Tydzień z grą Piraci z Karaibów: Na Krańcu Świata - skrzynia z portretami

Janosik, dżentelmen, hipokryta i diabeł wcielony, czyli pirackie portrety cztery

Za głowy najbardziej znanych i budzących największy strach wyznaczano niebotyczne nagrody, organizowano morskie obławy, urządzano zasadzki. Niektóre z morskich imperiów próbowały zgoła innych sposobów – kaptowano najzdolniejszych, zezwalając im na dalsze rajdy pod jednym wszakże warunkiem: nietykalności własnej floty. W wiekach XVII i XVIII stali się prawdziwą plagą, paraliżując niemalże żeglugę w rejonach, gdzie operowali. Przyjrzymy się więc sylwetkom kilku z nich.

Klaus Stortebeker (ok. 1360 – 1401)

Niewątpliwie takie wyczyny przysparzały mu sławy, jednak to, co sprawiło, iż trafił do annałów historii, związane jest z działalnością pewnej grupy ludzi, znanej szerzej jako Vitalienbrüder (tzw. bracia witalijscy). Był to związek piracki działający na Bałtyku i nękający przede wszystkim statki miast hanzeatyckich. Zaopatrzony w listy kaperskie, wspomagał Duńczyków w wojnie ze Szwecją, przy okazji oczywiście prowadząc też działania na własny rachunek.

Mimo braku wątpliwości co do charakteru działań Stortebekera, dość interesujący jest odbiór tejże postaci przez pospólstwo. Powstałe ponad 600 lat temu legendy, w których kapitan był obrońcą i wspomożycielem biednych i uciśnionych, żyją do dnia dzisiejszego. W Ralswiek na Rugii organizowany jest Festiwal Stortebekera, w którym uczestniczy rokrocznie kilkaset tysięcy uczestników. Sir Francis Drake (ok. 1543 – 1596)

Był to bowiem okres, kiedy Anglia, Hiszpania i Portugalia walczyły o wpływy i kolonie w Nowym Świecie. Co prawda w momencie, kiedy na scenie pojawił się Drake, nie była to otwarta wojna, jednak wykorzystując możliwości, jakie dawały listy kaperskie, de facto przez cały czas te trzy potęgi morskie i kolonialne prowadziły szeroko zakrojone działania ofensywne. Drake bardzo szybko stał się postrachem hiszpańskich i portugalskich statków, a także miast kolonialnych, które metodycznie najeżdżał i łupił. Mimo strachu, jaki wzbudzał, miał jednak opinię pirata-dżentelmena – nigdy nie zabijał bez powodu, jeńców częstokroć traktował z wyszukaną gościnnością.

Okazał się bowiem równie zdolnym strategiem, co taktykiem. Jako dowodzący lub współdowodzący angielską flotą zniszczył flotę hiszpańską w Kadyksie oraz walnie przyczynił się do rozpędzenia i rozgromienia Wielkiej Armady, potężnej floty inwazyjnej króla Hiszpanii. Niestety, w tym samym okresie Drake popadł w niełaskę królowej, na co wpływ miały dwa czynniki: po pierwsze został oskarżony o zbyt duże skupianie się na własnych interesach podczas działań floty królewskiej, po drugie zaś kolejne jego wyprawy coraz częściej kończyły się niepowodzeniem.

Wielkim sukcesem okazała się już pierwsza zaplanowana i przedsięwzięta przez niego wyprawa na kubańskie wybrzeże, podczas której złupił kilka miast i powrócił do Port Royal z bogatymi zdobyczami. Następnym z jego wyczynów było złupienie w 1667 roku Portobello - silnie bronionego, obwarowanego miasta. Dokonał tej sztuki mając pod komendą dziewięć statków i około pięciuset ludzi. Na jego opus magnum trzeba jednak było poczekać całe cztery lata. Oczywiście Morgan nie spędził tego czasu bezproduktywnie. W międzyczasie zaatakował Maracaibo i Gibraltar, gdzie również zdobył bogate łupy, cudem uciekając z zasadzki zastawionej na jego flotę w Cieśninie Gibraltarskiej.

Jako pirat wykazuje się niebywałą skutecznością, praktycznie nigdy nie przegrywa, dowodzone przez niego pirackie floty odnoszą jedno zwycięstwo po drugim. W 1718 roku za pomocą swoich okrętów blokuje port w Charleston, zmuszając miasto do zapłacenia okupu. Udaje mu się przekonać gubernatora Bathe Town, gdzie ma swoją nową bazę, do cichej współpracy w zamian za udział w zyskach i zapewnienie o nietykalności miasta. Czuje się coraz pewniej, co dostrzegają zaniepokojeni mieszczanie i kupcy. Proszą więc o pomoc gubernatora sąsiedniego stanu, który wysyła dwa okręty pod dowództwem porucznika Roberta Maynarda. Ten atakuje praktycznie bezbronne w porcie okręty Czarnobrodego, zmuszając go do otwartej walki, w wyniku której legendarny pirat traci większość ludzi oraz życie.