I wojna światowa to nie tylko Battlefield 1 - recenzja sieciowego shootera Verdun

Verdun w pewien sposób jest wszystkim tym, czym nie są najpopularniejsze sieciowe shootery. Nie uświadczycie tu kosmicznych kombinezonów z pokręconymi umiejętnościami w stylu Call of Duty: Black Ops III, rozgrywka nie jest nawet w połowie tak szybka jak w Battlefield 4, możecie zapomnieć też o możliwości wzięcia w swoje ręce sterów czołgu i innych opancerzonych pojazdów. Produkcji w pewien sposób blisko do Rainbows Six: Siege, chociażby dlatego, że w obu tych tytułach pośpiech nie jest wskazany, według mnie najbliżej jej jednak do Red Orchestra czy recenzowanego przeze mnie na łamach gram.pl Insurgency. W obydwu przez większość czasu króluje zasada „jeden strzał – jeden trup” i to niezależnie od tego czy uda Wam się trafić w żołnierza, którego macie akurat na muszce. Jeśli nie, to pewien on wyceluje do Was i samodzielnie przetestujecie brutalność tych realiów.

Mogłoby się wydawać, że wojna pozycyjna jest średnim tematem na sieciowego shootera, szczególnie, że wymienione wcześniej produkcje kładą nacisk na szybkość zabawy i raczej krótkie sesje. Na ich tle rozgrywka w Verdun jest długa i wymaga cierpliwości. W podstawowym trybie rozgrywki, Frontlines, na mapach będących odwzorowaniem prawdziwych pól bitewnych spotykają się dwa maksymalnie szesnastoosobowe zespoły, które następnie walczą o dominację i starają się przepchnąć wroga z zajmowanych przez niego pozycji. Zespoły na zmianę zajmują się więc obroną danego terytorium, co następnie przystępują do kontraataku na pozycje przeciwników. Całość wymaga świetnej współpracy i obecności w zespole graczy, którzy rozumieją na czym polega zabawa i pomagają swoim tam, gdzie trzeba, a następnie wspólnym wysiłkiem przystępują do ofensywy. Uważajcie jednak, jak w żadnej grze, w Verdun trzeba mieć oczy dookoła głowy i śledzić przeciwników praktycznie majaczących gdzieś pomiędzy roślinnością czy kluczących między przeszkodami. Łatwo o kulkę znikąd, stąd też wychylenie głowy ponad okop bywa często ostatnią czynnością, którą zrobicie przed przyjrzeniem się animacji własnej śmierci. Nie ma tu taryfy ulgowej, a weterani Verdun koszą tych, którzy nie oduczyli się bezsensownego wyłażenia na otwarty teren praktycznie na kilogramy.

To wszystko sprawia, że zabawa w Verdun ma naprawdę niezły, choć ciężki klimat i jest bardzo realistyczna. Czuć tu brutalność wojny praktycznie na każdym kroku - gdy rozejrzycie się po polu bitwy zauważycie ciała poległych wrogów oraz współtowarzyszy, to skąpane w błocie, to przyczepione do zasieków. Emocje towarzyszą nawet zwykłemu chowaniu się w okopach, szczególnie, gdy na Waszych oczach z niezidentyfikowanego kierunku przeciwnik zastrzelił właśnie kompana, który pięć metrów dalej próbował akurat wystawić głowę znad zasłony i okazało się, że zrobił to w bardzo złym momencie. Gdy dodatkowo dookoła pole bitwy dziurawi ostrzał moździerzy lub brniecie mozolnie do przodu przez chmruy trującego gazu z maską nasuniętą na twarz wiecie już, że wojna pozycyjna nudna może wydawać się jedynie z nazwy. Verdun to także świetne źródło historycznej informacji o przebiegu Wielkiej Wojny w okolicach tytułowej miejscowości. Deweloperzy opisują nie tylko ogólny jej przebieg, co i historię poszczególnych bitew. Realistyczne jest nie tylko używane uzbrojenie - do gry przeniesiono prawdziwe składy z tamtych czasów dbając o umundurowanie, taktyki i przeznaczenie.

Przy tym wszystkim trzeba dodać, że strona techniczna Verdun obecnie prezentuje się całkiem nieźle. Deweloperzy pracowali nad swoją grą najpierw w ramach wczesnego dostępu, ale wspierają ją nadal mimo roku od premiery - w między czasie tytuł dostał sporo poprawek, a także darmowe rozszerzenie. Choć wcześniej bywało z tym różnie, obecnie zabawa pozbawiona jest większych bugów czy problemów, zadowalająca jest także optymalizacja, dzięki której Verdun na najwyższych ustawieniach nie jest zbyt problematyczny dla kompa o średniej wydajności według aktualnych standardów (testowane na zestawie: Intel i5 4460, GF770 2GB oraz 8GB Ram), gra natomiast prezentuje się całkiem ładnie i dość realistycznie. Nie uświadczycie tu raczej żadnych wodotrysków i nawet ogień wygląda przeciętnie, ale krajobraz i wykonanie poszczególnych elementów pola bitwy naprawdę może się podobać.