Risen 2: Mroczne Wody - Morskie opowieści

Fajny z ciebie koleżka, masz ten błysk w oku, co to oznacza, że morze cię wzywa, przygody szukasz. Posiedzimy sobie, rum będzie na stole, pośpiewam trochę i poopowiadam ci o kilku takich legendarnych szpejach poopowiadam. Ja już z tej wiedzy nie skorzystam przecież, a ty, kto wie? Przypominasz mi trochę mnie samego z dawnych lat, więc pewnie ci się poszczęści, jak i mi się szczęściło...

Dzielny Jednoręki Willy

Głupia zwrotka, powiesz, co? Ha! Wszyscy - kanaki, żeglarze i piraci - śpiewają ją na całych Południowych Morzach, ale mało kto wie, że to nie tylko durny rym. Widzisz, smyku, pływałem lata temu z Jednorękim Willym, znałem go dobrze, więc wiem, o co w tym wszystkim chodzi. Ja byłem wtedy jeszcze majtkiem, a on był w sile wieku. Nie wiem, jak stracił lewą dłoń, nigdy nie chciał o tym opowiedzieć. Tak samo nie przyznał się, kto mu w to miejsce wyfasował piękny, zdobiony hak. O, widzę, że złapałeś o co chodzi w piosence...

Dokładnie tak, Jednoręki Willy miał haka dosłownie, po prostu zamiast lewej dłoni. I powiem ci, młody, że w walce wyczyniał z nim cuda. Blokował ostrza przeciwników, zbijał ciosy, mylił wroga. Raz nawet widziałem, jak złamał szpadę szermierzowi z Caldery, mistrzowi, co omal nam Pierwszego nie usiekł. Chłopcy szeptali, że ten hak jest zaklęty, bo w walce zdawało się czasem, że lewa ręka rusza się aż tak inaczej od prawej, jakby miała swoją własną wolę. Kto wie... jak mówiłem, nie opowiadał skąd ją ma.

Willy zatrzymał na chwilę trupy, by pozostała dwójka mogła wypchnąć szalupę na wodę. No i łotry od razu rzuciły się do wioseł, zostawili go, a ja z pokładu patrzyłem, jak Jednoręki Willy toczy swój ostatni pojedynek, z jakimś olbrzymim upiorem machającym pałą wielką jak człowiek. Nikt nie odważył się wrócić na ląd, zabrakło załodze jaj, gdy zobaczyli, że nasz najlepszy szermierz padł. Potem okazało się, że to była owa sławna Wyspa Umarłych. Nie znajdziesz tu kapitana na tyle szalonego, który by się odważył wysłać ludzi na ląd w tym przeklętym miejscu...

Co dwie głowy to nie jedna

Ha! W tej zwrotce też jest ukryta prawda. Aby to zrozumieć, trzeba poznać trochę zwyczajów dzikusów z wybrzeża Arborei. Pewnie wiesz, że praktykują oni dziwną, mroczną magię, zwaną voodoo. Potrafią rzucać klątwy, warzyć dziwaczne mikstury, zaklinać przedmioty... takie tam rozmaitości. No i właśnie z całym tym cyrkiem voodoo związana jest sprawa z drugą głową przy pasie, o której zaśpiewałem.

Masz rację, nie jest łatwo taką głowę zdobyć, bo nie każdy wódz toczył w życiu pojedynek. Do tego, jeśli był tak twardy, że złożył innego lokalnego pagę, to trochę ciężko mu trofeum odebrać. Myk w tym, że gdy zwycięskiemu wodzowi się wreszcie zejdzie, zasuszone główki pokonanych wodzów lądują na jego grobie. Wystarczy więc zakraść się na ichni cmentarz i dokonać przywłaszczenia. Problem w tym, że to ich święte miejsca, na dodatek bywa, iż pilnowane przez duchy przodków i chodzące trupy. No, ale dla chcącego nic trudnego. Pytasz, gdzie szukać? Ja bym zaczął u Shaganumbi, ich poprzedni wódz jak słyszałem, miał na koncie jeden taki pojedynek.

Znałem kiedyś dżentelmena

Arrr... no i to jest historia! Mówiłem ci, co myślę - że niektóre przedmioty stają się potężne z czasem. Taka właśnie jest tabakiera niejakiego Paco, złodzieja z Caldery. Przez całe lata dodawał do tabaki jakiegoś dziwnego składnika, który ogłupiał ludzi. I tak jak w piosence, częstował nią swą ofiarę, po czym ją okradał na potęgę. Z czasem stać go było na lepsze ciuchy i inne pierdoły, potrzebne by uchodzić za osobę zamożną.

Od owego momentu Paco przestał się interesować zwykłymi kradzieżami i wziął sobie na cel najbogatszych mieszkańców Caldery. Robił się coraz bogatszy, dorobił się posiadłości, którą odkupił od kupca, którego wcześniej zrujnował. Nieco wcześniej odkrył, że tabakiera działa jak talizman. Już nie musiał nikogo częstować podrobioną tabaką. Wystarczyło potrząsnąć tabakierą, wziąć solidnego niucha i od razu wszystko cudownie mu się udawało - już nie tylko krojenie, ale i włamy chociażby.

Jako bogaty członek społeczności wyprawiał bale, żył jak pan. No i na jednym przyjęciu pewien kupiec uchlał się i zgubił drogę w domostwie. Wlazł do pokoju, gdzie stało mnóstwo cennych przedmiotów, w tym takie, które zniknęły kiedyś z jego domu. Zawiadomił najpotężniejszego kupca w mieście, Mauregato. Pociągnięto za parę sznurków i postanowiono paco aresztować i stracić. Jeden z Protektorów siedział w kieszeni złodzieja, zawiadomił go zawczasu. Cóż z tego, skoro w porcie nie było okrętu, na którym dałoby się zwiać, a dookoła lawa, bo działo się to całkiem niedawno, rozumiesz smyku. Paco, wiedząc, iż to koniec, postanowił zabezpieczyć tabakierę, by nikt z niej nie skorzystał. Ukrył ją gdzieś i słuch po niej zaginął...

Admirała dzielni chłopcy

Hehe, mam nadzieję, że nikt ze służbistów Admirała nie usłyszał tej zwrotki. Nie jest jakoś tutaj popularna... Uchodzi za złośliwość względem starego kapitana, który uważa, że cała Antigua musi się go słuchać. Jasne, założył ten cyrk, ale ostatnio jest takim nudnym piernikiem, że aż strach. Najlepsze jednak jest to, że oprócz punktowania sztywniactwa, jest w tej zwrotce ukryta pewna tajemnica...

Było to jakiś czas temu, gdy Admirał jeszcze pływał ze swoja załogą, a na tej wyspie były tylko dzikie ostępy i mała piracka zatoka. Polowali na statki niedaleko Caldery i trochę długo im zeszło. Trzeba było jakoś uzupełnić zapasy, więc Admirał wysłał dwóch ludzi szalupą na ląd. Wylądowali kawałek od miasta, wtedy jeszcze były tam plaże, tytani nie rozwalali jeszcze świata w kawałki. Chłopaki rozdzielili się, jeden załatwiał ryby, drugi miał skombinować grog z miasta.

Zrobiło się zamieszanie - wiesz, smyku, broń palna nie byłą wtedy jeszcze tak popularna, Greg miał zabawkę kupioną od samego Godina. W tym harmidrze chłopaki zerwali się z miasta i wrócili na statek. Teraz najlepsze: cudownie uratowany jest dziś zarządcą składu, tu w porcie. Podobno zachował pętlę, która miał na szyi, jako talizman, bo mając ją przy sobie nagle zaczął lepiej strzelać z muszkietów. Podobno teraz trzyma ją gdzieś u siebie, w składzie, ale nikt nie wie gdzie dokładnie...