Cholerny nałóg – pomyślałem i zgasiłem przedostatniego papierosa. Ostatni zostanie na rano. Pobudka o siódmej, a jest już po trzeciej w nocy. Gra właśnie skończyła się zapisywać. Według podanej liczby godzin, ciągłej rozgrywki będzie już ponad dwa tygodnie, a FM znów mi mówi, że powinienem pamiętać o zmianie bielizny. Według tych komentarz mój kot dawno umarł by z głodu, a ja mógłbym wpisać sobie granie w FM-a do CV. Dobrze, że nie mam kota. Ponad dwa tygodnie ciągłego grania? Ta ciekawa wiadomość po raz kolejny odzywa się gdzieś w głowie. Przecież to tylko parę sezonów gry Atletico Madryt, a wcześniej jeszcze była liga polska i angielska oraz szybkie dwa lata w Palermo. Kto im wymyślił te różowe koszulki? Nieważne ile meczów będziesz wygrywał, rywale zawsze mają co najmniej jeden powód żeby nabijać się z twojej drużyny. Dwa tygodnie to spory kawałek życia jeśli spojrzeć na to jak na siedzenie przed monitorem i klikanie myszką. A przecież gram w FM-a i jego protoplastę CM-a tyle lat. Już prawie trzydziestka na karku, a zaczęło się jeszcze w ogólniaku. Kibic Legii i Polonii w jednej ławce. Dobre. W dodatku on fan Tottenhamu, a ja Liverpoolu. Akurat on zaraził mnie CM-em. To jest prawie jak przewlekła i zaraźliwa choroba. Kiedyś wcisnąłem kumplowi płytkę z grą mimo jego zapewnień, że menedżery piłkarskie są do bani i tak bardzo to on piłki nożnej nie lubi. Nie widziałem go przez tydzień. Potem przyszedł do klubu studenckiego do którego zaglądaliśmy regularnie przez ponad rok. Zwykle siedział przez całą noc. Pojawił się o jedenastej, gadał tylko coś o transferach i taktyce, a potem zniknął przed pierwszą. Nie przeszło mu do dziś, a gra w to częściej o de mnie. Dwa tygodnie ciągłego siedzenia przed komputerem. Muszę coś z tym zrobić przecież to jest chore. Jest połowa sierpnia więc nowy Football Manager 2007 ukaże się za dwa lub trzy miesiące. Nie gram aż do ukazania się nowej części. Postanowione.