Comic Relief: Nastoletni romans, bełkotliwa postapokalipsa i portugalski klasyk

Heartstopper

Romansowa seria Heartstopper autorstwa Alice Oseman debiutowała w internecie na platformie tapas.io we wrześniu 2016 roku. Odniosła na niej sukces wystarczająco duży, by przyciągnąć uwagę decydentów Netflixa – serial na podstawie komiksu zostanie zekranizowany dla tej platformy. Polskim czytelników Heartstoppera przybliżają wydawnictwo Jaguar i tłumaczka Natalia Mętrak-Ruda. I bardzo dobrze, bo Heartstopper to uroczy i umiejętnie skomponowany gejowski romans.

Głównymi bohaterami komiksu są Charlie – wyoutowany gej, który był ofiarą szkolnego dręczenia – i Nick – gwiazda szkolnej drużyny rugby, spotykający się do tej pory tylko z dziewczynami. Znajomość pomiędzy 14- i 16-latkiem rozpoczyna się niewinnie, od współdzielenia szkolnej ławki. Z czasem jednak przeradza się ona w bliską przyjaźń (na prośbę Nicka Charlie wstępuje nawet do szkolnej drużyny rugby), a następnie w zauroczenie.

Pierwszy tom urywa się tuż po pierwszym pocałunku obu chłopców, ale czytelnicy, którzy nie lubią czekać wcale nie muszą – wszystkie narysowane do tej pory epizody dostępne są za darmo na wspomnianym już portalu Tapas.io. Wprawdzie po angielsku, ale komiks pisany jest prostym, potocznym językiem, z którym poradzą sobie nawet mniej biegli językowo czytelnicy.

Będąca autorką czterech powieść Young Adult Alice Oseman (jej Pasjans i Radio Silence zostały wydane w Polsce) doskonale porusza się pomiędzy gatunkowymi schematami. Można to oczywiście uznać za wadę – Heartstopper raczej nie zaskoczy nikogo, kto wcześniej skonsumował choć jedną książkę/komiks/film YA – ale dla mnie była to zaleta. Lektura Heartstopper przeniosła mnie do strefy komfortu, przypomniała własne licealne zauroczenia i dostarczyła masy pozytywnych emocji. Pewnie za kilka miesięcy nie będę już wiedział, o czym właściwie traktował ten komiks, ale dziś wiem, że doskonale sprawdził się jako pozycja na leniwe niedzielne popołudnie, gdy za oknem polska jesień.

Bohaterowie wykreowani przez Oseman są uroczy i autentyczni, a autorka nie psuje ich romansu spieszną narracją. Uczucie pomiędzy Charliem i Nickiem rozkwita powoli, wpierw natrafiwszy na cały zestaw typowych problemów: napastliwy były Charliego, heteroseksualne związki Nicka, nastoletnie niezręczności, homofobia szkolnego buca i tak dalej.

Wciągnięciu się w opowieść pomaga sprawność warsztatowa rysowniczki. Szkicowe, sprawiające wrażenie pospiesznie narysowanych kadry pozbawione są szczegółów przykuwających na dłużej uwagę czytelnika. Zgrywa się to z dynamicznym (filmowym) „montażem”, małą ilością tekstu, skupieniem wielu „ujęć” na twarzach bohaterów i dużymi kadrami. Wyczuwam w technice Oseman fascynację komiksem japońskim równie umiejętnie i szybko prowadzącym czytelnika przez akcję.

Polecam.