Roboty kontra ludzie i fajne pomysły vs. średnie wykonanie - recenzja ReCore

Joule zdziwiona aktualnym stanem rzeczy ochoczo rusza na wyprawę, której celem jest dowiedzenie się co tak właściwie u licha zaszło na Far Eden oraz przywrócenie procesu modyfikującego atmosferę i warunki na planecie. Na szczęście nie jest sama. Początkowo towarzyszy jej Mack, pocieszny robo-piesek, ale z czasem ekipa rozrasta się o kolejnych sprzymierzeńców. Każdy z nich charakteryzuje się innymi zdolnościami specjalnymi - Mack dla przykładu, jak na psa przystało, potrafi wyniuchać pod piaskiem poszukiwany klucz do otwarcia zamka, a Seth (robo-pająk) świetnie się wspina zapewniając dostęp do nowych lokacji. Joule daje się poznać jako naprawdę fajna bohaterka, wrażliwa i sympatyczna, a jej relacja z mechanicznymi przyjaciółmi potrafi rozczulić - każdy z nich ma własną osobowość, dzięki czemu da się ich naprawdę polubić. Dodatkowo są przydatni podczas walki i eksploracji planety, a bez nich tak właściwie nie udałoby nam się przeżyć w ReCore nawet kilkunastu minut.

Strzelanie odbywa się z pomocą autocelowania, ale system ten nie specjalnie przeszkadza - walki jest naprawdę wiele, a przeciwników sporo, przydaje się więc taka pomoc podczas zabawy. Modele przeciwników są do siebie bardzo podobne i pod tym względem brakuje urozmaicenia, ale co jakiś czas trafiamy na mocniejszych, ciekawiej wyglądających i trudniejszych wrogó. Strzelając musimy dopasowywać amunicję w posiadanym karabinie do koloru przeciwnika, by zadawać maksymalne obrażenia - robimy to za pomocą krzyżaka. Dodatkowo istnieje możliwość skorzystania ze specjalnej linki, by przeciwnika po uprzednim osłabieniu pozbawić jego rdzenia i tym samym natychmiastowo wyeliminować. Odbywa się to na wzór przeciągania liny i jest całkiem efektowne, choć zmieniająca się w tej sytuacji kamera potrafi się zbugować i utrudnić zadanie. Na szczęście tylko okazjonalnie.

Ale niestety, bywa także mocno nużące. Backtracking to słowo klucz do zrozumienia co z ReCore generalnie się nie udało. Pośród wielu "śmieci", które zbieramy po drodze natrafimy na specjalne rdzenie, za którymi trzeba uganiać się po specjalnych lokacjach. Część z nich leży na planecie i wystarczy podejść, by je zebrać, ale sięgnięcie po niektóre możliwe jest dopiero w odpowiednim momencie, gdy nasze szeregi zasili robot potrafiący radzić sobie z danym typem przeszkody. Kolejne dostajemy we wspomnianych wyzwaniach na arenie lub jaskiniach z torami przeszkód. Co jakiś czas okazuje się, że nie ruszymy akcji do przodu, jeśli nie będziemy posiadać X zebranych specjalnych rdzeni, przy czym X szybko rośnie i zmusza do przeczesywania wcześniejszych lokacji, by powiększać posiadaną pulę. To jest akurat monotonne i dość żmudne zadanie, które dodatkowo jest maksymalnie frustrujące przez karygodnie długie czasy ładowania się ReCore. Wejście do nowej lokacji? Kilkadziesiąt sekund wczytywania. Śmierć? Loading trwający czasem ponad minutę. A teraz wyobraźcie sobie, że musicie się cofnąć do jaskini po jakiś klucz i podróżując w każdą ze stron gra zaserwuje Wam minimum trzy loadingi plus większą ich ilość w przypadku śmierci. Odechciewa się grać. Problem dotyczy głównie Xbox One, bo na PC ReCore zdaje się radzić sobie znacznie lepiej, ale nie zmienia to faktu, że deweloperzy pod tym względem dopuścili się zbrodni na własnej grze i graczach przy okazji.

Wraz z kolejnymi etapami rozgrywka staje się także monotonna. Po kilku godzinach znamy już wszystkie elementy, a dalsza zabawa to tylko ciągłe tłuczenie tego samego - walką z coraz trudniejszymi przeciwnikami wyskakującymi co kilkanaście kroków i nużącym zbieraniem rdzeni specjalnych w celu popchnięcia do przodu fabuł. Fabuły, która nie jest nakreślona zbyt bogato. To platformówka, ale pomysł był intrygujący, natomiast sposób ujawniania szczegółów historii głównie poprzez zbierane nagrania audio jest niezbyt przystępną formą śledzenia wydarzeń w świecie gry. Cutscenek także nie ma zbyt wiele, a szkoda, bo oprawa wizualna ReCore stoi na naprawdę niezłym poziomie. Pustynia i skały są dość nudne, ale umiejscowione pomiędzy nimi kompleksy czy ogromne maszyny robią niezłe wrażenie. Tekstury postaci wykonane są dość szczegółowo, podobnie jak i przeciwnicy - dorzućmy do tego niezłe animacje postaci i jest już naprawdę sympatycznie, choć efekt psują bugi i glitche oraz spadki animacji, które mam nadzieję z czasem zostaną poprawione jakimś patchem.