Medieval II to nie tylko nowe wydanie znanych nam już kampanii i bitew rozgrywanych w średniowiecznej Europie, Lewancie i północnej Afryce. Po raz pierwszy w Serii Total War możemy wyruszyć za ocean by zdobyć legendarne złoto Azteków. Po drodze musimy „tylko” pokonać tych ostatnich.
Podbój Meksyku. 
W tym czasie Cortés dysponował już zaledwie garstką zmęczonych i wynędzniałych żołnierzy. Chociaż mógł liczyć na posiłki lojalnych mu Indian to w dalszym ciągu jego przeciwnicy na czele nieprzeliczonych hord mieli miażdżącą przewagę.
Siły Cortésa. 
W tym starciu, co oczywiste, przewaga technologiczna jest po stronie hiszpańskiej. Salwy z muszkietów niosą daleko, a sam ich grzmot budzi grozę wśród Indian. Warto uważnie prowadzić ogień, bo często jedna celna palba może złamać nacierający oddział. Gdy to się stanie dobrze jest wymierzyć w inną jednostkę wroga i w ten sposób trzymać go na dystans. Oczywiście równie kluczową rolę dla zwycięstwa w tej bitwie ma ciężka kawaleria Cortésa, która doskonale nada się do rozpędzania lekkiej piechoty wroga i końcowych walk z wodzami Indian.
W trakcie walki Hiszpanie mogą liczyć na posiłki, składające się z jednego oddziału spieszonych konkwistadorów i dwóch grup najemników z Tlaxcalan.
Siły Azteków. 
Druga aztecka armia składa się z łuczników - wojowników strzały, dwóch oddziałów zmobilizowanego chłopstwa, doskonałych Cuahchiqueh, Kapłanów Kojota oraz kolejnych dwóch jednostek włóczników.
W trzeciej armii służą wojownicy strzały, dwa oddziały wojowników – Jaguarów, Cuahchiqueh oraz Kapłani Kojota.
Czwarta i ostatnia armia składa się z Wojowników Orła, Kapłanów Kojota i jeszcze jednego oddziału wojowników strzały.
Aż ciężko uwierzyć, że ktoś może powstrzymać tak wielka armię.
Pole bitwy 
Aztekowie nie zwlekają i puszczają do boju pierwsze oddziały. Te masy wojowników składają się jednak ze zwykłych chłopów. Celny ostrzał z muszkietów i kusz może złamać ich morale bardzo szybko, tak iż nawet nie uda im się dotrzeć do pozycji konkwistadorów! Ale uwaga! W tej bitwie hiszpańskie jednostki strzeleckie nie otworzą ognia bez rozkazu. Trzeba więc wskazać im cele lub dać swobodę do prowadzenia ognia.
W tym samym momencie druga armia Indian rozpocznie marsz w stronę naszej prawej flanki. Mają jednak do przebycia spory kawałek i widać nie kwapią się do tej walki. To daje nam czas aby rozlokować własną kawalerię. Cortés wraz z dodatkowym odziałem konkwistadorów szybko przemieszcza się na lewą flankę. Druga rota kawalerii zajmuje miejsce na prawym skrzydle by wspierać tamtejsza piechotę.
Przeciwnik nie zwleka już i widząc, że walka wręcz nie będzie łatwa posyła naprzód swoich strzelców i oszczepników. Grad strzał który spada na Hiszpanów wygląda strasznie, ale ci maja swoje pancerze i nieprędko dadzą się złamać. To właściwy moment aby jazda i Cortés galopem zajęli pozycje do ataku. Błyskawiczna szarża przeprowadzona od lewej flanki zupełnie zaskoczy przeciwników. Ich łucznicy nie posiadają pancerzy z prawdziwego zdarzenia a konie wprowadzą popłoch w ich szeregach. Rzeź będzie szybka, ale Aztekowie rzucą do walki kolejną falę swoich wojowników. Nie ma sensu dać się im otoczyć i Cortés wraz ze swoją jazdą wycofuje się prędko odsłaniając pole ostrzału swoim niezmordowanym muszkieterom.
...rozlegają się okrzyki osaczonych ludzi Cortésa gdy dochodzi do walki wręcz. Aztekowie rzucają do boju swoje elitarne jednostki. Szyki wojowników pękają i wielkiej kotłowaninie ciężko odróżnić swoich od obcych. Co gorsza, kolejne jednostki Indian wychynąwszy z lasu atakują Hiszpanów od tyłu. Jedyne co może zrobić Cortés, to próbować wyrwać z tego tygla niedobitki swojej jazdy. Aztekom uzbrojonym w pałki i krzemienne ostrza ciężko jednak pokonać opancerzonych przeciwników. Na tym etapie ważne jest szybkie przerzucanie jednostek, które już uporały się z własnymi wrogami do wsparcia sąsiednich oddziałów otoczonych przez liczniejszego wroga. W trakcie koszmarnej walki pada pierwszy i drugi wódz Azteków. To jedyna szansa na zwycięstwo! Trzeba odnaleźć i ubić pozostałych wodzów z Cihaucu na czele!
W sama porę. Od wschodu do doliny Otumba przybywają posiłki. To jeden oddział spieszonych konkwistadorów wraz z naszymi sojusznikami z Tlaxcalan. Muszą one czym prędzej dołączyć do bitwy i ratować pozostałości sił Cortésa. To przełomowy moment tego starcia i trzeba rzucić do walki wręcz nawet naszych muszkieterów i pancernych kuszników. Wszystko byle tylko odciążyć pozostałe wojska.
Teraz głównym zadaniem jest osaczenie ostatnich wodzów Azteków. Kiedy zostają rozpoznani w wojennym zamieszaniu, do walki rusza sam Cortés, prowadząc kilku raptem jeźdźców. Jednak kiedy stopniowo dołączają nowoprzybyłe posiłki, sprawa jest już przesądzona. Strojny w złoto i pióra wódź Cihaucu pada, a wraz z nim nadzieja Azteków na zwycięstwo.
