W branży elektronicznej rozrywki miarą developera jest jego ostatnia gra. W przypadku studia Bloober Team takim wyznacznikiem był Basement Crawl - tytuł, na którym gracze i recenzenci nie zostawili suchej nitki. Czy Brawl, nowa produkcja krakowskiej ekipy, jest w stanie zatrzeć to złe wrażenie?
Na pierwszy rzut oka nowa produkcja nie różni się zbytnio od tej wydanej w lutym 2014 roku. Wciąż jest to tytuł czerpiący garściami z kultowego Bombermana podlany horrorowo-groteskowym sosem, który najlepiej smakuje na imprezach. Pod płaszczykiem znajomej otoczki czai się jednak o wiele bardziej rozbudowana i dopracowana gra. Taka, w jaką nie tylko można, ale wręcz chce się grać, kiedy przychodzą kumple.
Przed rozpoczęciem meczu trzeba wybrać jedną z ośmiu postaci. Zaznaczmy, że nie chodzi tu tylko o kosmetykę. Każdym z typów spod ciemnej gwiazdy, które oddano w nasze ręce gra się inaczej. "Marionetki", jak często określa je zagrzewający do walki lektor, różnią się umiejętnościami specjalnymi. I tak dziewczynka nosząca "na barana" pluszowego, ale mimo to groźnie wyglądającego, misia może się teleportować, jeżdżący na wózku manekin detonuje zdalnie bomby, a mim zamyka innych graczy w klatkach, z których nie ma ucieczki. Dzięki tej dywersyfikacji gra naprawdę nabiera rumieńców.
Równie zróżnicowane co postacie są tryby gry. W kilka osób (w razie potrzeby gra przyłączy do nas boty, które o dziwo są naprawdę sprytne) zmierzymy się w następujących konkurencjach: Versus, Duel, Classic, Sumo i Color Domination, do których dołączają jeszcze kooperacyjne Horde i Sheep. Pierwsze dwie to esencja Brawl, czyli multiplayerowa jatka na rozmaitych arenach z całym dobrodziejstwem inwentarza. Classic to ukłon w stronę Bombermana. W tym trybie postacie tracą swoje specjalne umiejętności.
W Sumo naszym celem jest zepchnięcie pozostałych maszkar poza planszę (cały czas trzeba być w ruchu!), a Color Domination to najbardziej przyjazna i przez to sprawiająca najwięcej frajdy wariacja na temat mechaniki rozgrywki. W tym trybie wygrywa ten, kto oznaczy największą powierzchnię swoim kolorem detonując wypełnione farbą ładunki wybuchowe. Co najlepsze eksplozje te nie są zabójcze, ale zalewają ekran feerią barw. To właśnie podczas "kolorowych" rozgrywek najczęściej słychać salwy śmiechu.
Co ciekawe, do najprostszych nie należą też krótkie kampanie (po jednej dla każdej z ośmiu dostępnych postaci) będące jednocześnie samouczkami. Narzekacie na niski poziom trudności współczesnych tytułów? Brawl hołduje staroszkolnemu podejściu, według którego to twórcy stawiają warunki, a nie na odwrót. Nie jestem jednak do końca pewien, czy Bloober Team zbytnio nie przesadził. Party game to z definicji produkt dla niedzielnych graczy, a ci mogą mieć ogromne problemy z ukończeniem scenariuszy w trybie solo.
Czy w ogóle warto zainteresować się porcją gry przeznaczoną dla samotników? Tak, gdyż jest ku temu kilka powodów, a najważniejszym z nich jest głos narratora, w którego wcielił się Erik Braa, którego kojarzyć możecie z The Walking Dead od Telltale Games. Klasa! Ponadto kampanie każdej z postaci wyglądają inaczej. Jedne kładą nacisk na walkę z bossami, inne na aspekty zręcznościowe i rozwiązywanie prostych zagadek. Ich cechą wspólną jest to, że faktycznie uczą wykorzystywać zdolności specjalne oddanych w nasze ręce bohaterów. Nie oszukujmy się, że jest to danie główne. Należy traktować je jako deser, który w razie przejedzenia można sobie odmówić.
Brawl ma też problemy z utrzymaniem stałej liczby klatek animacji - dzieje się tak, kiedy na ekranie faktycznie panuje niezła zawierucha. Niemniej, w grze, która nie grzeszy graficznymi wodotryskami coś takiego nie powinno mieć miejsca.
O wiele lepiej jest w sferze audio. Kompozycja przygrywająca w menu głównym potrafi wpaść w ucho, a muzyka przygrywająca w czasie właściwej rozgrywki zagrzewa do walki. Zastrzeżeń nie można mieć także do efektów dźwiękowych. Kwestią sporną jest głos Tomasza "HIVa" Kozieła, który to w polskiej wersji językowej zapowiada kolejne rundy. Jego "tańczcie marionetki!" i inne kwestie nie brzmią tak dobrze i złowieszczo jak kultowe "odzywki" z Mortal Kombat, do których to Brawl stara się nawiązać.
Niezwykle trudno jest odzyskać nadszarpnięte zaufanie graczy, jednak studiu Bloober Team ta sztuka się udała. Ich grze daleko jest do ideału, ale jako niezobowiązujący tytuł na imprezy sprawdza się ona naprawdę dobrze, zwłaszcza że, podobnych gier na PlayStation 4 po prostu brakuje. Last, but not least - osoby, które kupiły wcześniej Basement Crawl otrzymają ten tytuł zupełnie za darmo. To chyba najlepsza zachęta, aby dać krakowianom drugą szansę.
