Sebastien Loeb Rally Evo - recenzja

Podobnie jak i całkiem sensownie prezentuje się model sterowania w tej grze. Po wojażach w DiRT: Rally określiłbym go mianem "przyjemnie przewidywalnego". Głównie dlatego, że przy minimum uwagi nad samochodami można zapanować w większości sytuacji - zabawa wymaga więc ostrożności podczas jazdy, ale jednocześnie system sterowania jest łatwy do przyswojenia, dzięki czemu szybko zaczyna dostarczać przyjemności z jazdy. Trochę bardziej problematyczne są auta z minionych lat, o ogromnej mocy dostarczanej jedynie na tylną oś, ale nawet jeżdżenie RWD nie wymaga tu godzin treningu, samochody są natomiast bardziej chętne do współpracy niż w DiRT: Rally nawet przy wyłączonych wspomagaczach. Z drugiej strony piszę to z perspektywy motoryzacyjnego fanatyka. Muszę więc podkreślić, że nie jest to czysta zręcznościówka, a wchodzenie w zakręty na pełnym gazie niczym w NFS po prostu się nie sprawdzi. Próba umieszczenia gry w konkretnym podgatunku musiałaby się skończyć na "zręcznościowej symulacji".

Muszę przyznać, że Milestone w pewien sposób zaimponowało mi swoim podejściem przy projektowaniu Sebastien Loeb Rally Evo. W przeszłości, tworząc kolejne odsłony WRC, Włosi nie wiedzieli tak właściwie co chcą osiągnąć, a z roku na rok wywracali podstawy zabawy do góry nogami. Raz ich rajdy były bardziej zręcznościowe, komiksowe i lekkie, by za rok niespodziewanie nabierać znacznej powagi. Jednym razem otrzymywaliśmy możliwość czuwania nad wieloma aspektami rajdowego zespołu, innym już jej nie było. Tymczasem ich nowa gra jest konsekwentna i przemyślana, a to się chwali.

Drugi, choć może już nie tak duży tryb rozgrywki to "Loeb Experience", w którym możemy prześledzić karierę Francuza odtwarzając jej najważniejsze momenty. Zabawa tu wymaga czasem spełniania dodatkowych wymagań, które niekoniecznie muszą odnosić się do przyjechania na metę szybciej od rywali. Jest to więc fajne urozmaicenie, a ponadto szansa na poznanie lepiej samego mistrza. Rozgrywka została bowiem podzielona na etapy, a każdy z nich poprzedzony jest kilkuminutowym filmem, w którym Loeb wspomina tamte czasy kładąc nacisk na najważniejsze wydarzenia oraz przeżywane przez siebie emocje. Sebastien opowiadając o poszczególnych etapach swojej kariery właściwie robi to w bardzo podobny sposób do swojej autobiografii, oglądamy nawet podobne zdjęcia. Jeżeli jednak nie mieliście okazji czytać książki Loeba, z całą pewnością ze wspomnianych filmów dowiecie się wielu ciekawych szczegółów z jego życia. Wracając na moment do trybów rozgrywki, w grze znajdziecie także tryb wieloosobowy, ale niestety obejmuje on tylko pojedynczy odcinek rajdu lub zmagania w rallycrossie. I absolutnie nic ponadto. Trochę smutno.

Choć model sterowania autami w grze nazwałem "przyjemnie przewidywalnym" wcale nie oznacza to, że cała gra taka jest. Wprost przeciwnie, poziom trudności produkcji (jak na obrany target) stoi na zadowalającym poziomie. Już na "średnim" rywalizować z SI można jedynie bez popełniania poważniejszych błędów, a dalej margines jedynie się zawęża. Podczas rywalizacji bezpośredniej przeciwnicy także nie oddają zbyt łatwo pola, a jeśli tylko mogą, chętnie wcisną się w wolną szczelinę, choćby kosztem wywiezienia nas na bandę lub poza tor. Dodaje to zawodom trochę pikanterii. Szkoda tylko, że naszymi rywalami są fikcyjne imiona i nazwiska. Marzyłyby mi się zawody z Drivatarami rodem z FM6 albo chociaż opcja rywalizowania z deltą czasów kręconych przez społeczność (DiRT). Pokonywanie anonimowych, nieistniejących kierowców jest bowiem średnio wciągające.

Oprawę wizualną gry trudno uznać za jej mocną stronę. Sebastien Loeb Rally Evo ewidentnie odstaje od innych wyścigowych produkcji na Xboksa One, choć jednocześnie prezentuje poziom porównywalny do nowego WRC. Modele samochodów uznać można za wykonane odpowiednio szczegółowo, trasy oddano realistycznie, co zwiększa przyjemność z ich pokonywania. Gorzej wypadają tekstury elementów otoczenia, jak publiczności czy roślinności. Dodatkowo przesuwające się cienie po powierzchni auta wypadają słabo i pozbawione są efektu wygładzania krawędzi. Jednocześnie muszę przyznać, że efekty związane z oświetleniem wypadają całkiem nieźle. Ładnie prezentują chociażby odbijające się od zaśnieżonej drogi promienie słońca, choć niestety nie zmieniają one tego, że jak zwykle gra włoskich twórców lekko zalatuje budżetowością. Dodatkowo jeszcze kilka dni temu Sebastien Loeb Rally Evo cierpiał na doczytywanie się szczegółowych tekstur na zbyt krótkim dystansie. Wydaje się, że potężna łatka startowa (siedem gigabajtów) trochę ten problem naprawiła, ale nie poradziła sobie za to z innym mankamentem Xboksowej wersji gry - spadkami animacji. Sporadycznymi, ale za to drastycznymi, ponieważ praktycznie uniemożliwiającymi przez daną chwilę skuteczne prowadzenie samochodu.

Dla gry rajdowej, która dodatkowo nie oferuje oprawy wizualnej na równi z innymi wyścigowymi produkcjami, to spora plama. Narzekałem na to, że Need for Speed na Xbox One potrafił sobie chrupnąć, w zręcznościowej grze wyścigowej miało to jednak mniejsze znaczenie niż podczas pokonywania odcinków specjalnych w rajdach. Szczególnie, że taka sytuacja (która potrafi czasem trwać nawet trzy czy cztery sekundy) może przekreślić wysiłki podejmowane na dystansie całego odcinka specjalnego. Teoretycznie można skorzystać z opcji cofnięcia czasu, ale po pierwsze - trzeba akurat dysponować taką możliwością, a po drugie trzeba móc jej akurat użyć, a to nie jest możliwe np. krótko po poprzednim cofnięciu. Jeżeli więc wjedziecie w drzewo, naprawicie swój błąd, a chwilę później w wyniku spadku animacji wylądujecie w rowie, już nic nie da się zrobić. Gdyby tego było mało loadingi trwają trochę dłuższą chwikę, a muzyka w menu głównym bywa po prostu frustrująca. Skoro jesteśmy przy audio, głos pilota słyszymy w rodzimym języku, zresztą cała gra została spolonizowana i za to należy się plus do końcowej oceny.