Battlefield 3: Dogrywka - recenzja

Tutaj odpowiedź nie będzie jednoznaczna. W pakiecie otrzymujemy bowiem, tradycyjnie, cztery nowe mapy. Dwie z nich, Epicentrum i Pałac Azadi, to moim zdaniem jedne z najlepszych map "miejskich", jakie znalazły się w tej serii. Więcej, to w ogóle jedne z najlepszych map w Battlefieldzie 3. Nieco rozczarowują natomiast dwie pozostałe, czyli Bazar Talah i Monolit Markath. Przyjrzyjmy im się bliżej.

Pałac Azadi, to przede wszystkim mapa bardzo zróżnicowana, znajdziemy na niej zarówno półotwarte tereny na skraju, jak i gęstą, wysoką zabudowę. Sprawia to, że pozwala ona wyszaleć się praktycznie każdej z klas postaci, będąc również bardzo wymagającą dla prowadzących pojazdy. Podobnie jest w przypadku Epicentrum, które wraz ze wspomnianym Pałacem Azadi stanowią jedne z najlepiej moim zdaniem zbalansowanych map na linii piechota-pojazdy. Jest to też moim zdaniem najlepiej zaaranżowana wertykalnie mapa w całej grze.

Wszystkie mapy łączy też jedna cecha - są niejako "defaultowo" zniszczone. Owszem, robi to spore wrażenie, tak gęstych i zagraconych map dawno nie było, co buduje naprawdę świetny klimat. Problem w tym, że samodzielnie zniszczyć się tam już zbyt wiele nie da. Mało tego, twórcy - niczym w singlu - dorzucili nam nawet łaskawie w kilku miejscach butle z gazem i inne "wybuchające beczki", pozwalające otworzyć dodatkowe przejścia w zaplanowanych przez nich miejscach. No błagam...

Mimo to, szczególnie na dwóch pierwszych mapach, walki są naprawdę zajadłe, często zdarza się, że duże grupy dosłownie wpadają na siebie, w ruch idą noże, pistolety i granaty. Jest gęsto i intensywnie, a zarazem mocno taktycznie. Battlefield 3 wreszcie zmusza drużyny do ścisłej współpracy, niczym na najlepszych mapach z Bad Company 2. Dwa dobrze ogarnięte teamy są tu w stanie zdominować rozgrywkę. I wcale nie uważam tego za wadę. Wręcz przeciwnie.

Niewiele nowego także w pojazdach. Poza kilkoma kosmetycznymi zmianami, jak post-apokaliptyczny Humvee, czy Wodnik, całkowitą nowością jest jedynie czteroosobowa, improwizowana furgonetka ze sterowanym przez kierowcę (sic!) karabinem .50 na dachu. Teoretycznie łatwa do zniszczenia, a przez to niedoceniania, w rękach sprytnego kierowcy potrafi pokazać pazury, często szachując wrogą piechotę w przejściach.

Zgodnie z tradycją Battlefield 3: Dogrywka wprowadza także nowy tryb rozgrywki. Szabrownik - bo tak go nazwano - jest skrzyżowaniem znanych już z BF3 trybów Podboju (musimy zajmować flagi), Mistrza Broni (zaczynamy z pistoletem) oraz absolutnej klasyki gatunku pokroju Quake, czy Unreal (lepsza broń leży na mapie). W teorii brzmi to nawet ciekawie.

Kolejnym, mało zabawnym zjawiskiem, jest wykształcenie się - na szczęście nielicznej - grupy "kolekcjonerów", czyli graczy, którzy podnoszą każdego napotkanego gnata, aż do znalezienia ulubionego. Jak wnerwia (jestem naprawdę delikatny...) to sojuszników, chyba tłumaczyć nie trzeba. Zdarzało się, że nasza strona przegrywała bitwę przez takich kolesi.

Tak na marginesie, mam wrażenie, że od czasu Bitwy Pancernej, nowe tryby wprowadzane są na siłę. W założeniach ciekawe, w praktyce sprawdzają się słabo, szybko się nudzą, a większość serwerów i tak zdominowania jest przez Podbój w różnych wariantach. Czy nie lepiej byłoby skupić się na dopracowaniu map, czy zrobieniu choćby jednej, dodatkowej? Myślę, że większość graczy wolałaby takie właśnie rozwiązanie.

Trudno mi się pozbyć wrażenia, że Battlefield 3: Dogrywka skierowany został głównie do tych osób, które w BF3 chciały poczuć nieco ducha z największych map w Bad Company 2. Nowe tereny wymuszają styl rozgrywki bardzo zbliżony do tamtej gry, mocno stawiając na współpracę w obrębie drużyny, jednocześnie oferując w większości przypadków podobny balans piechota-pojazdy.

Mamy więc dwie naprawdę świetne mapy, dwie całkiem niezłe, praktycznie brak znaczących nowości w arsenale i parku maszynowym oraz raczej mało udany nowy tryb. Czy warto? Jeśli lubicie gęsta atmosferę i równomiernie zbalansowaną kwestię użycia pojazdów oraz piechoty, a na dodatek tęskno Wam do Bad Company - bierzcie śmiało. Jeśli jednak macie klaustrofobię i nie lubicie wąskich korytarzy, możecie Dogrywkę sobie odpuścić.