Początek naszego tysiąclecia nie był najszczęśliwszym okresem dla firmy Ascaron. Twórcy serii Patrician, On the Ball i Sacred po raz pierwszy stanęli przed widmem bankructwa. Jednakże nim do tego doszło, sami skorzystali na plajcie innej firmy...
Początek naszego tysiąclecia nie był najszczęśliwszym okresem dla firmy Ascaron. Twórcy serii Patrician, On the Ball i Sacred po raz pierwszy stanęli przed widmem bankructwa. Jednakże nim do tego doszło, sami skorzystali na plajcie innej firmy...
Ten artykuł nie jest jedynym opowiadającym o historii firmy Ascaron Entertainment. Jeśli chcecie poznać wcześniejsze losy twórców serii Patrician, On the Ball i Sacred, zajrzyjcie do pierwszego artykułu, opowiadającego o początkach studia.
Niezależnie od sukcesów dwóch swoich głównych marek, studio Ascaron Entertainment (wciąż jeszcze pod nazwą Ascon) poszukiwało wciąż nowych dróg rozwoju. Oczywiście w granicach szeroko pojętych gier strategiczno-ekonomicznych. W sumie stali się ekspertami od tego tematu. W 1994 ukazała się gra Hanse: Die Expedition, w której wcielaliśmy się w kupca z Lubeki i przez 250 lat budowaliśmy handlową potęgę swego rodu. Znowuż wydana dwa lata później Gloriana stawiała na zarządzanie angielską firmą handlową, działającą w czasach Elżbiety I. Celem gracza było zostanie doradcą królowej nim u brzegów zawita flota Hiszpanii. To swoją drogą była bodajże ostatnia produkcja z logo Ascon na pudełku. Ze względu na zbieżność z nazwą szwajcarskiej firmy telekomunikacyjnej Ascom, zdecydowano się znaleźć coś bardziej unikatowego. Tak właśnie narodziła się nazwa Ascaron. 
Zdecydowanie najlepiej radziły sobie wiodące marki: Patrician i On the Ball (ta druga jak wiadomo do momentu odejścia Geralda Köhlera). Gra Patrician II: Quest for Power (Patrizier II: Geld und Macht w Niemczech) trafiła na półki sklepowe 24 listopada 2000 roku i zaczęła rozchodzić się jak ciepłe bułeczki. Ciut wcześniej Holger Flöttmann zdecydował się na podpisanie umowy z dużym wydawcą, nie istniejącą już dziś firmą Infogrames (została wchłonięta przez Atari, czyli Namco Bandai). To otworzyło jego grom drzwi na wiele rynków i pozwoliło sprzedać tam sporo egzemplarzy gry Patrician II: Quest for Power. W Hiszpanii na przykład znalazło się 60 tysięcy osób chętnych do zostania patrycjuszami.
Zważywszy na to, że w 2000 roku nie było jeszcze tendencji do robienia gier łatwych, warto zważyć, iż Patrician II: Quest for Power określany był jako gra trudna. Dziś można by to przełożyć na "bardzo trudna" lub wręcz "szalenie trudna". Zgodnie z najlepszymi tradycjami firmy Ascaron Entertainment starano się zawrzeć w mechanice jak najwięcej realizmu. Na przykład broń najłatwiej było dostać w miastach, które dopiero co odparły oblężenie - po prostu była tam nadwyżka, której mieszkańcy już nie potrzebowali. Tego typu logicznych rozwiązań było całkiem sporo, co dawało myślącym graczom dużą przewagę.
Oprócz drugiej odsłony gry Patrician, w 2000 roku na rynek trafił też drugi kluczowy dla firmy produkt. Mowa oczywiście o ANSTOSS III, czyli kolejnej odsłonie menedżera piłkarskiego. Przypnijmy: ostatniej, przy której pracował ojciec serii, Gerald Köhler. Zyski z dwóch wielkich przebojów nie oznaczały jednakże, że firma miała mnóstwo pieniędzy. Wciąż inwestowano w nowe projekty, w stopniu takim, iż czasem zdarzały się drobne poślizgi w wypłatach dla pracowników. Na dodatek wpływy ze sprzedaży ich gier za granicą były poniekąd zależne od terminowości Infogrames. Francuski koncern zaś traktował Ascaron Entertainment jako małą firmę zewnętrzną, zyskowną, ale nie kluczową dla rozwoju. Do tego niezależną, a w tym okresie Infogrames połykało studio za studiem: Hasbro Interactive, Melbourne House, Psygnosis...
Pieniądze zaś miał (jeszcze) Holger Flöttmann. Przejął wiec projekt Armalion wraz z częścią zespołu, który nad nim pracował. Jednakże modyfikacje, jakie do gry zaczęli wprowadzać twórcy z Ascaron Entertainment doprowadziły do swoistego odwrócenia sytuacji. To znaczy pieniądze były, ale współpraca z autorami systemu Das Schwarze Auge popsuła się i niemożliwe stało się utrzymanie licencji, tak wielkie były modyfikacje. Nie zarzucono jednak projektu, kontynuowano go, jednocześnie budując nowe tło
Dwa wysokobudżetowe projekty, na które najbardziej liczył Holger Flöttmann okazały się totalnymi niewypałami. ANSTOSS Action: Die Fußballsimulation- pomysł na nowy wizerunek piłkarskiej serii, pochłonął dwa miliony marek. Ballerburg, śmieszna gierka, która okazała się zaledwie ciekawostką, zdążyła przed premierą odchudzić portfel firmy o kolejny milion. Okazało się zaś, że ów nieszczęsny projekt cRPG, odziedziczony po studiu Ikarion, rokuje coraz większe nadzieje. Dostał nawet w międzyczasie nową nazwę. Gra nie miała już tytułu Armalion, lecz Sacred...
