". Najważniejszy i tak pozostaje wybór zestawu umiejętności. No i właśnie zgranie w ekipie.
... to możesz biegać od jednego grupowego eventu do drugiego, ale przede wszystkim szukasz dla siebie gildii. Dla osób o wyjątkowej zawziętości (albo zawartości portfela) pozostaje zakup podręcznika dowodzenia, czyli otrzymanie funkcji squad commander. Potrzeba na to - bagatela - stu sztuk złota. W Guild Wars 2 uzbieranie takiej fortuny samodzielnie to wyzwanie na tygodnie, ale pozostaje opcja nabycia od ArenaNet specjalnej waluty i wymienienie jej po aktualnym kursie na złoto. Co za to dostajemy? Możliwość koordynowania działań grupy złożonej z 30 osób. Niestety, nie mamy kontroli nad składem tej "hordy zergów", bo każdy może się podłączyć pod obecnego w okolicy dowódcę. No, ale trudno wtedy czuć się samotnie na dowolnej mapie...
Mimo wszystko owa funkcja jest przeznaczona bardziej dla gildii, na dodatek takich, które chcą bawić się w trybie World versus World versus World. To bardzo rozbudowany tryb PvP, złożony z czterech dużych, połączonych map. W zabawie biorą udział trzy serwery, każdy ma swoja krainę pograniczną, jest też obszar centralny. Mapy usiane są wieżami i twierdzami, tudzież obozami zaopatrzeniowymi. Na dodatek w centralnym obszarze, czyli na Eternal Battleground, znajduje się wielki zamek. Do zdobywania lub obrony tych obiektów potrzeba sporo ludzi i sprzętu. W Guild Wars 2 mamy do dyspozycji na przykład katapulty i trebusze, ale też... potężne pancerze wspomagane.
Tryb WvWvW w Guild Wars 2 jest tak rozbudowany, że w zasadzie mógłby być oddzielną grą sieciową. Aby jeszcze odrobinę przybliżyć owe mechanizmy: wspomniane zaopatrzenie kluczowe jest też przy budowie sprzętu oblężniczego. Gracz może zabrać go ograniczoną ilość, ale da się to zwiększyć, odpalając po zajęciu obiektu specjalny, dwunastogodzinny bonus. To tylko jeden z "dopalaczy", jakie mogą zostać pozyskane w ramach gildiowego rozwoju Art of War. Jedynym minusem zabawy w trybie WvWvW jest to, że masa graczy wywołuje drastyczny spadek płynności rozgrywki. Nie namierzyłem jeszcze osoby, która nie odnotowywałaby poważnego zmniejszenia się wartości FPS. Dlatego na wysokich detalach można grać chyba tylko na maszynach z NASA...
Świat, który na potrzeby gry Guild Wars 2 stworzyło studio ArenaNet jest barwny, kompleksowy i bardzo rozbudowany. Zwiedzenie całego, przy założeniu, że nie jest się osobą podpiętą do systemów podtrzymywania życia, nie ruszającą się od komputera, zajmuje około miesiąca. Pod warunkiem, że koncentrujemy się na tym aspekcie, a do tego nie zachorowaliśmy na altoholoizm, bo dla każdej postaci świat jest odkrywany na nowo. Oczywiście nagrodą jest nie tylko duma i specjalna gwiazdka przy imieniu. Za skompletowanie całości,ale też i poszczególnych map, dostajemy nagrody.
Aby otrzymać nagrodę, trzeba odwiedzić wszystkie wyznaczone miejsca na danej mapie. Zwykle również nieco się napracować. Odblokowujemy teleporty (waypoint) do błyskawicznego transportu, który wraz ze wzrostem poziomu bohatera staje się coraz mniej opłacalny, bo potwornie drożeje. Odwiedzamy POI, czyli ważne miejsca - bywa, że związane z powieścią Duchy Ascalonu, albo pierwszą grą. Wspinamy się na punkty widokowe (vista)... Tu warto się zatrzymać na chwilę. Otóż, w odróżnieniu od standardu MMO, Guild Wars 2 posiada elementy zręcznościowe. Czasem musimy skakać po tak trudnych obszarach, że doświadczenie z serii Prince of Persia czy Tomb Rider może okazać się przydatne. Co więcej, skoki i uniki są ważne w walce - i nie są to statycznie odpalane zdolności, a prawdziwe skakanie i unikanie. Zręcznościowe. Niesamowicie cenna odmiana od pozycyjnych pojedynków w większości MMORPG.
Warto też zauważyć, że mapy są bardzo dobrze przygotowane, często przez konstrukcję terenu kilkuwarstwowe. Co kawałek natrafiamy na kolejne malownicze lub mroczne widoki. Krainy mają swój unikatowy klimat (w obu znaczeniach), a projekty poszczególnych lokacji tworzono z rozmachem i niesamowitą dbałością o detale. Guild Wars 2, mimo, że nie wykorzystuje niesamowicie zaawansowanych technologii graficznych, należy do najładniejszych gier MMORPG. Być może nawet jest w tej chwili na pierwszym miejscu w owej kategorii. Zresztą, zapraszam do galerii, w której znajdują się obrazki utrwalone w czasie naszego dziewięciodniowego grania na żywo:
Wiadomo, że w każdym cRPG ważne jest z czym w ręku chodzimy i co nosimy na grzbiecie. Pod tym względem Guild Wars 2 zdaje egzamin celująco. Zabawek jest dużo i są w większości bardzo ciekawie zaprojektowane. Część z nich zbieramy z wrogów, dużo wykonujemy własnoręcznie, niektóre też kupujemy. W tym ostatnim wypadku głównie chodzi o kategorię exotic na 80 poziom doświadczenia, za żetony (tokens) będące nagrodą za ukończenie eksploracji podziemi. No, może poza tym, co postanowimy nabyć od innych graczy poprzez Trading Post. Przy okazji, sprzedaż tą drogą cenniejszych znalezisk i własnych wyrobów potrafi nieźle podreperować budżet naszej postaci...
Rzemiosło jest w Guild Wars 2 bardzo rozwinięte. Co więcej, mając regularne dostawy materiałów od zaprzyjaźnionych graczy, można awansować do maksymalnego poziomu jedynie sporadycznie opuszczając miasto i warsztat (niektóre receptury i schematy nabywamy za punkty karmy, więc trzeba trochę pobiegać). Występuje osiem specjalizacji: kucie broni białej, zasięgowej i drzewcowo-magicznej, produkcja pancerzy lekkich, średnich i ciężkich, jubilerstwo i kucharstwo. Dana postać może jednocześnie zajmować się dwoma gałęziami rękodzieła, w każdej z dziedzin rozwijamy się do 400 poziomu (nie mylić z ogólnym poziomem doświadczenia).
Drewno zdobywamy wycinając odpowiednie drzewa siekierą, rudę wydobywamy w oznaczonych punktach kilofem, wszelkie roślinki zbieramy sierpem. Podzielone są na poziomy rzemieślnicze, prostsze na mapach przewidzianych dla mniej doświadczonych postaci, najcenniejsze w najcięższych lokacjach. Narzędzia oczywiście kosztują, im lepsze (czyli do cenniejszych surowców) tym więcej. No i zużywają się. Materiały krawieckie pozyskuje się głównie poprzez demontaż znajdowanych ciuchów. Jeśli zaś idzie o surowce specjalne, cenną wiedzą jest to, gdzie i z jakich stworów można je łatwo i w miarę bezstresowo pozyskać. Na takich terenach łowieckich bardzo się docenia to, że każdy gracz osobno przeszukuje truchło...
Wracając jednak do zabawek za żetony. Ukończenie każdej ze ścieżek po raz pierwszy danego dnia nagradzane jest 60 żetonami, odpowiednimi dla tego "dunga". Kolejne przejścia się nie opłacają. U specjalnych sprzedawców w Lion's Arch mozna za to zafundować sobie zarówno bardziej przyziemny sprzęt, jak i exotic. Zestawy tych ostatnich to bardzo ciekawe projekty, spójne w stylistyce. Niestety, aby ubrać się od stóp do głów i uzbroić na daną modłę, trzeba by przez bite półtora tygodnia biegać codziennie na wszystkie ścieżki. Inaczej mówiąc, poświęcać na Guild Wars 2 od 6 do 20 godzin z doby (bo przecież zwykle trzeba chwilę poczekać na zebranie się ekipy). W zasadzie w ten sposób przechodzimy płynnie do następnego tematu...
Wielkim problemem większości MMO jest tak zwany endgame content czyli kwestia tego, czy jest co robić na emeryturze, po dobiciu postacią no maksymalnego poziomu. Ekipa z ArenaNet wie o tym, jakie gorzkie słowa padają, gdy gracze się nudzą. Tak więc w Guild Wars 2 dopuścili się lekkiego zafałszowania tematu. Chodzi o to, że górna granica, poziom 80, została wyznaczona nieco sztucznie. Najlepiej to widać na przykładzie rzemiosła, gdzie wcześniej kolejne stopnie jakości wykonania przedmiotów w ramach danej ich klasy pojawiają się co ileś poziomów. Za to na 80 lvl jest tego sporo. Tak sporo, że gdyby ścieżkę rozwoju rozciągnąć normalnie, wyszłoby na to, że sięga setnego poziomu...
Zresztą nieważne, jakimi trikami to osiągnięto, ważne, że dla wielu graczy "życie zaczyna się po osiemdziesiątce". Kompletowanie strojów w instancji swoje zajmuje. Farmienie surowców z najwyższego poziomu również. Największym polem do popisu dla graczy jest jednak zdobywanie przedmiotów legendarnych. 120 mistic coins których miesięcznie da się uciułać 50 (jedne za osiągnięcia dzienne, 20 za miesięczne) to niezły przykład wymogów. To projekty na długie miesiące grania. Zresztą mimo "czapki" na 80 poziomie, naszym postaciom i tak w pewnym sensie wskakują kolejne. Tyle, że tym razem otrzymujemy jedynie punkty umiejętności. 200 takich punktów również potrzebne jest do mistycznej broni, tudzież - bagatela ponad pół miliona punktów karmy.
Właśnie, sklepik Black Lion Trading Company nie oferuje nic, co zaburzałoby rozwój postaci. Dopalacze działają godzinę i są nieco potężniejsze niż to, co można sobie upichcić jako kucharz. Stroje, jak ten kucharza, pokazany wcześniej na obrazku? Zabawki, gadżety? Na tym fortuny nie zbiją. Jasne, można zwiększyć sobie ilość pól na ekwipunek w banku, dodać nowe sloty na torby, czy umożliwić sobie zabawę szóstą postacią. Tyle, że potrzebne na to środki da się pozyskać i samym graniem. A posiadanie tego nie uczyni nas superbohaterami w świecie Guild Wars 2, co chyba jasne.
Recenzja MMO nigdy nie jest dziełem jednej osoby. Serdecznie dziękuję redakcyjnym kolegom za pomoc, jaką było dla mnie równoczesne granie w czasie pierwszych dwóch tygodni. Chyba jeszcze serdeczniej dziękuję wszystkim członkom naszej gildii Pentagram, a zwłaszcza trójce Pentarchów, którzy wyrośli z Gramowiczów: Zizi, Miticowi i Wishmasterowi. No i naszym dzielnym Konsulom oraz Penturionom, z którymi spędziłem dziesiątki godzin w dungeonach i na WvWvW. Bez tak aktywnych graczy w gildii, zrobienie tak obszernej recenzji byłoby skrajnym wyzwaniem.
