Recenzja Fire Commander - w budżetówce zawsze po taniości

Biorąc pod uwagę, że w Fire Commander zaangażowane jest Movie Games, określenie “symulator strażaka” mogłoby się tutaj pojawić. Faktem jest jednak, że produkcji duetu Pixel Crow-Atomic Wolf bliżej do kultowego Emergency, w którym zarządzaliśmy ekipą ratunkową wysyłaną do przeróżnych wypadków i katastrof. Kto nie grał koniecznie musi nadrobić, bo to świetny tytuł dla fanów strategii. Seria od dawna jednak jest w mocnej niszy, a więc tworzy się przestrzeń dla czegoś nowego. W taki sposób na rynek trafia Fire Commander. Czy to godny następca klasyka gatunku?

Mimo moich porównań do Emergency błędem jest stawianie obu produkcji na równi. Ekipa od Fire Commander miała zdecydowanie mniejsze ambicje i możliwości, co widać na dwóch poziomach. Pierwszy, najbardziej widoczny, to oczywiście tematyka gry. Tutaj zajmujemy się tylko strażakami. Nie ma więc policji czy pogotowia, wyłącznie walczymy z ogniem. Gameplay to przede wszystkim micromanagement. Możemy sterować każdym strażakiem wydając mu polecenia gdzie ma iść czy gdzie gasić pożar. Rozgrywka opiera się więc przede wszystkim na takim zaplanowaniu działań, aby szybko poradzić sobie z ogniem. Z jednej strony trzeba wiedzieć gdzie po kolei działać, z drugiej dbać o zapasy wody (postacie nie używają węży tylko niosą ją w… kieszeniach?). Teoretycznie nie jest to proste, bo pożar lubi się szybko rozprzestrzeniać i niekiedy trudno nad nim zapanować. Przynajmniej w teorii.

Fire Commander nie chce być absolutną grą o życiu jednostki straży pożarnej. Wręcz przeciwnie, wycina z tej koncepcji spory kawałem i skupia się tylko na zespole. Wszystkich strażaków znamy więc z imienia i nazwiska (szkoda tylko, że liczba dostępnych twarzy jest mikroskopijna) i każdego możemy rozwijać. W trakcie misji nasi ludzie zdobywają punkty doświadczenia, które służą do odblokowywania nowych zdolności. Głównie jest to szybsze poruszanie, większa wytrzymałość na wysoką temperaturę czy efektywniejsze gaszenie pożarów. Przydaje się szczególnie to ostatnie. Dodatkowo mamy dostęp do kilku klas. Przykładowo technik potrafi otwierać metalowe bramy za pomocą piły lub szlabany na komputerze. Z kolei strażak wysokościowy wejdzie na dach i ściągnie stamtąd poszkodowaną osobę. Brakuje za to większej ekspozycji pojazdów. Te oczywiście są, ale to od decyzji twórców zależy co mamy do wyboru w trakcie misji (ten też nie jest zbyt duży). Ulepszanie maszyn również jest dosyć proste. W Fire Commander cała para poszła w zespół, a nie pojazdy, urządzenia czy remizę.

Powoli dochodzimy do wspomnianego wcześniej drugiego poziomu sugerującego, że twórcy Fire Commander nie mieli zasobów, aby stworzyć coś ambitniejszego, co mogłoby stać obok serii Emergency. Ich produkcja jest po prostu mocno budżetowa i okrojona z wielu mechanik. Samo wykonywanie misji nie jest specjalnie rozbudowane i szybko da się nauczyć co należy zrobić. Podpowiem - kompletnie olać poszkodowanych. Czasami na miejscu akcji pojawiają się ludzie, których musimy wyprowadzić. Stoją jak słup soli i nie chcą się ruszyć, nawet jak dookoła nie ma żadnego zagrożenia. Warci zainteresowania są tylko ci, którzy stracili przytomność. Pozostałych można zignorować i skupić na gaszeniu pożaru. Kiedy uda się nieco ulepszyć strażaków, walka z ogniem nie sprawia dużo problemów. Dotyczy to nawet bardziej rozbudowanych misji fabularnych. Tam z kolei możemy korzystać z samolotu lub helikoptera, które polewają dużą okolicę. Z tym to już w ogóle idzie łatwo. Przykładowo w finałowym zadaniu w pewnym momencie musiałem gasić rzeczy będące pod napięciem. Teoretycznie powinienem wysłać technika, aby dostać się na miejsce, a później inną jednostką odłączyć prąd. W praktyce nadleciał helikopter, spuścił troszkę wody i sprawa załatwiona.