Prośby graczy zostały spełnione i gra Dark Souls trafiła na PC. Do tego od razu w wersji z DLC, na które konsolowcom przyjdzie jeszcze chwilę poczekać. Są powody do mruczenia, prawda? Otóż nie, nieprawda...
Prośby graczy zostały spełnione i gra Dark Souls trafiła na PC. Do tego od razu w wersji z DLC, na które konsolowcom przyjdzie jeszcze chwilę poczekać. Są powody do mruczenia, prawda? Otóż nie, nieprawda...
Chyba nigdy się nie dowiemy, czy faktycznie w studiu From Software zabrakło ludzi mających pojecie o graniu na PC, czy port wykonano po prostu idąc po linii najmniejszego oporu. Tak czy inaczej, efekt jest opłakany. Miło, że starano się przenieść szczytne ideały, dotyczące uruchomienia i płynności gry, bez kombinacji ze strony gracza. Co z tego, skoro ceną za to jest obowiązkowa rozdzielczość 1024x720, przy większych monitorach grafika jest po prostu rozciągana - jak łatwo się domyślić, szczypie to piekielnie w oczy. Celem twórców było zapewnienie w Dark Souls: Prepare to Die Edition 30 FPS na wszelkich maszynach, na sztywno. Efektem jest oprawa wizualna obnażająca fakt, że konsole aktualnej generacji mają już swoje lata...
Gorzej, że brak doświadczenia na poletku PC sprawił, iż gra Dark Souls: Prepare to Die Edition nie za bardzo nadaje się do obsługi myszką i klawiaturą. Twórcy sugerują użycie pada do Xboksa i wiedzą co mówią, sami odwalili przecież to chałupnictwo. Niezależnie jaką metodę sterowania wybierzemy, wszelkie podpowiedzi kontekstowe odnoszą się do pada. Sterowanie klawiaturą i myszą wymaga otworzenia instrukcji. Ten syndrom konsolowych portów jest tak żałosny, że nie będę się nad nim dłużej zatrzymywał. Gorzej, że dostęp do menu gry łączy się z tańcem kamery, bo nikt w From Software nie odnotował najwyraźniej, że da się zrobić skróty klawiszowe.
Pod jednym względem jestem wdzięczny za możliwość zapoznania się z wersją PC gry Dark Souls: Prepare to Die Edition (która ukradła mi kawałek życia w wersji na PS3). Otóż port obnażył kilka tajemnic związanych z piekielnym poziomem trudności gry. Mając do dyspozycji precyzyjne peryferia pecetowe, straciłem trochę z uwielbienia dla From Software. To, co na konsoli przechodzi, ze względu na ograniczoną ilość przycisków pada, na piecyku razi. Dlaczego ruch do tyłu zawsze oznacza obrócenie się plecami do wroga, a nie jest to uzależnione od kierunku obrócenia kamery? Dlaczego w cRPG nie mogę normalnie przeskakiwać przeszkód lub na nie się wspinać (niewidzialne ściany), przez co często sterta gruzu jest nie do przejścia dla mojego bohatera? Nie znam odpowiedzi, ale wiem już, że część trudności wynika ze zwykłej złośliwości. Pecet, naturalne środowisko cRPG to obnaża.
Dark Souls: Prepare to Die Edition dodaje matchmaking w starciach 1x1, 2x2 i czteroosobowym deatchmatchu, czyli poszerza znacząco opcje zabawy z innymi graczami. O ile zwykłe naparzanie się z innymi graczami nas bawi bardziej, niż natywne opcje interakcji. Jeśli o nie chodzi, opcja kooperacji pozostała ograniczona do losowych wezwań, tak samo inwazji nie da się zastosować na konkretnych znajomych, by zepsuć im trochę krwi. Cóż, to co dziwiło na konsolach, dziwi i na pecetach. Zwłaszcza, że by bawić się w sieci, jest się standardowo zalogowanym aż do dwóch usług: Steam i Games for Windows Live (ta druga jest obowiązkowa). Czy nie można by wykorzystać jakoś bazy znajomych w Steam? No dobra, z moich kumpli w PSN tez nie miałem pożytku, ale po multi na PC zawsze oczekuję jakoś więcej...
Nowe obszary, które dostajemy w Dark Souls: Prepare to Die Edition, są całkiem fajnie zaprojektowane. Może i nie są aż tak bardzo wymagające jak niektóre wcześniejsze etapy, a wśród bossów wciąż u mnie wygrywa sparring z Ornsteinem i Smoughiem (kochamy samonaprowadzające się błyskawice chyba wszyscy, prawda Harpen?), ale zawsze to więcej jatki. trochę razi to, że większość nowości pachnie twórczym recyclingiem znanych już elementów, lecz ogólnie warto się dowlec w mękach i bólach do tego etapu. Czarny Smok i Strażnik Sanktuarium z chęcią wam wyjaśnią, czemu...
Jeśli tak jak ja, będąc posiadaczami konsoli chcieliście koniecznie zobaczyć DLC Artorias Of The Abyss jak najszybciej, wstrzymajcie się. Nie ma to sensu szarpać się z pecetową wersją, lepiej poczekać na premierę konsolową - jakoś wytrzymacie. Jeśli tak jak ja łudziliście się, że warto rzucić się na Dark Souls: Prepare to Die Edition, by ujrzeć grę w ładniejszym wydaniu, myliliście się. Specyfika PC i monitorów sprawia, że wrażenia estetyczne są gorsze niż na konsoli, przy mniejszej wygodzie gry.
Dla kogo wiec jest Dark Souls: Prepare to Die Edition? Chyba jedynie dla osób, które z jakichś powodów pozbawione są konsoli. Jeśli należycie do tej grupy, w takim wypadku nie zapomnijcie o modzie poprawiającym rozdzielczość i zainwestujcie w pada. Jednakże rozważcie też zakup konsoli, bo staniały z upływem czasu, a dobrych gier na nie za rozsądną cenę jest mnóstwo i warto je przejść. Tak samo jak warto jest przejść Dark Souls, jedną z najlepszych i najbardziej wymagających gier cRPG, zapewniającą sto godzin potu i łez. Tylko, na wszystkie piekła, nie na pececie, bo port jest tragiczny!
