„Ludzkość i Galaktyczna Społeczność, mit a rzeczywistość”
Część 1 programu emitowanego przez kanał tematyczny Odkrycia TV
„Ludzkość i Galaktyczna Społeczność, mit a rzeczywistość”
Mass Effect - Przymierze
Po prawej stronie ekranu widnieją zabudowania Narodowej Agencji Astronautyki i Przestrzeni Kosmicznej, za to po lewej mamy budynki Bajkonuru. To w tych dwóch instytucjach należy szukać korzeni ludzkiej ekspansji ku gwiazdom. Cała historia zaczyna się w połowie lat 50. XX wieku. Duża ilość posiadanych dokumentów pozwala nam dziś dość wiernie odtworzyć historię naszego podboju przestrzeni. Obejrzyjmy sale kontroli lotów na Bajkonurze.
Natomiast absolutnie najważniejszym sukcesem Amerykanów w tamtym okresie jest pierwsze lądowanie człowieka na Księżycu. Chociaż program Apollo, mający na celu dotarcie człowieka na powierzchnię Srebrnego Globu, zapoczątkowano w 1961 roku, to jego sukces nastąpił dopiero po ośmiu latach. 20 lipca 1969 roku Neil Armstrong wypowiedział słowa: „To jest mały krok człowieka, ale wielki krok ludzkości”. Przez wiele lat, między innymi dzięki rosyjskiej propagandzie, istniało podejrzenie o sfingowanie całego dokonania. Jednak dziś, w świetle znanych nam dowodów, uważa się, że lądowanie jednak faktycznie się odbyło. 
Kolejne lata prac w tym kierunku przynoszą stworzenie wahadłowców i rozwój okołoziemskiej sieci satelitarnej. Jednak kwestia podróży kosmicznych usunęła się w cień na tle innych wydarzeń społecznych i politycznych tych czasów. Trwało to blisko czterdzieści lat, to jest do 2010 roku, kiedy rozpoczęto realizację dwustopniowego planu wysłania załogowego lotu na Marsa. Pierwszym jego etapem było wybudowanie stacji księżycowej, przekształconej później w Księżycowy Punkt Tranzytowy. Od 2067 KPT funkcjonuje jako baza do eksploracji Marsa.
„Ludzkość i Galaktyczna Społeczność, mit a rzeczywistość”. Część 2
Kapitan d’Silva wypowiedział te słowa, które, tak jak te wypowiedziane wcześniej przez Armstronga, stały się mottem dla całego jego pokolenia. Do dziś w mowie potocznej usłyszeć można zwroty w stylu: „moje trzysta metrów” czy „byle bez skręcania”. Oba zwroty znaczą mniej więcej tyle co: „zasłużyłem na to”, „mam do tego prawo” i pokazują, jak bardzo ludzkość potrzebuje autorytetów.
Załoga „Gai” pozostała na powierzchni Czerwonej Planety trzy tygodnie, przeprowadzając pomiary i badania, na podstawie których ułożono później trzystopniowy plan podboju Marsa. Pierwszą jego częścią było wysłanie bezzałogowego, zautomatyzowanego zespołu przygotowawczego, którego zadaniem było przygotowanie środowiska dla ludzi stanowiących część drugiego etapu kolonizacji. To właśnie drugi zespół spełniał kluczową rolę w przysposabianiu terenu pod rzeczywistą kolonizację. Zadaniem stuosobowej ekipy było przygotowanie kompleksu mieszkalno-wydobywczo-badawczego dla pierwszych czterech tysięcy kolonistów. Po czterech latach przygotowań możliwe było wysłanie pierwszej grupy kolonistów. Z materiałów zachowanych z tamtego okresu wiemy, jak ciężko było górnikom i naukowcom, którzy znaleźli się w tej pierwszej fali. Aby kolonia mogła przetrwać, niezbędny był drakoński rygor, więc za każde odstępstwo od obowiązujących zasad groziły bardzo ostre restrykcje.
Po tym zrywie nastąpił znów kilkuletni zastój, ponieważ status prawno-ekonomiczny kolonii był bardzo niejasny. Każdy ze sponsorów wyprawy starał się przypisać sobie prestiż płynący z tego osiągnięcia, ale żaden nie chciał samodzielnie odpowiadać za nie finansowo. Sytuacja groziła globalnym konfliktem; na szczęście udało się zażegnać to ryzyko po tym, jak wyrokiem trybunału międzynarodowego kolonię przekazano pod opiekę Organizacji Narodów Zjednoczonych. Incydent ten położył podwaliny pod późniejsze powstanie Przymierza. Pozwolił również uniknąć niesnasek nad późniejszymi marsjańskimi znaleziskami.GramTV przedstawia:
ONZ znalazła się w ciekawej sytuacji: po raz pierwszy w swej ponadstuletniej historii posiadała własne terytorium. Wszyscy zapewne wiedzą, że wiązała się z tym w późniejszym czasie próba dyskredytacji owej organizacji. Co więcej, teren ów, Kolonia Marsjańska, wykazywał tendencje do zwiększania się i, co istotniejsze, rokował pewne nadzieje ekonomiczne. Wejście w posiadanie kolonii zmusiło ONZ do budowy własnej Floty Kosmicznej; była to kolejna cegiełka do mającego powstać później Przymierza.
To, co widać za moimi plecami, to ruiny marsjańskiego kompleksu Protarian. Znaleziska, które zastąpiły przynajmniej dwieście lat mozolnych badań i doświadczeń i pozwoliły nam wykonać ogromny skok technologiczny. Mimo że to zdarzenie miało miejsce nie dalej jak sześćdziesiąt lat temu, nie ma pewności co do tożsamości ich odkrywcy. Prawdopodobnie był to geolog Ulrich Araldsson. Napięcie i podniecenie, jakie zapanowało w wyniku tego odkrycia, rozpaliło gorączką nie tylko mieszkańców kolonii, ale również obywateli Ziemi. Marsjańska kolonia w ciągu dwóch lat zaczęła wykorzystywać technologie odkryte dzięki badaniom nad ruinami. Po niecałej dekadzie od owego wydarzenia stworzono plany pozwalające myśleć o kolonizacji innych układów planetarnych.
Ludzkość postrzegana jest w galaktyce jako grupa paranoicznych, agresywnych istot. Niegdyś zapewne była to prawda. Za czasów naszych dziadów sposób myślenia był prosty: „Jeżeli odkryliśmy ruiny po obcej inteligencji, to znaczy, że owa inteligencja może nam zagrażać. Jeżeli zajmować będziemy tylko dwie planety, szansa porażki w takim konflikcie jest bardzo wysoka. Zajmijmy więc więcej planet.”
Jako że przebieg tego konfliktu nie jest tematem naszego filmu, przejdziemy od razu do wydarzeń towarzyszących jego wygaśnięciu. Zaawansowanie techniczne ras będących członkami Rady i rozwój techniki Przymierza umożliwiły w końcu podjęcie wysiłków dyplomatycznych. W rezultacie rozmów podpisano umowę pokojową, a krótko później umożliwiono Przymierzu otwarcie ambasady na terenie Cytadeli.
Dla kanału Odkrycia TV o ekspansji ludzi w kosmos mówił Symons Piccard.
Komentarze
31
Zaloguj się
Usunięty
Usunięty
16/12/2007 15:46
Curtiss
Gramowicz
11/12/2007 14:00
Usunięty
Usunięty
09/12/2007 12:54
Trwa Wczytywanie
