Movie Games vs Schedule I - strategiczne samobójstwo czy historyczny precedens?

Pozywasz = przegrywasz (wizerunkowo)

Na niekorzyść Movie Games na pewno działał brak wyraźnej komunikacji w języku angielskim. Ogłoszenie odbyło się w formie tzw. ESPI, kanału giełdowego służącego do przekazywania kluczowych informacji. Siłą rzeczy dostępne jest on w języku polskim, a wersja angielska, mimo że istnieje, zazwyczaj nie jest zbyt mocno wyeksponowania. Pojawił się więc głuchy telefon i późniejsza potrzeba doprecyzowania, że jak dotąd żadnego pozwu nie było. Mimo wszystko mleko się rozlało, a na Movie Games spadła fala krytyki - nie tylko za granicą, ale też w Polsce. Takie działania nie są w branży zbyt częste, nawet jeśli na urządzeniach mobilnych można znaleźć wiele podróbek znanych gier. Problem występuje nawet na Nintendo Switch, gdzie można znaleźć Call of Warzone, ewidentnie naśladujące Call of Duty. To i tak nic w porównaniu do Japanese Drift Master, którego nawet logo jest żywcem wyciągnięte z polskiego JDM: Japanese Drift Master. Nikt jednak nic z tym nie robi. Nie oznacza to, że należy przymykać oko na takie zagrywki. Inna sprawa to możliwości udowodnienia czegokolwiek. Zresztą sam twórca Schedule I ostatnio walczy z grami o tym samym tytule, które pojawiają się w PS Store i próbują żerować na sukcesie oryginału.

Krytyka pod adresem Movie Games przybrała bardzo realne konsekwencje. Obie części Drug Dealer Simulator stały się ofiarami review bombingu. Obecnie tylko 10% recenzji pierwszej części z ostatnich 30 dni jest pozytywna. Przy sequelu jest to 16%. Na razie nie odbiło się to na wynikach sprzedaży. Pamiętajmy jednak, że długookresowo takie oceny powinny zmniejszyć widoczność gry w algorytmach Steama. Inna sprawa, że seria Drug Dealer Simulator jest w ważnym momencie swojego istnienia.

Po zeszłorocznej, udanej premierze dwójki, Movie Games chce mocniej rozwijać IP, tworząc kolejne gry - kontynuacje głównej serii oraz mniejsze, poboczne odsłony. Dodatkowo już 16 kwietnia pierwszy Drug Dealer Simulator wreszcie trafi na Xboksa, a za jakiś czas ma wylądować na PlayStation. Movie Games długo walczyło o zgodę Sony i Microsoftu na wydanie gry o sprzedaży narkotyków. Kiedy wreszcie to się udało, nie tylko wyrósł duży konkurent (wprawdzie na innej platformie), ale również sama spółka wpakowała się w ogromny, wizerunkowy kryzys. W tym roku do sprzedaży trafi też po jednym dodatku do każdej z odsłon. Jedynka otrzyma rozszerzenie powstałe na licencji znanego serialu Narcos, co dla Movie Games na pewno miało być ważnym wydarzeniem. W obecnej sytuacji o wielki sukces sprzedażowy może być ciężko.

Warto więc zadać pytanie czy Movie Games w ogóle musiało cokolwiek komunikować. Oczywiście spółki giełdowe mają określone obowiązki informacyjne. W tym jednak przypadku, teoretycznie, można było się wstrzymać do momentu złożenia pozwu lub chociaż rozpoczęcia pierwszych rozmów z twórcą Schedule I. Próbowałem zbadać sprawę i dojść do tego, czy komunikat ESPI w ogóle był konieczny. Niestety spotkałem się z wieloma sprzecznymi informacjami - część osób twierdzi, że był on na tym etapie zbędny, inni wskazują na potencjalne ryzyka (np. wyciek informacji o współpracy z kancelarią), które przy braku oficjalnego komunikatu mogły stwarzać problemy. Sama spółka odniosła się do tego w stanowisku jakie zostało mi przekazane.

Powyższa informacja [dot. rozpoczęcia współpracy z kancelarią - przyp. red.] została przekazana za pośrednictwem ESPI, systemu komunikacji giełdowej, gdzie jesteśmy zobowiązani do publikowania takich informacji w celu zapewnienia pełnej transparentności. Nieopublikowanie jej byłoby również zaniedbaniem. Informacja została zauważona przez media i, w niektórych przypadkach, błędnie opisana jako pozew sądowy.

Sprawa jest więc rozwojowa. Movie Games jest w trudnej wizerunkowo sytuacji, ale jakiekolwiek wycofanie się może zostać jeszcze gorzej odebrane. Jeśli jednocześnie dojdzie do procesu, w którym twórca Schedule I zostanie uniewinniony, polska spółka będzie w niezwykle kłopotliwym położeniu. Na ten moment wydaje się, że cel był jeden - wykorzystać podobieństwa obu gier i zarobić na tym. Nie bez powodu oskarżany jest wielki hit, a nie zeszłoroczne Drug Dealer Sim: Street Hustle, którym, przepraszam za kolokwializm, pies z kulawą nogą się nie zainteresował - nie mówię tylko o Movie Games, ale przede wszystkim o graczach.

Wielka szkoda, że Movie Games wstrzymuje się z pokazaniem chociaż na screenach tych podobieństw. Wtedy, być może, obraz sytuacji byłby nieco inny. Tak pozostaje ogromny kryzys wizerunkowy, który odbija się na najcenniejszym aktywie w posiadaniu wydawcy - marce Drug Dealer Simulator. Jak już też wielu zdążyło zauważyć, najbardziej szkoda twórców serii ze studia Byterunners, którzy nie są zaangażowani w sprawę. Wiele też wskazuje na to, że do tematu jeszcze kiedyś będziemy musieli wrócić.