W szóstym dniu tygodnia z Assassin's Creed III zmieniamy segment branży rozrywkowej i wybieramy się do kina na wymarzony film na kanwie serii Ubisoftu. Bo pomarzyć dobra rzecz.
W szóstym dniu tygodnia z Assassin's Creed III zmieniamy segment branży rozrywkowej i wybieramy się do kina na wymarzony film na kanwie serii Ubisoftu. Bo pomarzyć dobra rzecz.
Dlaczego przeniesienie popularnej serii Ubisoftu na duży ekran wydaje się trafionym pomysłem? Bo gry spod znaku AC kryją w sobie elementy, które mogą zauroczyć kinomanów. Oto one.
Niezwykła, wyglądająca niepozornie - jak połączenie kozetki z gabinetu lekarskiego z rezonansem magnetycznym - maszyna pozwalająca przenosić się w przeszłość i przeżywać życie swoich przodków w ich ciele to pomysł bez wątpienia oryginalny. Czy również trafiony? Odpowiedź musi być twierdząca choćby z uwagi na uzasadnienie połączenia akcji we współczesności z tą rozgrywającą się przed kilkoma stuleciami. Animus pozwala popuścić twórcom - czy to gry, czy też filmu - wodze fantazji i zaprowadzić odbiorców w praktycznie każde miejsce na osi minionego czasu. Owszem, podróże w przeszłość to temat obecny w kinematografii od dawna, ale w połączeniu z wcielaniem się w przodków chyba jeszcze nie występował.
Seria Assassin's Creed aż kipi od osób i wydarzeń, które zapisały się na kartach podręczników do historii. Mogliśmy się o tym przekonać chociażby na inaugurację tygodnia z Assassin's Creed III, kiedy temat ten analizowaliśmy właśnie pod kątem najnowszej premiery Ubisoftu. A należy pamiętać, że poprzednie części też nie zostawały w tyle, dając nam okazję do zaznajomienia się z Leonardo da Vincim, Rodrigo Borgią, Nicolo Machiavellim czy Cateriną Sforzą. Fabuła z udziałem postaci historycznych to zawsze dodatkowy smaczek, który kinomani powinni przyjąć z zadowoleniem. Tym bardziej, że przecież twórcy filmu Assassin's Creed nie są pod tym względem ograniczeni do wydarzeń przedstawionych w grach i mogą wybrać się w zupełnie inne czasy i zakątki globu. Warto przy tej okazji podkreślić, że odwzorowanie miejsc historycznych było jednym z największych atutów gier Ubisoftu. Filmowcom nie wypadałoby więc zostać w tym względzie w tyle.
Kolejne fabularyzowane odwołanie do historii, które z powodzeniem można przenieść na grunt współczesny, jeśli wolnomularzy potraktować jako spadkobierców tradycji Zakonu Ubogich Rycerzy Chrystusa Świątyni Salomona. Masoneria to, jeśli dobrze ugryźć temat, zawsze dobry motyw przewodni. Ludzie lubią teorie spiskowe, lubią tę nutkę tajemniczości i zapalającą się pod kopułą żaróweczkę, że może coś w tym jest. I choć kilka razy na przestrzeni ostatniej dekady przewijał się po salach kinowych, to nie sądzę, by się komukolwiek przejadł. A nawet jeśli, to scenarzyści i tak w tej materii nie mają zbyt wielkiego pola manewru - w końcu tytuł Assassin's Creed do czegoś zobowiązuje.
Eksploracja podziemnych świątyń i zarosłych pajęczynami tuneli to jeden z najlepszych motywów Assassin's Creeda. Kombinowanie, jak przedostać się w określone miejsce, uruchamianie mechanizmów liczących sobie setki lat, odkrywanie tajnych pomieszczeń i wreszcie docieranie do skrzętnie poukrywanych artefaktów graczom daje mnóstwo satysfakcji, a i miłośnikom dobrego kina zapewniłoby znakomite wrażenia. Przypomina się Skarb narodów z Nicolasem Cage'em, w którym docieranie do niedostępnych z pozoru miejsc sprawdziło się wręcz wybornie. Filmowcy tworzący Assassin's Creeeda z pewnością powinni w ten dzwon uderzyć chociaż raz, by zapewnić widzowi te kilkanaście minut z wypiekami na twarzy.
Skakanie po dachach, ścianach, schodach itd. samo w sobie jest efektowne i budzić może jedynie podziw. Sztuka parkouru, co nie jest zaskoczeniem, cieszy się sporym zainteresowaniem mierzonym w liczbach odsłon filmów wrzucanych na YouTube. To gotowa receptura czekająca na wrzucenie do filmu opartego na dynamice i akcji. Majestatyczne skoki, wzbogacone o użycie haków podczepianych do rozwieszonych między zabudowaniami lin, a także wind pozwalających szybko przemieścić się w pionie, to pole do popisu dla speców od efektów specjalnych i dbających o odpowiednie ujęcia kamerzystów. Takiego potencjału po prostu nie można zmarnować.
Każdy superbohater ma jakąś charakterystyczną tylko dla siebie broń czy gadżet (ew. zestaw gadżetów). Thor dysponuje potężnym młotem, Spider-Man ma pajęczą sieć, a Kobieta Kot dodający jej wdzięku bicz. Główny bohater filmu Assassin's Creed powinien z kolei zasłynąć z ukrytego ostrza, przymocowanego do nadgarstków i wysuwającego się w odpowiedniej chwili, by zadać przeciwnikowi śmiercionośne cięcie. Historia kina nie zna wielu przypadków używania takiego oręża, zatem widzowie niezaznajomieni ze specyfiką gier spod znaku Assassin's Creed powinni być pod wrażeniem prostoty i skuteczności likwidowania kolejnych wrogów. Takie połączenie efektywności z efektownym wyglądem do filmu nadaje się w sam raz.
Słowo "efektowny" padło w tym artykule już kilkakrotnie. Nie odzwierciedla ono jednak w pełni wrażenia, jakie na odbiorcy zostawia skok wiary. Spektakularne, widowiskowe, zapierające dech, niesamowite - te słowa cisnęły mi się na usta, gdy pierwszy raz dałem swojemu asasynowi poczuć powiew wiatru, gdy stanął na krawędzi, rozłożył ręce i zanurkował pikując kilkadziesiąt metrów w dół. Z czasem skoki wiary przestają rzecz jasna robić tak piorunujące wrażenie, ale w sali kinowej powinny wywołać co najmniej szelest, świadczący o zachwycie, w jaki wpadła widownia. Poprzedzone wspinaczką na wysoką na kilkadziesiąt metrów wieżę i rozejrzenie się po okolicy sokolim wzrokiem skoki to element, bez którego trudno sobie wyobrazić film Assassin's Creed. Fani z pewnością nie wybaczyliby reżyserom pominięcia tego aspektu, oskarżając ich o grzech zaniechania i - po raz wtóry - zmarnowany potencjał.
To już ostatni charakterystyczny dla serii Assassin's Creed element, który postanowiliśmy wyróżnić w niniejszym artykule. Dałoby się ich z pewnością wyłowić znacznie więcej, ale bez tej ósemki po prostu nie mogło się obyć. Zwisanie po zewnętrznej stronie balustrady balkonu i wyrzucanie przez nią niczego niespodziewającego się wroga, skakanie z dachu budynku na plecy nieprzyjaciela i wbicie mu sztyletu w płuco czy podejście do dwóch stojących w skupieniu strażników i bezczelne potraktowanie ich wysuwającymi się spod nadgarstków ukrytymi ostrzami to tylko przykłady efektownych morderstw, dobrze znanych z Assassin's Creeda, które znakomicie sprawdziłyby się w filmie opartym na serii. Dodać do tego wypada ukrywanie się w tłumie czy w stogach siana i inne metody gubienia pościgu. Nie są to co prawda nowości w kinematografii, ale jeśli mielibyśmy wybierać między otwartą walką a działaniem z ukrycia, z pewnością warto postawić na tę drugą opcję.
Zachęcamy Was, byście przedstawiali w komentarzach swoje propozycje użycia motywów z Assassin's Creeda w filmie. Bez których elementów nie wyobrażacie sobie filmowej opowieści o asasynach? Liczymy na ożywioną dyskusję.
Tydzień z Assassin's Creed III jest akcją promocyjną firm Ubisoft Polska i gram.pl.
