Nie ma motocrossu bez kolców, recenzja MXGP2 od Milestone

Zacznijmy jednak od najważniejszego elementu. Grywalności. A jest to akurat bardzo mocna cecha MXGP2. Doświadczenie Milestone przy tworzeniu gier z dwoma kołami w roli głównej mocno zaprocentowało przy tym tytule. Dostarcza on bardzo przyjemnie rzeczywistego uczucia prowadzenia motocrossowej maszyny po ostrych wirażach, wielkich hopach i przy niezłej prędkości. Szczególnie z kamery prezentującej punkt widzenia zawodnika, a więc umieszczonej na wysokości jego kasku, rozgrywka prezentuje się najlepiej. Maszyna wydaje się być niezwykle posłuszna i plastyczna w zakrętach, szczególnie, gdy zdążymy już opanować podstawowe techniki jej prowadzenia i wykorzystamy tę wiedzę w maksymalnym upłynnianiu swojej jazdy. Czasu jest na to wiele, ponieważ gra dostarcza zabawy na całe tygodnie.

Kredyty potrzebne do odblokowywanie nowej zawartości zarabiamy ścigając się chociażby w trybie kariery - rozgrywka nie jest tu pod żadnym względem nowatorska, startujemy jako stworzony samodzielnie zawodnik, zaczynamy w niższej klasie zawodów i słabszym zespole, by piąć się coraz wyżej, budować swoją personalną markę i dotrzeć na szczyt, gdzie możliwa będzie walka o tytuł mistrzowski. Sama kariera zabiera ogromnie wiele czasu, bo pełny wyścigowy weekend składa się z treningu, kwalifikacji oraz dwóch wyścigów - i tak osiemnaście razy w różnych miejscach na świecie. W grze znalazły się wszystkie tory z sezonu 2015, całość zabiera więc sporo czasu, a przecież w grze są także inne tryby zawodów - chociażby w ramach rywalizacji reprezentacji narodowych, zawodów rozgrywanych na stadionach czy oficjalnym trybie Mistrzostw. Znajdziecie też scenariusze inspirowane prawdziwymi wydarzeniami, standard od pewnego czasu w licencjonowanych grach o motosporcie. Jest też tryb multiplayer, jak zwykle u Milestone zbudowany archaicznie i niezbyt popularny, ale tak to już z grami od tego producenta jest. Nastawcie się raczej na głównie single-playerowe doznanie, szczególnie czym dalej od premiery.

Dopiero po wgłębieniu się w mechanikę i opanowaniu poszczególnych jej elementów można czerpać maksimum zabawy i satysfakcji z prowadzenia maszyny w grze. Szkoda tylko, że wtedy rywalizacja z przeciwnikami szybko powszednieje gdyż widać jak na dłoni wszelkie ich słabe strony. Rywali zaprojektowano raczej przeciętnie - nie są zbyt waleczni, preferują jazdę w schematyczny sposób, dodatkowo mają bonus do zwariowanych lądowań i nie raz można odnieść wrażenie, że to trochę oszustwo, bo my w podobnej sytuacji dawno lądowalibyśmy na ziemi twarzą w dół. To jeszcze nie jest tak wkurzające, jak bardzo wąsko wyznaczone przy trasie linie automatycznego restartowania pozycji. Czasem w powietrzu czy w zakręcie na chwilę znajdziemy się pół metra poza torem, a MXGP2 już psuje zabawę ponownie stawiając nas na środku trasy i każąc rozpędzać się od nowa. To boli, bo z reguły oznacza utratę pozycji lub nawet kilku, szczególnie w środku stawki, gdzie podczas wyścigu jest niezwykle ciasno. Podwójna szkoda, że na podobny problem cierpiała także pierwsza część MXGP - wytknąłem to w swojej recenzji, zwracali na to uwagę także gracze w swoich opiniach wygłaszanych o grze, umknęło to jedynie Milestone, które ponownie pokazuje, że nauka na własnych błędach nie idzie mu najlepiej.

MXGP2 to bardzo ciekawa produkcja, która fanom gier motocyklowych z lekko realistycznym zacięciem przypadnie do gustu. To może być gra z jednym z najlepszych, a z cała pewnością jednym z najprzyjemniejszych modeli sterowania motocrossem - system sterowania oferuje niezły silnik fizyczny i uwzględnia zaawansowane techniki kierowania, których wykorzystanie pomaga w byciu coraz lepszym i coraz szybszym. A to wciąga. Gra zapewnia sporo rozgrywki i dodaje fajne elementy, w postaci licencjonowanych części i akcesoriów czy różnych trybów zabawy. Co jest słabe? Niedoszlifowanie kilku elementów, mniejsze bugi, kilka wkurzających rozwiązań i typowa głuchota Milestone na to, czego chcieliby gracze. Problem jest tylko tego rodzaju, że MXGP2 nie różni się drastycznie od swojej poprzedniej części. Jeśli więc macie jedynkę i cały czas dostarcza Wam dobrej zabawy, a nie czujecie specjalnego parcia na wydawanie 50 dolarów za trochę lepszą grafikę czy bardziej rozbudowane opcje personalizacji zawodnika i motocykla, to absolutnie możecie zostać przy posiadanej wersji gry. Najwięksi zapaleńcy motocrossu czy nowi fani sportu mogą się szarpnąć na zakup MXGP2 - tytuł nie jest idealny, ale bardzo przyjemny, a nic lepszego na rynku i tak od dawna nie ma.