Supreme Commander - betatest

Rozbudowa bazy jest prosta. Zaczynasz mając do dyspozycji dowódcę – czyli ogromnego robota bojowego, który jest w stanie zarówno wznosić różne struktury, jak i bronić ich, a jeśli zostanie zniszczony następuje eksplozja jądrowa - misja się kończy i musisz zaczynać na nowo. Do dyspozycji są, tak jak w większości RTS-ów, dwa surowce – masa i energia, które pozyskujesz z otoczenia budując generatory i ekstraktory. Później możesz wznosić fabryki pojazdów naziemnych i latających, wieżyczki przeciwlotnicze i działa służące do obrony przed czołgami wroga. W grze dostępne są cztery poziomy technicznego zaawansowania – w zależności od nich możesz wznieść odmienne instalacje naziemne. Taka liczba powinna zadowolić nawet najwybredniejszych miłośników budowania bazy. W grze dostępne są zarówno standardowe formacje naziemne – czołgi, pojazdy rozpoznawcze, artyleria zwykła i przeciwlotnicza - jak i samoloty, a także okręty. Zmagania, w zależności od typu misji i planszy bitewnej, toczą się bowiem na lądzie, morzu i w powietrzu. W grze nie ma jednak zwykłej piechoty – jej rolę spełniają małe roboty i bojowe mechy, jednak nigdzie na planszy nie zobaczysz zwykłych ludzi. Cały ciężar prowadzenia wojny zepchnięty został na maszyny – być może dlatego, że gra, w której jest krew i widzimy zabitych ludzi, musiałaby mieć wyższą kategorię wiekową (od 16 roku życia), twórcom zaś zależało na dotarciu do młodszych graczy.

Myli się jednak ten, kto sądzi, że w Supreme Commanderze kluczem do zwycięstwa jest stworzenie gigantycznej armii, po czym zalanie wroga masą sprzętu i pojazdów. Bojowe jednostki łatwo jest wprawdzie wyprodukować, ale jeszcze łatwiej można je stracić – na przykład wysyłając myśliwce nad dobrze bronioną bazę wroga, czy też atakując umocnione wieżyczki z działami za pomocą zwykłych czołgów. W rozgrywce najważniejsze jest współdziałanie poszczególnych formacji. Aby wygrać, należy tworzyć grupy wojsk składajce się na przykład z czołgów, artylerii i osłaniane przez lotnictwo. Bombowcom funduje się zwykle osłonę z myśliwców, gdyż jeśli wyślesz je na samotną misję, w czasie której napotkają maszyny powietrzne wroga, spadną na ziemię w postaci ognistrych fajerwerków, zanim zdążysz wymówić: Dobry Jezu, a nasz Panie....

Strategia i taktyka Każda jednostka bojowa w Supreme Commanderze ma swoje dobre i złe strony. Czołgi na przykład doskonale sprawdzają się w ataku na wrogie wojska naziemne – mechy i pojazdy, ale przegrywają w szturmie na umocnione pozycje przeciwnika, które z kolei rozbija bez trudu artyleria samobieżna i tak dalej. Przykłady współdziałania różnych rodzajów wojsk można by długo mnożyć. Jednak współpraca różnych formacji to nie wszystko. Ważny jest jeszcze szyk, w jakim wojska wkraczają do walki, bo jeśli na pole bitwy dotrą jednostki rozciągnięte w długą kolumnę i wejdą do akcji partiami, wróg szybko zamieni je w stosy bezużytecznego złomu. W tym celu wszystkie grupy bojowe powiny zostać ustawione w szyku. Wystarczy zatem zaznaczyć wybrane jednostki, kliknąć przyciskiem myszy i przytrzymać go, w wówczas na planszy pojawi się zarys formacji, który – podobnie jak w grze Medieval 2 - można obracać w dowolną stronę. Po puszczeniu przycisku, wojska same ustawią się w odpowiednim szyku i będą gotowe do rozpoczęcia walki. Jeśli dobrze rozpoznasz siły wroga i we właściwy sposób skompletujesz jednostki wchodzące w skład grup bojowych, masz szansę na przełamanie obrony przeciwnika niemal bez strat - zwłaszcza jeśli dysponujesz przewagą liczebną.

Ogromne pola bitewne, po których przemieszczają się setki pojazdów i latających obiektów sprawiają, że Supreme Commander ma wprost potworne wymagania sprzętowe. Zapomnij zatem o cieszeniu się pełnią graficznych detali na komputerze, który ma kartę graficzną słabszą niż GeForce 7600, czy Radeon X-900, a dodatkowo nie jest wyposażony w dwurdzeniowy procesor. Uwagi powyższe dotyczą oczywiście wersji beta gry – można się spodziewać, że w ostatecznym produkcie gra pójdzie na starszych blaszakach, co jednak nie znaczy, że nawet po zmniejszeniu tekstur i szczegółów Supreme Commandera da się odpalić na słabym sprzęcie.

Najgorsze zaś, że nawet pomimo wyśrubowanych wymagań, grafika nie jest olśniewająca i prezentuje zaledwie dostateczny poziom. Plansze, na których toczą się zmagania są ogromne, ale mało szczegółowe, szare i smutne. Najgorzej wypadają obszary pokryte zwykłą, ziemską roślinnością i przypominające umiarkowaną strefę klimatyczną. Dla odmiany mapy, na których występuje woda, wyspy i atole wyglądają znacznie lepiej – podobnie jak plansze przedstawiające arktyczne, pokryte lodem planety. Roślinność i budowle są małe, kanciaste i brzydkie. W ogóle zresztą designerzy i artyści koncepcyjni Supreme Commandera nie wykazali się mistrzostwem. Instalacje poszczególnych frakcji nie sa oparte na zachwycających i niesamowitych projektach – architektura baz przywodzi na myśl struktury, które można znaleźć w tysiącu innych RTS-ów. Szkoda, bo od Chrisa Taylora i Gas Powered Games można było oczekiwać czegoś znacznie ciekawszego. Ciekawie wypadają jedynie wraki i pobojowiska, uwagę zwracają także efektowne eksplozje i pożary, a przede wszystkim efekty wykorzystania broni jądrowej. Ogromny wybuch atomowej głowicy, w wyniku którego połowa wrogiej bazy wyparowuje w powietrze, sprawia doprawdy niesamowite wrażenie.

Scenariusz, o czym już wspominaliśmy, jest bardzo płytki i zupełnie nie wciąga. Gra nie ma etosu. Perypetie i intrygi snute przez poszczególne frakcje są dla gracza równie obojętne, co stresy i traumatyczne przeżycia gołębi na miejskim rynku, bo świat wykreowany przez twórców jest płytki i sztampowy. Jedynym wyzwaniem jest tylko złamanie obrony przeciwnika, odnalezienie jego słabych punktów i bezlitosne zniszczenie. Miło jest także oglądać gigantyczne hordy robotów atakujące ogromne bazy przeciwnika. Jednak ekran usiany maleńkimi stateczkami, które kończą swój żywot w efektownych rozbłyskach nie sprawia równie wstrząsającego wrażenia, co widok krucjaty stojącej przed murami Jerozolimy w Medievalu 2, czy Chińczycy prący niepowstrzymanie do przodu w dość starym już przecież Command & Conquer: Generals.