Niby zepsute, ale smakowite - recenzja Bad Apple Wars

Kolejny miesiąc, kolejna "japońszczyzna" od Aksys Games/Otomate ląduje na karcie pamięci w mojej PS Vicie. Po zaskakująco dobrym (czyt. 8/10) Collar X Malice przyszła pora na kolejną visual novelkę w stylu otome, czyli Bad Apple Wars. Otome to gry skierowane przede wszystkim do odbiorców płci pięknej. Klasyczny schemat zakłada, że w tego typu nowelkach wcielamy się w żeńską postać, która po pierwsze bierze czynny udział w poznawaniu historii, a po drugie tworzy relacje z kilkoma zróżnicowanymi (pod względem charakteru i wyglądu) mężczyznami, gdyż wątek romantyczny jest dla otome równie kluczowy.

Bad Apple Wars jest podręcznikowym przykładem otome i każdy znawca gatunku poczuje się jak w domu. Z drugiej strony twórcy zadbali o kilka wyjąkowych urozmaiceń, które wyróżniają tę novelkę – mowa o prostym mechanizmie wyczuwania emocji danego bohatera w dotykowej minigrze czy wykorzystaniu mapki do odwiedzania kluczowych miejsc. Niby drobiazgi, ale pokazują, że Otomate cały czas modyfikuje sprawdzoną formułę i stara się zaskoczyć swoich fanów. Całkiem skutecznie. Trzeba jednak pamiętać, że trzonem "rozgrywki" w Bad Apple Wars jest czytanie angielskiego tekstu/słuchanie japońskich kwestii i znikoma interakcja. Ot, klasyczne otome.

Cała opowieść rozpoczyna się jak typowa licealna drama, choć akcja szybko nabiera rumieńców, a scenariusz wali w nas kolejnymi zaskakującymi pomysłami. Wcielamy się w postać nastolatki, która w drodze do nowej szkoły ulega śmiertelnemu wypadkowki. Game over? Nic z tych rzeczy, gdyż nasza bohaterka budzi się przed budynkiem NEVEAH Academy (nazwa szkoły czytana od tyłu jest pewną wskazówką), gdzie wita ją tajemniczy gość z groteskową głową królika. Przechodząc od słowa do słowa dowiadujemy się, że panienka nie żyje, co wcale nie zwalnia jej z konieczności chodzenia do szkoły. Ślepe posłuszeństwo i respektowanie obowiązujących reguł egzekwują zamaskowani jegomoście, którzy swoją obecnością rodzą kolejne pytania w naszej głowie.

Jakby tego było mało, na scenie pojawiają się także tytułowe "zgniłe jabłka", czyli grupa buntowników, którzy za nic sobie mają ład i porządek NEVEAH Academy. Jeden z nich, oczywiście zabójczo przystojny (jak na kanony piękna w młodzieżowym anime) i niezmiernie tajemniczy, wyciąga do nas rękę i stawia kluczowe pytanie: czy chcesz żyć?

Co miał na myśli czerwonowłosy chłopak? Czy z tego licealnego czyśćca można się wydostać, opowiadając się po stronie zbuntowanych przystojniaków i luzackich panienek? Czy może chodziło mu o życie rozumiane jako samodzielne kształtowanie swego losu, podejmowanie decyzji prowadzących do oddychania pełną piersią? Bo czymże jest życie, gdy funkcjonujemy w ramach opresyjnego systemu, który decyduje o każdym naszym ruchu i neguje indywidualność?

Bad Apple Wars to licealny melodramat, który wychodzi daleko poza obowiązkowy wątek romantyczny. Równie istotne jest tutaj poznawanie otaczającego nas świata i szukanie odpowiedzi na liczne pytania, które definiują tę opowieść. I choć całość brzmi intrygująco (i z początku taka jest), to niestety im dalej w las, tym historia robi się coraz bardziej zero-jedynkowa. Zapomnijcie o odcieniach szarości, nieoczywistych postaciach, bo prędzej czy później każdy będzie albo czarny, albo biały. Tym niemniej proces poznawania bohaterów, ich osobowości i motywacji jest na tyle ciekawy, że warto na to poświęcić kilkadziesiąt godzin, bo standardowo mamy kilka ścieżek i zakończeń do zaliczenia.

Pod względem wykonania Bad Apple Wars to solidna robota z ciekawymi projektami postaci i tłami przypominającymi akwarele. Fani oryginalej ścieżki dźwiękowej również nie mają powodów do narzekania, gdyż japoński dubbing jest jak zwykle w grach Otomate na bardzo wysokim poziomie. Na pochwały zasługuje również angielska lokalizacja (wyłącznie tekstowa) – dialogi są żywo przetłumaczone, brzmią naturalnie, ponadto tłumacze włożyli sporo pracy w przełożenie gier słownych, które pojawiają się w niektórych rozmowach.

Niestety tłumaczenie ma jedną bardzo poważną wadę techniczną – font. Nie wiem, kto odpowiada za ustalenie wielkości i kroju liter, ale spieprzył swoją robotę totalnie. W grze, w której 99% czasu spędzamy na czytaniu, jest to niedopuszczalne. Po kilku przeczytanych dymkach powędrowałem do menu z ustawieniami, szykając możliwości powiększenia liter. Bezkutecznie – jedyną opcją było przyciemnienie/rozsjaśnienie tła, na którym znajdują się litery. Na marginesie, twórcy pozwalają ustawić całkiem czarne tło, które zlewa się z niektórymi ekranami, a tym samym czarne litery są całkowicie niewidoczne. Niezbyt czytelny font w visual novel to dla mnie całkowita nowość i z ciekawości prześledziłem zachodnie recenzje – okazuje się, że nie tylko ja miałem z tym problem.

Ten błąd natury technicznej na szczęście nie przekreśla całkowicie przyjemności czerpanej z poznawania Bad Apple Wars. Dla fanów otome to pozycja obowiązkowa, gdyż łączy schematyczny wątek miłosny z ciekawym scenariuszem w nietypowych realiach. Po świetnym i zagadkowym początku przychodzi czas na sporo oczywistych rozwiązań, mimo to trudno odmówić Bad Apple Wars atrakcyjności. Dobra rzecz nie tylko dla miłośniczek podrywania anime'owych przystojniaków.