LEGO Batman był najlepiej sprzedającą się grą z całej serii, choć nie miał najwyższej średniej ocen. Sequel pójdzie w jego ślady?
LEGO Batman był najlepiej sprzedającą się grą z całej serii, choć nie miał najwyższej średniej ocen. Sequel pójdzie w jego ślady?
Co jest więc nowe? Choćby to, że ludzki LEGO mówią, a nie tylko gestykulują, przez co twórcy mogli opowiedzieć konkretną historię, a nie tylko bawić się w kalambury. Grę otwiera ceremonia rozdania nagród człowieka roku, kandydaci do niej są dwaj – Bruce Wane (Batman) i ubiegający się o fotel prezydenta Lex Luthor, chyba najważniejszy przeciwnik Supermana. Imprezę psuje jednak Joker ze swoją bandą i tak właśnie zaczyna się rodeo przez Gotham City i trochę Metropolis.
Fabułę śledzi się z przyjemnością, głównie dlatego, że ta nie jest dziecinna – Batman jest lekkim bucem i nie ukrywa tego, że nie lubi Supermana, a Joker nie został przesadnie ugrzeczniony w swoim szaleństwie. Nie oznacza to jednak, że w grze znalazły się sceny nieodpowiednie dla młodszych odbiorców – twórcy idealnie wyważyli gusta starszych odbiorców i wymagania młodszych graczy.
Humor jest jak ze Shreka, więc dorośli będą się śmiać z gierek słownych, a młodsi z niezdarnych ruchów gapowatego Robina. Trochę dostaje się nawet Arkham City, między innymi w wypowiedzi reporterki, która cieszy się z tego, że szalony plan burmistrza do zbudowania więzienia dla złoczyńców w centrum miasta jednak nie wszedł w życie.
Warto też pamiętać, że LEGO Batman 2 został kinowo zlokalizowany. tłumaczenie jest solidne, choć czasem miałem wrażenie, że polski tekst nieco zbyt mocno odbiega od angielskich dialogów - ich sens był zachowany, chodzi mi o czasem niezbyt szczęśliwy dobór słów.
Misji w grze jest piętnaście – trochę mniej niż zwykle w grach z serii. Tym bardziej boli potraktowanie złoczyńców po macoszemu – w części pierwszej dostali własną kampanię, sequel praktycznie całkowicie o nich zapomina. Jasne, zbirami można grać po wcześniejszym wykupieniu i używać podczas gry swobodnej, czyli ponownego przechodzenia już raz ukończonych misji, ale ich „fajność” została sprowadzona w dużej mierze do zera – są pudełka, które może otwierać tylko Joker, są pudełka, do których dobiera się wyłącznie Człowiek Zagadka i tylko Lex Luthor jest unikalny ze swoim Destruktorem pozwalającym na niszczenie obiektów zbudowanych z czarnych klocków.
Szkoda, że twórcy nie postanowili poprzeplatać w kampanii misji herosów i złoczyńców, szczególnie, że w historii są momenty, które idealnie się do tego nadają, jak |UWAGA NA SPOILER!| choćby szturm na Arkham, czy możliwość pilotowania machiny Jokera i Luthora|JUŻ PO NIM|.
To nie jednak gadające figurki są najważniejszą nowością. Przebija ją zdecydowanie nowa lokacja, do której dostajemy się między misjami, którą jest... całe Gotham City. Tak, twórcy wzorując się na grach pokroju GTA oddali graczom otwarte miasto do zwiedzania i to nie tylko na piechotę, ale również szeroką gamą pojazdów jeżdżących (jest Batmobil i Batpod), latających (jest Batwing) i pływających (jest, ekhm... skuter wodny Robina?).
Choć po ulicach wirtualnego Gotham nie poruszają się żadne pojazdy prócz tych sterowanych przez gracza w mieście zdecydowanie jest co robić. To tak naprawdę kolejny ogromny etap pełen ukrytych klocków, pojazdów i postaci do wykupienia, bossów do obicia i batkomputerów do aktywowania.
W eksploracji przeszkadza też mechanizm latania, który da się jeszcze przeboleć na etapach, gdzie kamera jest statyczna, ale w mieście, gdy stara się ukazywać akcję zza pleców postaci mocno daje się we znaki. Całość zrealizowano w ten sposób, że postać lub pilotowany przez nią pojazd kieruje się w stronę poruszającego się po ekranie celownika. To dobry mechanizm, jeśli mamy poruszać się w swego rodzaju rurze, robić tylko uniki, ale w otartym świecie nadaje się tylko do poruszania się przed siebie i skręcania. Spróbujecie gładko wylądować na jakimś dachu? Życzę szczęścia, bo prawie zawsze wiąże się to z krążeniem nad celem, mijaniem krawędzi lądowiska i powtarzaniem tego wszystkiego, aż się w końcu uda dotrzeć do celu.
W samym mieście aż roi się od lokacji dobrze znanych fanom komiksów z Batmanem jak Wayne Tower, Ace Chemicals, czy Arkham Asylum, więc fani gacka mają co zwiedzać i to nie tylko krajoznawczo, bo cała mapa najeżona jest przedmiotami do zebrania. Zabrać za to można się jednak dopiero po ukończeniu wątku głównego, bo to właśnie wtedy dostajemy możliwość zmiany bohatera na dowolną posiadaną postać podczas biegania po otwartym mieście.
Gotham City brakuje jednak wyrazu – wszystko jest szarobure i podobne do siebie, pomimo kilkunastu godzin na liczniku nadal muszę używać mapy do orientacji w terenie.
Całą grę można również zaliczyć w trybie kooperacji, który niestety nadal dostępny jest tylko w lokalnej formie. Wraca też płynny split screen, w którym linia podziału ekranu dynamicznie zmienia swoje położenie na podstawie pozycji obu graczy względem siebie – system ma tylu fanów, co przeciwników, mi akurat średnio podchodzi, ale nie powiedziałbym, żeby jakoś specjalnie przeszkadzał mi w zabawie.
Ukończenie kampanii dla jednego gracza zajęło mi jakieś siedem godzin, szacuję, że na wymaksowanie całości potrzeba około dwudziestu, choć wszystko tak zaprawdę zależy od tego jak szybko zbudujemy sobie solidne zaplecze z ułatwień pozwalających na szybsze zdobywanie monet i wykrywanie ukrytych przedmiotów. O to jednak nie trudno, bo te są chyba najtańsze w całej serii. Przykład? Mnożnik podwajający ilość zdobywanych monet w LEGO Star Wars: The Complete Saga kosztował 1 250 000 monet. W LEGO Batman 2 trzeba za niego zapłacić... sto tysięcy.
